Ziezo... Na een nachtje van veel te weinig slaap (22u tot 3u) toch er in geslaagd om al mijn foto's te selecteren, op Picasa te zetten en te voorzien van commentaren.
Was toch een stuk gemakkelijker dan bij de blogberichten foto's te gaan toevoegen.
donderdag 27 mei 2010
Foto's Indonesië
Ziezo... Na een nachtje van veel te weinig slaap (22u tot 3u) toch er in geslaagd om al mijn foto's te selecteren, op Picasa te zetten en te voorzien van commentaren.
Was toch een stuk gemakkelijker dan bij de blogberichten foto's te gaan toevoegen.
Thuis
Hehe...
Na 27u onderweg eindelijk weer thuis.
Deze voormiddag mijn appartement gekuist zoals het nog nooit gekuist is, maar sinds 16u heb ik mijne klop gekregen. Ik voel dat ik zou moeten slapen, maar
1) ik moet terug in het normale ritme komen en
2) er komt nog lekkere mama-gemaakte lasange mijn richting uit... Dus nog even proberen wakker te blijven...
Na 27u onderweg eindelijk weer thuis.
Deze voormiddag mijn appartement gekuist zoals het nog nooit gekuist is, maar sinds 16u heb ik mijne klop gekregen. Ik voel dat ik zou moeten slapen, maar
1) ik moet terug in het normale ritme komen en
2) er komt nog lekkere mama-gemaakte lasange mijn richting uit... Dus nog even proberen wakker te blijven...
woensdag 26 mei 2010
Abu Dhabi
Ziezo. Al 2 van de 3 vluchten achter de rug.
Voor ik op de shuttelbus van Terminal 1 naar Terminal 2 stapte in Jakata, leerde ik Kristien nog kennen. Een Belgische vrouw uit Tielt die haar dochter is komen bezoeken die hier voor een jaar is via AFS (6e humaniora overdoen in ander land).
Zij reist ook met Ethiad, ook via Abu Dhabi naar Belgie, dus nu doen we de trip verder met ons tweetjes. Waarschijnlijk denken ze dat ik haar dochter ben. Aangezien ze me hier ook nog altijd 25 schatten, zou dat
wel kunnen.
Na elk dutje ziet ze er altijd weer even fris en goed uit. Bij mij begint het stillekes aan bergaf te gaan. Het is een hele lange nacht. 6uur langer dan anders. Ik ben nu al heel erg moe.
Wonder boven wonder hebben ze de ijskast hier toegedaan op de luchthaven, dus het voelt hier niet meer zo koud aan. Kristien zegt dat dat misschien is omdat we de warmte nog in ons hebben.
Nog een uurtje of 3 wachten geloof ik voor de laatste vlucht. Nog eens 7u30... Maar daarna zie ik mijn beestjes terug en daar kijk ik wel naar uit.
Tot later voor de fotos. Ik vermoed dat er verder niet meer zo n spannende dingen zullen gebeuren onderweg.
Voor ik op de shuttelbus van Terminal 1 naar Terminal 2 stapte in Jakata, leerde ik Kristien nog kennen. Een Belgische vrouw uit Tielt die haar dochter is komen bezoeken die hier voor een jaar is via AFS (6e humaniora overdoen in ander land).
Zij reist ook met Ethiad, ook via Abu Dhabi naar Belgie, dus nu doen we de trip verder met ons tweetjes. Waarschijnlijk denken ze dat ik haar dochter ben. Aangezien ze me hier ook nog altijd 25 schatten, zou dat
wel kunnen.
Na elk dutje ziet ze er altijd weer even fris en goed uit. Bij mij begint het stillekes aan bergaf te gaan. Het is een hele lange nacht. 6uur langer dan anders. Ik ben nu al heel erg moe.
Wonder boven wonder hebben ze de ijskast hier toegedaan op de luchthaven, dus het voelt hier niet meer zo koud aan. Kristien zegt dat dat misschien is omdat we de warmte nog in ons hebben.
Nog een uurtje of 3 wachten geloof ik voor de laatste vlucht. Nog eens 7u30... Maar daarna zie ik mijn beestjes terug en daar kijk ik wel naar uit.
Tot later voor de fotos. Ik vermoed dat er verder niet meer zo n spannende dingen zullen gebeuren onderweg.
dinsdag 25 mei 2010
Fleece kwijt
Boehoe... ik ben mijn fleece kwijt.
Hij hing over mn Nikon schoudertas en toen ik aan de gate kwam was hij weg. Ofwel ben ik m kwijtgeraakt toen ik al mn tassen uit deed voor security, ofwel is hij ergens onderweg afgevallen en heeft iemand hem meegenomen. :-(
Het is mijn goede, dikke, warme, mooie, zwarte The North Face fleece.
En hem kwijt geraken is op zich niet zo erg, maar ik ga het zo verschrikkelijk koud hebben onderweg... Op de vliegtuigen geven ze (voor de verre vluchten) meestal wel een dekentje, maar ik was al aan t bevriezen op de Abu Dhabi luchthaven met fleece aan... Dus daar kijk ik nu wel wat tegen op...
Maar goed. Niets aan te doen. Loslaten zeker?
Ilse - luchthaven Denpasar (Bali) zonder lost en found
Hij hing over mn Nikon schoudertas en toen ik aan de gate kwam was hij weg. Ofwel ben ik m kwijtgeraakt toen ik al mn tassen uit deed voor security, ofwel is hij ergens onderweg afgevallen en heeft iemand hem meegenomen. :-(
Het is mijn goede, dikke, warme, mooie, zwarte The North Face fleece.
En hem kwijt geraken is op zich niet zo erg, maar ik ga het zo verschrikkelijk koud hebben onderweg... Op de vliegtuigen geven ze (voor de verre vluchten) meestal wel een dekentje, maar ik was al aan t bevriezen op de Abu Dhabi luchthaven met fleece aan... Dus daar kijk ik nu wel wat tegen op...
Maar goed. Niets aan te doen. Loslaten zeker?
Ilse - luchthaven Denpasar (Bali) zonder lost en found
`t is weer voorbij die mooie vakantie
http://www.youtube.com/watch?v=CjdiwHFJomU
Je hebt 'r maandenlang naar uitgekeken
De kouwe winter wou maar eerst niet om
Traag en langzaam kropen langs de weken
Maar eindelijk daar was 'ie toch de zon
De nachten kort de dagen lang
De ochtend vol van vogelzang
't Scherpe hoge zoemen van een mug
Dan denk je, ha daar is-t-ie dan
Dit wordt minstens een zomer van een eeuw
Maar lieve mensen, oh, wat gaat 't vlug
't Is weer voorbij die mooie zomer
Die zomer die begon zowat in mei
Ah, je dacht dat er geen einde aan kon komen
Maar voor je 't weet is heel die zomer alweer lang voorbij
De wereld was toen vol van licht en leven
Van haringgeur vermengd met zonnebrand
'n Parasol om 't felle licht te zeven
En in je kleren schuurde zacht 't zand
We speelden golf en jeu de boules
We zonden zalig in een stoel
We dreven met een vlot op de rivier
We werden wekenlang verwend
Maar ach, aan alles komt 'n end
Nu zit ik met m'n dia's in de regen hier
Herfst verkleurt weer langzaam alle bomen
'k Heb 's nachts allang weer m'n pyjama an
Dan had je es in juli moeten komen
Toen sliepen we 's nachts buiten op 't strand
En 's morgens vissen in de zon
En zwemmen zover als je kon
We voeren met 'n boot 'n end op zee
't Is jammer dat 't over ging
't Is allemaal herinnering
Daar doen we 't dan de hele winter maar weer mee
Je hebt 'r maandenlang naar uitgekeken
De kouwe winter wou maar eerst niet om
Traag en langzaam kropen langs de weken
Maar eindelijk daar was 'ie toch de zon
De nachten kort de dagen lang
De ochtend vol van vogelzang
't Scherpe hoge zoemen van een mug
Dan denk je, ha daar is-t-ie dan
Dit wordt minstens een zomer van een eeuw
Maar lieve mensen, oh, wat gaat 't vlug
't Is weer voorbij die mooie zomer
Die zomer die begon zowat in mei
Ah, je dacht dat er geen einde aan kon komen
Maar voor je 't weet is heel die zomer alweer lang voorbij
De wereld was toen vol van licht en leven
Van haringgeur vermengd met zonnebrand
'n Parasol om 't felle licht te zeven
En in je kleren schuurde zacht 't zand
We speelden golf en jeu de boules
We zonden zalig in een stoel
We dreven met een vlot op de rivier
We werden wekenlang verwend
Maar ach, aan alles komt 'n end
Nu zit ik met m'n dia's in de regen hier
Herfst verkleurt weer langzaam alle bomen
'k Heb 's nachts allang weer m'n pyjama an
Dan had je es in juli moeten komen
Toen sliepen we 's nachts buiten op 't strand
En 's morgens vissen in de zon
En zwemmen zover als je kon
We voeren met 'n boot 'n end op zee
't Is jammer dat 't over ging
't Is allemaal herinnering
Daar doen we 't dan de hele winter maar weer mee
Samenvatting Indonesie
Nu is het echt wel voorbij.
Maar het is zo goed, zo fantastisch geweest.
Een overzichtje van de hoogtepunten:
En nu zit ik boordevol energie en inspiratie om vanalle leuke dingen te gaan doen als ik terug thuis ben...
Het was trouwens ook heel leuk om al deze ervaringen met jullie te delen via deze blog.
Helaas...
Ik vrees dat het er op zit...
Maar ik ga nog heel lang nagenieten!
IndonEsli
Maar het is zo goed, zo fantastisch geweest.
Een overzichtje van de hoogtepunten:
- Ik heb het Yogyakartaanse verkeer meegemaakt vanuit een Becak
- Ik heb een zilvercursus gevolgd waarin ik mijn ring heb gemaakt
- Ik ben betoverd geweest door het magische gevoel bij zonsopgang op Borobudur
- Ik heb Tine en Bart leren kennen
- Ik heb de Bromo vulkaan gezien (waar ik ben geraakt na een leuk avontuur)
- Ik heb de Ijen vulkaan gezien en heb zwaveldampen kunnen inademen
- Ik heb genoten van dagelijkse massages
- Ik heb onder mijn voeten gekregen als ik mijn bord niet leegat (vandaag weer)
- Ik heb geschilderd
- Ik heb een rit achterop de moto gemaakt
- Ik heb rijstterrassen gezien
- Ik heb Indonesische wc`s getrotseerd
- Ik heb namiddagen al lezend in het Cafe des artistes doorgebracht (waar ze lekkere ballekes in tomatensaus hadden)
- Ik heb me te goed gedaan aan banana en coconut milkshakes (en veel spaghetti napolitana`s :-)
- Ik heb leren onderhandelen als de besten en heb goede deals gedaan
- Ik heb een grote dikke vieze zwarte spin -die van plan was om bij me te slapen- op andere gedachten gebracht
- Ik heb genoten van het schuilen voor een hevige regenbui met zonnige muziek naast een reuzesprinkhaan
- Ik heb een energetische massage gerkegen (zoiets als reiki)
- Ik ben (onvoorzien) naar de Gili islands afgezakt waar ik heb genoten van de zonsopgang op het strand
- Ik heb gezien hoe mooi het is onder water en heb tussen de waterschildpadden gezwommern
- Ik heb door de vlucht gezweefd onder een Parapente in Nusa Dua
- Ik heb de zonsondergang op het strand in Kuta beleefd
- Ik heb leuke souvernirs voor anderen en voor mezelf gekocht
- Ik heb tips voor interessante boeken (de kracht van het nu, de alchemist, eat pray love) en films (before sunrise en before sunset) gekregen
- Ik heb zoveel toffe mensen uit de hele wereld (Alaska, Litouwen, Zwitserland, Kualalumpur, Duitsland, Italie, UK, Canada, Nederland, Belgie, ...) ontmoet
En nu zit ik boordevol energie en inspiratie om vanalle leuke dingen te gaan doen als ik terug thuis ben...
Het was trouwens ook heel leuk om al deze ervaringen met jullie te delen via deze blog.
Helaas...
Ik vrees dat het er op zit...
Maar ik ga nog heel lang nagenieten!
IndonEsli
maandag 24 mei 2010
Bedbugs vs mosquitos
Bij deze moet ik toch even mijn excuses aanbieden aan de valselijk beschuldigde muggen.
Het moeten toch bedbugs geweest zijn die me zo hebben aangevallen.
Het is alleen in dat ene (super) hotel gebeurd, 2 nachten op rij en nergens anders. Bovendien heb ik ondertussen wel al muggebeten gehad, maar die zien er uit zoals bij ons.
Het moeten toch bedbugs geweest zijn die me zo hebben aangevallen.
Het is alleen in dat ene (super) hotel gebeurd, 2 nachten op rij en nergens anders. Bovendien heb ik ondertussen wel al muggebeten gehad, maar die zien er uit zoals bij ons.
Cuba?
Ik denk dat ik nu rond ben met mijn verlangslijstje van landen die ik in Azie wou zien.
Ik zie het wel zitten om volgend jaar eens naar Cuba te gaan.
Ik hou jullie op de hoogte. :-)
Ik zie het wel zitten om volgend jaar eens naar Cuba te gaan.
Ik hou jullie op de hoogte. :-)
Foto`s
Ik heb massa`s foto`s getrokken onderweg, die vaak een illustratie zijn mij een blogbericht.
Als ik thuis ben en de tijd heb gehad om een selectie te maken zet ik ze bij op de blog.
Als ik thuis ben en de tijd heb gehad om een selectie te maken zet ik ze bij op de blog.
Aan mijn collega`s
Lieve collega`s,
ik had gezegd dat ik donderdag terug zou zijn, maar bij nader inzien ga ik toch nog een extra dagje op m`n effen komen en wat quality time met Zanobi en de poesjes doorbrengen.
Tegen vrijdag zal ik me proberen te herinneren wat ik ook alweer qua werk deed :-)
Ilse
ik had gezegd dat ik donderdag terug zou zijn, maar bij nader inzien ga ik toch nog een extra dagje op m`n effen komen en wat quality time met Zanobi en de poesjes doorbrengen.
Tegen vrijdag zal ik me proberen te herinneren wat ik ook alweer qua werk deed :-)
Ilse
Uitgaven
Ondertussen weet ik ook hoeveel ik op deze 3 weken heb uitgegeven: zo`n 1300 Eur, zonder vlucht van Belgie naar Indonesie en terug erbij gerekend (was 650 Eur + verzekering).
Van die 1300 eur was ongeveer 500 eur voor overnachtingen. Ik heb niet altijd veel moeite gedaan om zo goedkoop mogelijk te slapen. Liever een kleine beetje luxe (airco) en een propere badkamer met gewone wc.
200 Eur was voor 2 binnenlandse vluchten en de fast boat to Gili en 150 Eur voor het duiken, vliegen en de Borobudur uistap. Dus heb ik per week zo`n 150 Eur uitgegeven aan andere dingen (bv 2 keer per dag op restaurant gaan, banana milkshakes, dagelijkse massages, ander transport over kleinere afstanden, enzovoort).
Mijn vakantiegeld is er dus door, dus de parapente stage in Frankrijk zal moeten wachten tot een ander jaar.
Van die 1300 eur was ongeveer 500 eur voor overnachtingen. Ik heb niet altijd veel moeite gedaan om zo goedkoop mogelijk te slapen. Liever een kleine beetje luxe (airco) en een propere badkamer met gewone wc.
200 Eur was voor 2 binnenlandse vluchten en de fast boat to Gili en 150 Eur voor het duiken, vliegen en de Borobudur uistap. Dus heb ik per week zo`n 150 Eur uitgegeven aan andere dingen (bv 2 keer per dag op restaurant gaan, banana milkshakes, dagelijkse massages, ander transport over kleinere afstanden, enzovoort).
Mijn vakantiegeld is er dus door, dus de parapente stage in Frankrijk zal moeten wachten tot een ander jaar.
Onderweg morgen
Morgen wordt een reisdag.
Eerst valiezen pakken en misschien toch nog die laatste massage als het salon open gaat om 9u?
Om 11u pikt mijn taxi me op, 12u moet ik op de luchthaven zijn, om 13u is mijn binnenlandse vlucht naar Jakarta. Die komt daar toe rond 14u (het is daar een uur vroeger dan hier) en dan wachten tot 18u40 voor mn vlucht naar Abu Dhabi. Die duurt denk ik een 8u30, dan een uur of 3 wachten in Abu Dhabi en dan het laatste stukje terug naar Belgie, waar ik woensdagochtend aankom.
Gelukkig is de iPod opgeladen en heb ik nog wat leeswerk met het `Eat Pray Love` boek.
Eerst valiezen pakken en misschien toch nog die laatste massage als het salon open gaat om 9u?
Om 11u pikt mijn taxi me op, 12u moet ik op de luchthaven zijn, om 13u is mijn binnenlandse vlucht naar Jakarta. Die komt daar toe rond 14u (het is daar een uur vroeger dan hier) en dan wachten tot 18u40 voor mn vlucht naar Abu Dhabi. Die duurt denk ik een 8u30, dan een uur of 3 wachten in Abu Dhabi en dan het laatste stukje terug naar Belgie, waar ik woensdagochtend aankom.
Gelukkig is de iPod opgeladen en heb ik nog wat leeswerk met het `Eat Pray Love` boek.
Laatste avond
Ik heb daarnet genoten van de laatste Indonesische zonnestraaltjes op het terras van m`n kamer en beseft dat ik morgen mijn t-shirtjes met korte mouwen, m`n kniebroek en m`n teenslippers zal moeten opbergen...
Nog op een terras met heel comfortabele zetels wat van de laatste geuren en geluiden genoten. Op zoek gegaan naar coconut milkshake, maar pas na 6 neens heb ik het gevonden. Ook een laatste keer geglimlacht over de `taxi? transport? where you goiing? please have a look in my shop? massage?`
Nog op een terras met heel comfortabele zetels wat van de laatste geuren en geluiden genoten. Op zoek gegaan naar coconut milkshake, maar pas na 6 neens heb ik het gevonden. Ook een laatste keer geglimlacht over de `taxi? transport? where you goiing? please have a look in my shop? massage?`
Tattoo
Ik was van plan gisteren op de blog te zetten dat ik een goed en betrouwbaar tattoo salon had gevonden en dat ik bij wijze van speciaal aandenken aan deze speciale vakantie een hele grote tattoo op m`n arm had laten zetten. Zo van mijn schouder tot mijn pols, een grote kleurrijke Indonesische draak met daarin verwerkt `Indonesia 2010`.
Om dan de volgende dag te schrijven: G E F O P T !!!
Maar ik wou jullie een lichte hartstilstand besparen dus heb ik het maar zo gelaten. :-D
Maar toen ik er nadien over aan het nadenken was leek het me toch nog niet zo`n slecht idee... Maar dan iets kleiners ofzo...? ;-)
Om dan de volgende dag te schrijven: G E F O P T !!!
Maar ik wou jullie een lichte hartstilstand besparen dus heb ik het maar zo gelaten. :-D
Maar toen ik er nadien over aan het nadenken was leek het me toch nog niet zo`n slecht idee... Maar dan iets kleiners ofzo...? ;-)
Langzaamaan tijd voor afscheid
Ik wou vandaag eventueel nog eens kijken om te gaan paardrijden op het strand, Ik had hier al mensen dat zien doen en zag er wel leuk uit. Heb er naar geinformeerd, maar het was 65 USD voor 2 uurtjes. Dat geef ik toch liever aan nog eens door de lucht vliegen.
Heb m`n allerallerlaatste souvernirs (en nu stop ik echt) gekocht. Ze staan hier wel met metaaldetectors aan sommige winkels en sommige chique hotels. In Kuta was dat ook al het geval. Naar aanleiding van die bomaanslagen een paar jaar geleden.
Verder de coconut milkshake ontdekt. Njam zo lekker!
Verder bedacht ik dat ik m`n haar best hier zou laten verven. Er komen weer veel grijsjes piepen en door de zon wordt het ook wat lichter. Dus in m`n stam-massagesalon tegenover mijn hotel eens gaan horen. Het stond op hun prijslijst had ik gisteren gezienm dus geen probleem. Maar toen ik het vandaag ging vragen deden ze toch heel twijfelachtig. Black? Just 1 color? Euh... ja? Hoe bedoel je anders? Er werd overlegd en zelfs gebeld denk ik en uiteindelijk wilden ze er toch aan beginnen, hetgeen me niet zo veel vertrouwen gaf. Toen begon ik even na te denken. Ik heb hier eigenlijk nog nie,\mand gezien met 1 grijs haar. Wil dat zeggen, dat zij nooit hun haar moeten verven? En dat ze daar dus geen ervaring mee hebben? Alleen voor de toeristen? Of verft iedereen zijn haar juist, waardoor er geen enkel grijs haar te bespreuren valt. Ik dacht het even af te blazen, maar ze waren al aan het mengen. Nu ja voor 16 eur, zoveel kan er uiteindelijk niet misgaan he?
En nu heb ik dus een Indonesisch-zwart kopke :-) Hetzelfde als anders hoor :-)
Dan even gaan lunchen en dan... och... laat ons nog eens een massageke doen. En weet je wat? Doe er maar een facial bij ook. `t Zijn de leste...
Heb m`n allerallerlaatste souvernirs (en nu stop ik echt) gekocht. Ze staan hier wel met metaaldetectors aan sommige winkels en sommige chique hotels. In Kuta was dat ook al het geval. Naar aanleiding van die bomaanslagen een paar jaar geleden.
Verder de coconut milkshake ontdekt. Njam zo lekker!
Verder bedacht ik dat ik m`n haar best hier zou laten verven. Er komen weer veel grijsjes piepen en door de zon wordt het ook wat lichter. Dus in m`n stam-massagesalon tegenover mijn hotel eens gaan horen. Het stond op hun prijslijst had ik gisteren gezienm dus geen probleem. Maar toen ik het vandaag ging vragen deden ze toch heel twijfelachtig. Black? Just 1 color? Euh... ja? Hoe bedoel je anders? Er werd overlegd en zelfs gebeld denk ik en uiteindelijk wilden ze er toch aan beginnen, hetgeen me niet zo veel vertrouwen gaf. Toen begon ik even na te denken. Ik heb hier eigenlijk nog nie,\mand gezien met 1 grijs haar. Wil dat zeggen, dat zij nooit hun haar moeten verven? En dat ze daar dus geen ervaring mee hebben? Alleen voor de toeristen? Of verft iedereen zijn haar juist, waardoor er geen enkel grijs haar te bespreuren valt. Ik dacht het even af te blazen, maar ze waren al aan het mengen. Nu ja voor 16 eur, zoveel kan er uiteindelijk niet misgaan he?
En nu heb ik dus een Indonesisch-zwart kopke :-) Hetzelfde als anders hoor :-)
Dan even gaan lunchen en dan... och... laat ons nog eens een massageke doen. En weet je wat? Doe er maar een facial bij ook. `t Zijn de leste...
Surfing
Ale en om het een beetje goed te maken met de surf-fans: hier Surfing Usa van de Beach Boys.
Eentje voor papa :-)
http://www.youtube.com/watch?v=kPwgDDwb_w8
Eentje voor papa :-)
http://www.youtube.com/watch?v=kPwgDDwb_w8
Surfers versus duikers
Als je ze van dichtbij mee maakt merk je een groot verschil tussen duikers en surfers.
Oorspronkelijk zag ik het alleen als `watersporten`: surfen en duiken.
Nu heb ik ook de cultuur een beetje kunnen leren kennen. Natuurlijk vanop een grote afstand en de `echten` zullen me misschien helemaal ongelijk geven, maar `t is mijn gevoel erbij.
De surfers zijn de macho`s. Eerder jonge gasten. In dit geval voornamelijk van het Australische ras. Die vol (best wel mooie) tattoos staan, die te lopen paraderen met hun sixpack (buikspieren). Ze doen salto`s in het zwembad, handstand en rad op het strand en ze denken dat ze het van het zijn (en vooral dat al de anderen dat niet zijn). Luidruchtig als ze gedronken hebben en luidruchtig als ze nuchter zijn.
De duikers daarentegen zijn meer van het serene type. Ze zijn eerder `cool`. Zelfbewuste, volwassen mensen, ook vaak met mooie lijven. Er hangt ook wel een speciaal sfeertje rond. Zoals de instructeur zei over het ademen via die flessen: het is een beetje zoals yoga. Langzaam en gecontroleerd in- en uitademen.
Maar als je ook vergelijkt waar ze mee bezig zijn: de surfers staan even op een plank op een golf en vallen er elke keer weer af (ofwel kunnen ze het hier gewoon niet zo goed). En de duikers? Dat zijn mensen die gewoon graag naar de visjes onder water kijken.
Dus 1-0 voor de duikers, maar ik heb voorlopig mijn portie onder-water-avontuur gehad... :-)
Oorspronkelijk zag ik het alleen als `watersporten`: surfen en duiken.
Nu heb ik ook de cultuur een beetje kunnen leren kennen. Natuurlijk vanop een grote afstand en de `echten` zullen me misschien helemaal ongelijk geven, maar `t is mijn gevoel erbij.
De surfers zijn de macho`s. Eerder jonge gasten. In dit geval voornamelijk van het Australische ras. Die vol (best wel mooie) tattoos staan, die te lopen paraderen met hun sixpack (buikspieren). Ze doen salto`s in het zwembad, handstand en rad op het strand en ze denken dat ze het van het zijn (en vooral dat al de anderen dat niet zijn). Luidruchtig als ze gedronken hebben en luidruchtig als ze nuchter zijn.
De duikers daarentegen zijn meer van het serene type. Ze zijn eerder `cool`. Zelfbewuste, volwassen mensen, ook vaak met mooie lijven. Er hangt ook wel een speciaal sfeertje rond. Zoals de instructeur zei over het ademen via die flessen: het is een beetje zoals yoga. Langzaam en gecontroleerd in- en uitademen.
Maar als je ook vergelijkt waar ze mee bezig zijn: de surfers staan even op een plank op een golf en vallen er elke keer weer af (ofwel kunnen ze het hier gewoon niet zo goed). En de duikers? Dat zijn mensen die gewoon graag naar de visjes onder water kijken.
Dus 1-0 voor de duikers, maar ik heb voorlopig mijn portie onder-water-avontuur gehad... :-)
Lion Air
Ik heb altijd gevonden dat Lion Air een beetje vreemd klonk. Een beetje bekend, maar toch ook weer niet. Maar deze ochtend had ik het door...
Het is alsof een Chinees, die de r niet kan uitspreken, het heeft over Ryan air.
Heb je `m? :-)
Het is alsof een Chinees, die de r niet kan uitspreken, het heeft over Ryan air.
Heb je `m? :-)
Laatste dag
Mijn laatste dag is aangebroken, maar ik ben nog niet bezig aan `de laatste keren`.
Bv: nog niet het laatste ontbijt, nog niet het laatste blog bericht,...
Dat begint straks bij het middageten. Dat zal hier wel het laatste zijn.
Gisteren heb ik mijn Life-coaching boek uitgelezen en mijn plannen voor `mijn nieuw leven` zijn klaar. :-)
Ben in de namiddag ook Tanah Lot gaan bezoeken. Het is een tempel in het water op een rots die vooral bekend is om zijn mooie zonsondergang. Maar ik had al van verschillende mensen gehoord dat het wat overroepen is en vooral over-betoerist bij zonsondergang.
`s Ochtends bij het ontbijt was ik aan de babbel geraakt met een oudere man uit Kualalumpur die er ook naar toe wou dus hebben we een taxi gedeeld.
Ik heb er wat foto`s getrokken, maar het was er heel heel druk. Enerzijds omdat het zondag was en er al meer locals waren, maar daarnaast was het ook nog eens een speciale ceremoniedag, waardoor er nog meer volk was.
`s Avonds nog eens een massageke laten doen, ah ja, `t is de moment he... En dan nog iets gaan eten. Ik heb hier superlekkere vegetarisch pasta (met lekkere groentjes) ontdekt. Njam. Ik had ook nog een banana milkshake gevraagd, maar die was eigenlijk niet lekker. Het leek alsof ze de bananen er vergeten in te doen waren en er zat een raar smaakje aan. Toen ik afrekende heb ik het (heel vriendelijk en met mijn brede-Indonesia-glimlach) gezegd.
Toen ik deze ochtend op mijn kamer op zoek ging naar mijn nieuw gekochte hele mooie lichtgroene schoudertas die ik in Kuta had gekocht, bleek ik die plots niet meer te vinden... Ik moet die waarschijnlijk in het restaurantje laten liggen hebben... Oh nee... Toch niet die mooie tas... Dat overkomt me eigenlijk bijna nooit dat ik ergens iets vergeet. Ik moet in de ban geweest zijn van het ongelooflijk leuk geschreven en grappige boek Eat, Pray, Love...
Dus deze ochtend terug naar het restaurantje, dat open was omdat ze ook breakfast geven. Ik had een beetje spijt van het feit dat ik had gezegd dat de milkshake niet goed was. Misschien dachten ze nu `die kan naar haar tas fluiten`. Maar gelukkig... Daar was ze dan. Mijn mooie mooie lichtgroene schoudertas. Nu hou ik er nog meer van :-)
Bv: nog niet het laatste ontbijt, nog niet het laatste blog bericht,...
Dat begint straks bij het middageten. Dat zal hier wel het laatste zijn.
Gisteren heb ik mijn Life-coaching boek uitgelezen en mijn plannen voor `mijn nieuw leven` zijn klaar. :-)
Ben in de namiddag ook Tanah Lot gaan bezoeken. Het is een tempel in het water op een rots die vooral bekend is om zijn mooie zonsondergang. Maar ik had al van verschillende mensen gehoord dat het wat overroepen is en vooral over-betoerist bij zonsondergang.
`s Ochtends bij het ontbijt was ik aan de babbel geraakt met een oudere man uit Kualalumpur die er ook naar toe wou dus hebben we een taxi gedeeld.
Ik heb er wat foto`s getrokken, maar het was er heel heel druk. Enerzijds omdat het zondag was en er al meer locals waren, maar daarnaast was het ook nog eens een speciale ceremoniedag, waardoor er nog meer volk was.
`s Avonds nog eens een massageke laten doen, ah ja, `t is de moment he... En dan nog iets gaan eten. Ik heb hier superlekkere vegetarisch pasta (met lekkere groentjes) ontdekt. Njam. Ik had ook nog een banana milkshake gevraagd, maar die was eigenlijk niet lekker. Het leek alsof ze de bananen er vergeten in te doen waren en er zat een raar smaakje aan. Toen ik afrekende heb ik het (heel vriendelijk en met mijn brede-Indonesia-glimlach) gezegd.
Toen ik deze ochtend op mijn kamer op zoek ging naar mijn nieuw gekochte hele mooie lichtgroene schoudertas die ik in Kuta had gekocht, bleek ik die plots niet meer te vinden... Ik moet die waarschijnlijk in het restaurantje laten liggen hebben... Oh nee... Toch niet die mooie tas... Dat overkomt me eigenlijk bijna nooit dat ik ergens iets vergeet. Ik moet in de ban geweest zijn van het ongelooflijk leuk geschreven en grappige boek Eat, Pray, Love...
Dus deze ochtend terug naar het restaurantje, dat open was omdat ze ook breakfast geven. Ik had een beetje spijt van het feit dat ik had gezegd dat de milkshake niet goed was. Misschien dachten ze nu `die kan naar haar tas fluiten`. Maar gelukkig... Daar was ze dan. Mijn mooie mooie lichtgroene schoudertas. Nu hou ik er nog meer van :-)
zondag 23 mei 2010
Voyage voyage
http://www.youtube.com/watch?v=6PDmZnG8KsM
Au-dessus des vieux volcans
glissent tes ailes sous le tapis du vent
voyage, voyage, eternellement
de nuages en marecages
de vent d'Espagne en pluie d'Equateur
voyage, voyage vole dans le hauteurs
au-dessus des capitales, des idées fatales
regarde l'ocean
Voyage, voyage, plus loin que la nuit et le jour
voyage, voyage, dans l'espace inoui de l'amour
voyage, voyage, sur l'eau sacré d'un fleuve indian
voyage, voyage, et jamais ne revienne
Sur le Gange ou l'Amazone
chez les blacks, chez les sickhs, chez les jaunes
voyage, voyage, dans tout le royaume
sur les dunes du Sahara
de iles Fidji au Fujiyama
voyage, voyage, ne t'arrêtes pas
au-dessus des barbalés, des coeurs bombardés
regarde l'ocean
Au-dessus des capitales, des idées fatales
regarde l'ocean
Au-dessus des vieux volcans
glissent tes ailes sous le tapis du vent
voyage, voyage, eternellement
de nuages en marecages
de vent d'Espagne en pluie d'Equateur
voyage, voyage vole dans le hauteurs
au-dessus des capitales, des idées fatales
regarde l'ocean
Voyage, voyage, plus loin que la nuit et le jour
voyage, voyage, dans l'espace inoui de l'amour
voyage, voyage, sur l'eau sacré d'un fleuve indian
voyage, voyage, et jamais ne revienne
Sur le Gange ou l'Amazone
chez les blacks, chez les sickhs, chez les jaunes
voyage, voyage, dans tout le royaume
sur les dunes du Sahara
de iles Fidji au Fujiyama
voyage, voyage, ne t'arrêtes pas
au-dessus des barbalés, des coeurs bombardés
regarde l'ocean
Au-dessus des capitales, des idées fatales
regarde l'ocean
Ik ben zo gelukkig!
Ik voel me zo fantastisch goed... Ik ben gelukkig, het heeft geen naam...
Ik zit vol nieuwe ideeen, plannen, dingen die ik wil ondernemen en anders zien en doen als ik terug ben.
Het is zo leuk deze `reis`. Ik ben echt volop aan het genieten.
Dingen doen, voelen, ruiken, ervaren, lezen, proeven, mensen ontmoeten, boeiende gesprekken hebben, geinspireerd worden. Ik bruis van energie.
Alleen reizen is zo tof!
Ik zit vol nieuwe ideeen, plannen, dingen die ik wil ondernemen en anders zien en doen als ik terug ben.
Het is zo leuk deze `reis`. Ik ben echt volop aan het genieten.
Dingen doen, voelen, ruiken, ervaren, lezen, proeven, mensen ontmoeten, boeiende gesprekken hebben, geinspireerd worden. Ik bruis van energie.
Alleen reizen is zo tof!
zaterdag 22 mei 2010
Rust in Semyniac
Ik ben al hyperproductief geweest vandaag...
In de voormiddag heb ik mijn vlucht van Bali naar Jakarta geboekt. Ik wou eigenlijk met Garuda (beste referenties). Op internet stond dat er tickets waren van 538.000 tot 956.000 IDR. De prijs die zij ma gaf was 957.000 en er was niets anders mogelijk. Mmmhhh... Ik had zo`n beetje gehoopt op die 538.000. Ze zei dat Lion air ook heel goed en betrouwbaar is. Ze zei met een uitgestreken gezicht `never crash` :-) En daar kon ze me een ticket geven van 570.000. Het scheelt hem wel veel dus ben ik toch maar voor Lion Air gegaan. Ik heb wel wat marge. Ik kom toe in Jakarta om 13u55 en mijn volgende vlucht is om 18u40. Dat is wel lang wachten, maar met wat goede muziek valt dat wel mee.
Dan heb ik batik stof gezocht en gekocht voor mama. En ik ben op souvenirjacht gegaan.Ik had er zin in en de buit is groot. Veel groter dan gepland eigenlijk. Lisa had me verteld over een juwelenwinkeltje waar er vaste prijzen zijn. Goedkoop dus en je moet niet onderhandelen. Zo relaxed kan shoppen dus zijn... Zalig.
En... wie kwam ik daar nog maar eens tegen? Lisa! Ze wou nog snel een paar armbandjes voor zichzelf kopen voor ze vertrok. Gek hoe vaak je iemand toevallig weer kan tegen komen.
Het is veel beter om met vaste prijzen te kopen. Anders ben je veel meer bezig met het onderhandelen en doen alsof je toch niet echt geinteresseerd bent dan met het passen en kijken of het je wel goed staat en nadenken of je het wel wil of niet.
Dan ook de straat op voorbij alle winkeltjes voor nog wat andere dingen. De vrouwen nemen je daar vast bij je arm en ze noemen je allemaan `darling` en dan trekken ze je hun winkel binnen. Ik heb gehoord dat ze tegen de mannen `boss` zeggen, en daar zijn het dan de mannen die hen binnentrekken.
Nog goede deal gedaan: Iets dat 300.000 voor 1 kostte, heb ik gehad aan 50.000 (2 voor 100.000).
Ok. Souvenirs kopen kon van m`n to do lijstje.
Dan maar inpakken en wegwezen. Op straat een Blue Bird taxi (betrouwbaarste taxi bedrijf hier) aangehouden en weg waren we.
Ik had een aantal hotelletjes opgeschreven in Seminiak en had gevraagd dat hij me aan een ervan afzette. Helaas zat dat al vol. Ik had ergens gelezen dat het dan een goed idee is om je zakken daar af te zetten en zonder zakken verder op zoek te gaan. En inderdaad. In die hitte... Ik zat ook net in een hele rustige buurt blijkbaar met heel weinig hotels, dus ik moest nogal wat afstanden afleggen. Uiteindelijk kwam ik bij Villa Kresna, een van mn favorieten, maar die hadden hun prijs net van 55 naar 75 USD opgetrokken... Toch naar eens proberen? Nope. Alles vol.
Ok terug naar dat eerste hotel en dan de andere kant van de straat proberen. Eerste dat ik tegen kwan langs die kant: vol. Oeps... Zo gemakkelijk zou het toch niet worden. Toen kwam ik aan bij iets mega mega chique. Ik ging vragen of het een hotel was? Ja iets met villa`s. En hoeveel kost het dan per nacht? 120. Oh dacht ik bij mezelf... dat is hier wel een enorme meevaller. Maar toen vervolgede ze US Dollar. Ah... De wanhoop nabij vroeg ik of zij nog andere hotels in de buurt wist en ze zei dat ik nog wat verder die richting moest uitgaan. Het volgende dat ik tegenkwam zat vol. En die verwees me door naar een hotel ergens in de hoek. Wauw. Dat zal er ongelooflijk mooi en rustig uit. Daar wou ik wel eindigen. Maar hij moest heel hard zoeken en had uiteindelijk nog maar 1 kamer vrij en alleen maar voor deze nacht. En... het was 150 USD, maar ik kon 50% korting krijgen waardoor het dan 75 USD was. Eigenlijk is mijn ideaal max budget eigenlijk 40 USD. Hij zag mijn beteuterd gezicht en zei dat hij eens zou bellen naar een ander hotel waar de prijzen 40 USD zijn. Hij belde en... yes! Kamer vrij voor 3 nachten. Met airco en zwembad. Ik mocht achter op zijn brommertje en hij heeft me er naar toe gebracht. Kamer echt wel in orde. Niet zo mooi als Ellie`s in Nusa Dua, naar zeker goed genoeg. Daarna heeft de meneer van het hotel me even naar dat eerste hotel gereden om mn rugzakken te gaan ophalen en dan kon ik inchecken. Oef.
Daarna hier wat rondgewandeld. Het is hier echt veel beter dan in Kuta. Ook winkeltjes, restaurantjes, massage, maar veel veel minder druk. En hier lopen meer gewone mensen rond. Veel toffer. Heel goed om hier in schoonheid af te ronden.
Ik kwam nog een soort supermarkt tegen waar ze ook veel souvenirs hadden (en hier voor eerlijke prijzen) dus heb ik nog eens een lading cadeautjes ingeslagen :-) Nu moet ik echt stoppen...
Daarna goede massage gekregen, op mijn kamer mijn valiezen uitgepakt (was al van in Ubud geleden dat ik alles nog eens had uitgehaald). Dus nog een keer settelen.
Toen ik hiernet uit het hotel kwam wou ik foto trekken van het bord van het hotel en toen keek ik niet waar ik liep en ben ik over n paaltje gestruikeld. Voet deed beetje pijn, naar gaat wel over.
Het is hier nu bijna 17u. Heb m`n Nikon en muggenspray mee, dus ga ik nu nog eens naar het strand en kijken of de zonsondergang hier misschien nog mooier is dan in Kuta.
Tot morgen!
In de voormiddag heb ik mijn vlucht van Bali naar Jakarta geboekt. Ik wou eigenlijk met Garuda (beste referenties). Op internet stond dat er tickets waren van 538.000 tot 956.000 IDR. De prijs die zij ma gaf was 957.000 en er was niets anders mogelijk. Mmmhhh... Ik had zo`n beetje gehoopt op die 538.000. Ze zei dat Lion air ook heel goed en betrouwbaar is. Ze zei met een uitgestreken gezicht `never crash` :-) En daar kon ze me een ticket geven van 570.000. Het scheelt hem wel veel dus ben ik toch maar voor Lion Air gegaan. Ik heb wel wat marge. Ik kom toe in Jakarta om 13u55 en mijn volgende vlucht is om 18u40. Dat is wel lang wachten, maar met wat goede muziek valt dat wel mee.
Dan heb ik batik stof gezocht en gekocht voor mama. En ik ben op souvenirjacht gegaan.Ik had er zin in en de buit is groot. Veel groter dan gepland eigenlijk. Lisa had me verteld over een juwelenwinkeltje waar er vaste prijzen zijn. Goedkoop dus en je moet niet onderhandelen. Zo relaxed kan shoppen dus zijn... Zalig.
En... wie kwam ik daar nog maar eens tegen? Lisa! Ze wou nog snel een paar armbandjes voor zichzelf kopen voor ze vertrok. Gek hoe vaak je iemand toevallig weer kan tegen komen.
Het is veel beter om met vaste prijzen te kopen. Anders ben je veel meer bezig met het onderhandelen en doen alsof je toch niet echt geinteresseerd bent dan met het passen en kijken of het je wel goed staat en nadenken of je het wel wil of niet.
Dan ook de straat op voorbij alle winkeltjes voor nog wat andere dingen. De vrouwen nemen je daar vast bij je arm en ze noemen je allemaan `darling` en dan trekken ze je hun winkel binnen. Ik heb gehoord dat ze tegen de mannen `boss` zeggen, en daar zijn het dan de mannen die hen binnentrekken.
Nog goede deal gedaan: Iets dat 300.000 voor 1 kostte, heb ik gehad aan 50.000 (2 voor 100.000).
Ok. Souvenirs kopen kon van m`n to do lijstje.
Dan maar inpakken en wegwezen. Op straat een Blue Bird taxi (betrouwbaarste taxi bedrijf hier) aangehouden en weg waren we.
Ik had een aantal hotelletjes opgeschreven in Seminiak en had gevraagd dat hij me aan een ervan afzette. Helaas zat dat al vol. Ik had ergens gelezen dat het dan een goed idee is om je zakken daar af te zetten en zonder zakken verder op zoek te gaan. En inderdaad. In die hitte... Ik zat ook net in een hele rustige buurt blijkbaar met heel weinig hotels, dus ik moest nogal wat afstanden afleggen. Uiteindelijk kwam ik bij Villa Kresna, een van mn favorieten, maar die hadden hun prijs net van 55 naar 75 USD opgetrokken... Toch naar eens proberen? Nope. Alles vol.
Ok terug naar dat eerste hotel en dan de andere kant van de straat proberen. Eerste dat ik tegen kwan langs die kant: vol. Oeps... Zo gemakkelijk zou het toch niet worden. Toen kwam ik aan bij iets mega mega chique. Ik ging vragen of het een hotel was? Ja iets met villa`s. En hoeveel kost het dan per nacht? 120. Oh dacht ik bij mezelf... dat is hier wel een enorme meevaller. Maar toen vervolgede ze US Dollar. Ah... De wanhoop nabij vroeg ik of zij nog andere hotels in de buurt wist en ze zei dat ik nog wat verder die richting moest uitgaan. Het volgende dat ik tegenkwam zat vol. En die verwees me door naar een hotel ergens in de hoek. Wauw. Dat zal er ongelooflijk mooi en rustig uit. Daar wou ik wel eindigen. Maar hij moest heel hard zoeken en had uiteindelijk nog maar 1 kamer vrij en alleen maar voor deze nacht. En... het was 150 USD, maar ik kon 50% korting krijgen waardoor het dan 75 USD was. Eigenlijk is mijn ideaal max budget eigenlijk 40 USD. Hij zag mijn beteuterd gezicht en zei dat hij eens zou bellen naar een ander hotel waar de prijzen 40 USD zijn. Hij belde en... yes! Kamer vrij voor 3 nachten. Met airco en zwembad. Ik mocht achter op zijn brommertje en hij heeft me er naar toe gebracht. Kamer echt wel in orde. Niet zo mooi als Ellie`s in Nusa Dua, naar zeker goed genoeg. Daarna heeft de meneer van het hotel me even naar dat eerste hotel gereden om mn rugzakken te gaan ophalen en dan kon ik inchecken. Oef.
Daarna hier wat rondgewandeld. Het is hier echt veel beter dan in Kuta. Ook winkeltjes, restaurantjes, massage, maar veel veel minder druk. En hier lopen meer gewone mensen rond. Veel toffer. Heel goed om hier in schoonheid af te ronden.
Ik kwam nog een soort supermarkt tegen waar ze ook veel souvenirs hadden (en hier voor eerlijke prijzen) dus heb ik nog eens een lading cadeautjes ingeslagen :-) Nu moet ik echt stoppen...
Daarna goede massage gekregen, op mijn kamer mijn valiezen uitgepakt (was al van in Ubud geleden dat ik alles nog eens had uitgehaald). Dus nog een keer settelen.
Toen ik hiernet uit het hotel kwam wou ik foto trekken van het bord van het hotel en toen keek ik niet waar ik liep en ben ik over n paaltje gestruikeld. Voet deed beetje pijn, naar gaat wel over.
Het is hier nu bijna 17u. Heb m`n Nikon en muggenspray mee, dus ga ik nu nog eens naar het strand en kijken of de zonsondergang hier misschien nog mooier is dan in Kuta.
Tot morgen!
Party hotel
Het was dus duidelijk een party hotel. Rond 1u `s nachts liepen er een bende zatte mensen te roepen.
Er was vooral een jongen heel erg zat (en lastig). Hij zat maar te roepen en te roepen. Zo riep hij bv naar beneden (zwembad) `hide those tits!` `I said Hide those tits!` That are the worst tits ever!`.
Ik bedacht dat als hij een stem zou inspreken voor een tekenfilm, dat hij dan zeker de rol van de slechte zou krijgen.
Eerst was hij aan het roepen tegen zijn (zo te horen nog nuchtere) vriend in de gangen en nadien verplaatste het geroep zich naar beneden. Daar was blijkbaar een groepje mensen zich aan het amuseren in het zwembad tot hij er aan kwam. Ik had alleen maar geluid en geen beeld, maar ik vermoedde dat hij ook het zwembad was in gegaan, want een meisje begon te roepen `Go away. I don`t like you, go away.` Het begon precies een beetje spannend te worden, want de zatte ambetanterik wou blijkbaar niet weggaan en dan waren er wat andere stemmen die zich ermee begonnen te bemoeien. Ik dacht even toch op te staan, om de actie te kunnen volgen, maar ben toch maar blijven liggen. Uiteindelijk begon hij te roepen `You piss me off. Fuck you, you fuckers. You are all dickheads.` Uiteindelijk kwam hij dan toch terug naar boven waar hij het hele verhaal nog eens aan zijn vriend deed `they piss me off, they are all dickheads, en hij bleek maar fuck, fucking and fuck zeggen alsof hij aan het overgeven was. Dat is dus het sfeertje dat hier hangt.
Je kan hier trouwens ook stickers en t-shirts kopen met soort gelijke spreuken op. Ik zag bv een t-shirt met `fuck you fucking fucker` op, en stickers met `I shit on fat chicks` en `John is gay` Ik vraag me af of ze er daar veel van verkopen.
In ieder geval... dat is het sfeertje dat hier hangt. Snap je nu waarom ik hier weg wil?
In ieder geval, ik was ze wel dankbaar dat ze me wat hebben wakker gehouden. Ik dacht dat ik op die manier mijn ritme weer een beetje kan verleggen. Tegenwoordig ga ik slapen om 20u en word ik wakker om 4u. Maar dat is helaas te vroeg voor ontbijt of enige andere zinvolle onderneming. Het brengt me ook niks op als ik terug in Belgie ben, want dat zou willen zeggen dat ik moe ben rond 14u en opsta rond 22u...
Vandaag heb ik dus kunnen slapen tot 6u. Alleen geven ze hier pas ontbijt vanaf 8u.
Ik vroeg of ik ipv koffie of thee cold milk kon krijgen, maar dat ging niet. Alleen hot milk. Ok dan. Ik was benieuwd... Ik kreeg uiteindelijk een klein potje koffiemelk en een kan heet water... :-) Die zullen gedacht hebben, rare gewoontes daar in het westen. Dus heb ik maar de koffiemelk opgedronken (de trouwens helemaal smaakte naar gewone melk.
Hiernet liep het Mv Flurry meisje toevallig ook het zelfde internetcafe binnen. Ze heet trouwens Lisa. Heb het net gevraagd. Ze moet overstappen in Bankok en is wat zenuwachtig of dat allemaal wel goed komt met die rellen daar, want de vorige keer hebben ze de luchthaven ook gesloten, maar voorlopig ziet het er allemaal goed uit. Zij heeft een trip van 48u voor de boeg.
Gek hoe je elkaar elke keer opnieuw toevallig tegen het lijf kunt lopen. Er zijn hier 100den internet cafes en die waar we gisteren samen waren geweest was nog toe.
Ziezo. Het is nu 9u. Ik ga nog een vliegtuigticket kopen voor m`n binnenlandse vlucht dinsdag van Bali naar Jakarta, souvenirs zoeken en dan maar uitchecken en naar rustiger en aangenamere oorden.
Write you soon.
Oh ja, Lisa zei dat het misschien geen muggenbeten zijn maar beten van bed bugs... Zou eigenlijk wel eens kunnen. Het is alleen gebeurd in mijn (super) hotel in Nusa Dua, ook al had ik veel anti-mug gespoten. En nu heb ik precies kleine beetjes erbij, maar daar heb ik niet zoveel last van... Kan er iemand komen debuggen? ;-)
Er was vooral een jongen heel erg zat (en lastig). Hij zat maar te roepen en te roepen. Zo riep hij bv naar beneden (zwembad) `hide those tits!` `I said Hide those tits!` That are the worst tits ever!`.
Ik bedacht dat als hij een stem zou inspreken voor een tekenfilm, dat hij dan zeker de rol van de slechte zou krijgen.
Eerst was hij aan het roepen tegen zijn (zo te horen nog nuchtere) vriend in de gangen en nadien verplaatste het geroep zich naar beneden. Daar was blijkbaar een groepje mensen zich aan het amuseren in het zwembad tot hij er aan kwam. Ik had alleen maar geluid en geen beeld, maar ik vermoedde dat hij ook het zwembad was in gegaan, want een meisje begon te roepen `Go away. I don`t like you, go away.` Het begon precies een beetje spannend te worden, want de zatte ambetanterik wou blijkbaar niet weggaan en dan waren er wat andere stemmen die zich ermee begonnen te bemoeien. Ik dacht even toch op te staan, om de actie te kunnen volgen, maar ben toch maar blijven liggen. Uiteindelijk begon hij te roepen `You piss me off. Fuck you, you fuckers. You are all dickheads.` Uiteindelijk kwam hij dan toch terug naar boven waar hij het hele verhaal nog eens aan zijn vriend deed `they piss me off, they are all dickheads, en hij bleek maar fuck, fucking and fuck zeggen alsof hij aan het overgeven was. Dat is dus het sfeertje dat hier hangt.
Je kan hier trouwens ook stickers en t-shirts kopen met soort gelijke spreuken op. Ik zag bv een t-shirt met `fuck you fucking fucker` op, en stickers met `I shit on fat chicks` en `John is gay` Ik vraag me af of ze er daar veel van verkopen.
In ieder geval... dat is het sfeertje dat hier hangt. Snap je nu waarom ik hier weg wil?
In ieder geval, ik was ze wel dankbaar dat ze me wat hebben wakker gehouden. Ik dacht dat ik op die manier mijn ritme weer een beetje kan verleggen. Tegenwoordig ga ik slapen om 20u en word ik wakker om 4u. Maar dat is helaas te vroeg voor ontbijt of enige andere zinvolle onderneming. Het brengt me ook niks op als ik terug in Belgie ben, want dat zou willen zeggen dat ik moe ben rond 14u en opsta rond 22u...
Vandaag heb ik dus kunnen slapen tot 6u. Alleen geven ze hier pas ontbijt vanaf 8u.
Ik vroeg of ik ipv koffie of thee cold milk kon krijgen, maar dat ging niet. Alleen hot milk. Ok dan. Ik was benieuwd... Ik kreeg uiteindelijk een klein potje koffiemelk en een kan heet water... :-) Die zullen gedacht hebben, rare gewoontes daar in het westen. Dus heb ik maar de koffiemelk opgedronken (de trouwens helemaal smaakte naar gewone melk.
Hiernet liep het Mv Flurry meisje toevallig ook het zelfde internetcafe binnen. Ze heet trouwens Lisa. Heb het net gevraagd. Ze moet overstappen in Bankok en is wat zenuwachtig of dat allemaal wel goed komt met die rellen daar, want de vorige keer hebben ze de luchthaven ook gesloten, maar voorlopig ziet het er allemaal goed uit. Zij heeft een trip van 48u voor de boeg.
Gek hoe je elkaar elke keer opnieuw toevallig tegen het lijf kunt lopen. Er zijn hier 100den internet cafes en die waar we gisteren samen waren geweest was nog toe.
Ziezo. Het is nu 9u. Ik ga nog een vliegtuigticket kopen voor m`n binnenlandse vlucht dinsdag van Bali naar Jakarta, souvenirs zoeken en dan maar uitchecken en naar rustiger en aangenamere oorden.
Write you soon.
Oh ja, Lisa zei dat het misschien geen muggenbeten zijn maar beten van bed bugs... Zou eigenlijk wel eens kunnen. Het is alleen gebeurd in mijn (super) hotel in Nusa Dua, ook al had ik veel anti-mug gespoten. En nu heb ik precies kleine beetjes erbij, maar daar heb ik niet zoveel last van... Kan er iemand komen debuggen? ;-)
vrijdag 21 mei 2010
Massage
Ik heb hier ook een voet-en been massage van een uurtje laten doen. Ze deed het heel goed en het deed zooooo`n deugd elke keer als ze over m`n muggenbeten wreef (mag niet krabben, mag niet, mag niet, mag niet).
Maar ze wou wel haar hart luchten over de slechte werksfeer in het salon. Er was blijkbaar een collega die te veel babbelde tegen de klanten (mhhh) en ze praatte slecht over haar den dan was ze zo triestig dat ze moest wenen, en ze leende geld van de kas, maar gaf het dan niet terug, maar het is familie van familie, dus je kan ze niet buiten zetten en bla bla bla... Ze bleef maar doorgaan. Ik begreep haar ook vaak niet, want haar Engels was zo slecht. Maar goed, zij had haar hart gelucht en in ruil voor de uithuilschouder had zij over m`n muggenbeten gewreven :-)
Maar ze wou wel haar hart luchten over de slechte werksfeer in het salon. Er was blijkbaar een collega die te veel babbelde tegen de klanten (mhhh) en ze praatte slecht over haar den dan was ze zo triestig dat ze moest wenen, en ze leende geld van de kas, maar gaf het dan niet terug, maar het is familie van familie, dus je kan ze niet buiten zetten en bla bla bla... Ze bleef maar doorgaan. Ik begreep haar ook vaak niet, want haar Engels was zo slecht. Maar goed, zij had haar hart gelucht en in ruil voor de uithuilschouder had zij over m`n muggenbeten gewreven :-)
Zonsondergang en Mc Flurry in Kuta
Ben wat winkelstraten doorgewandeld en heb de Camper winkel gevonden. Helaas geen super leuke schoenen gezien.
Toen ik iets ging drinken sprak een meisje me aan. Ik moest even vragen vanwaar we elkaar kenden, want ik herkende haar niet meteen. We hadden voor we de fast boat naar de Gili islands opgingen wat gebabbeld. Maar toen waren ze met 2 (van Canada).
Het was leuk om weer even met iemand een leuke babbel te hebben. Zij ging nadien nog een Mc Flurry halen bij Mc Donalds (waar ze zich uitgebreid voor excuseerde :-) dus heb ik het ook eens geprobeerd. Het was inderdaad best wel lekker.
Dan zijn we naar de zonsondergang op het strand gaan kijken. Ze zeggen dat die zo fantastisch is op Kuta beach. En het was ook wel mooi. Er was natuurlijk wel veel volk. Voor het Mc Flurry meisje (ken haar naam niet) was het wel speciaal, want het was haar laatste avond van 3 maand rondreizen door Azie.
Ik had ondertussen wat hotels opgezocht in Seminyac en Sanur. Mijn eerste keus had zijn prijs net opgetrokken van 55 USD (wat eigenlijk al heel veel is) naar 75 USD. En die in Sanur was vol.
Ondertussen is mijn `bweik` gevoel niet meer zo uitgesproken. Ik zal morgen denk ik gewoon vervoer zoeken naar Seminyac en daar een leuk rustig hotelletje zoeken om af te sluiten. Nu nog iets lekkers om te eten zoeken en eens zien hoe het met mijn kamer zit.
Toen ik iets ging drinken sprak een meisje me aan. Ik moest even vragen vanwaar we elkaar kenden, want ik herkende haar niet meteen. We hadden voor we de fast boat naar de Gili islands opgingen wat gebabbeld. Maar toen waren ze met 2 (van Canada).
Het was leuk om weer even met iemand een leuke babbel te hebben. Zij ging nadien nog een Mc Flurry halen bij Mc Donalds (waar ze zich uitgebreid voor excuseerde :-) dus heb ik het ook eens geprobeerd. Het was inderdaad best wel lekker.
Dan zijn we naar de zonsondergang op het strand gaan kijken. Ze zeggen dat die zo fantastisch is op Kuta beach. En het was ook wel mooi. Er was natuurlijk wel veel volk. Voor het Mc Flurry meisje (ken haar naam niet) was het wel speciaal, want het was haar laatste avond van 3 maand rondreizen door Azie.
Ik had ondertussen wat hotels opgezocht in Seminyac en Sanur. Mijn eerste keus had zijn prijs net opgetrokken van 55 USD (wat eigenlijk al heel veel is) naar 75 USD. En die in Sanur was vol.
Ondertussen is mijn `bweik` gevoel niet meer zo uitgesproken. Ik zal morgen denk ik gewoon vervoer zoeken naar Seminyac en daar een leuk rustig hotelletje zoeken om af te sluiten. Nu nog iets lekkers om te eten zoeken en eens zien hoe het met mijn kamer zit.
Vlucht uit Kuta
Amai amai...
Alle rust en evenwicht die ik had opgebouwd na 2 weekjes Indonesie is plots zoek.
Ik ben al ongeveer 1 uur in Kuta en ik ben nu al op de kaart aan het kijken waar ik naar toe kan om te vluchten. Het is hier druk druk druk! Je moet opletten waar je loopt want de auto`s en brommers rijden je weer van je sandalen...
En ik las ergens dat je om de 20 seconden wordt aangesproken (hotel?, motorbike?, sunglasses?, taxi?) Klopt hoor! Ik liep zelfs nog rond met m`n grote rugzak op m`n rug en m`n gewone op m`n buik en zelfs dan dachten ze dan ik een motorbike of massage kon gebruiken... Het hotel waar ik naar toe wou zat al vol, dus heb ik me in een hotel/winkeltjes-straat laten afzetten en ben ik wat hotels afgegaan. Het 3e leek wel ok. De mensen die er buiten kwamen en die ik het vroeg waren ook tevreden.
Er is airco en een zwembad en ik betaal 250.000 per nacht. Dat is op Yogya na het goedkoopst. De kamer is niet super super, maar ook niet slecht. Ik ben eigenlijk de naam vergeten van het hotel. En met `tegenover massage en internet en naast een restaurant` ga ik het wsl niet terugvinden, want de straat is er vol mee. Nu, ik veronderstel dat ik het straks wel zal herkennen.
Ik ben maar meteen een restaurantje binnen gevlucht, dan laten ze je ook even gerust.
Ik ga maar eens naar de shopping mal wandelen. Hopelijk daar wat minder opdringerig. En ben hier ook voorbij de Camper (schoenen) winkel gereden toen ik toekwam, dus daar ga ik ook naar toe.
Ik zal hier wel een nachtje slapen (de hotel-kamer-toner zei al dat als er te veel kabaal wordt gemaakt in het hotel, dat ik het dan moet komen zeggen. Dus zo zit dat hier.) Het zit hier vol met drukke Australiers, surfers vooral denk ik. Een heel ander soort volk dan op alle vorige plaatsen waar ik ben geweest.
Maar ik denk dat ik morgen al wegvlucht naar ergens anders. De rust en het wauw gevoel terugvinden voor ik naar huis ga. Ofwel ga ik wat noordelijker naar semyniac, ofwel gewoon naar de andere kant, naar Sanur. Er werd in een van de boekskes geschreven dat er daar niet zo veel te doen is en dat je je wel snel zou kunnen gaan vervelen, maar momenteel lijkt me dat veel aanlokkelijker dan dit drukke, overvolle, opdringerige Kuta waar ik me niet thuisvoel.
Het is denk ik zoals plannen om een rustig restaurantje te doen `s avonds en te merken dat je per ongeluk in een megavolle discotheek vol 18 jarigen terecht bent gekomen.
Dus... snel even kijken naar wat souvenirs, en vooral naar de Camper winkel. Misschien een massage om de dag wat voorbij te laten gaan. Nog eens wat eten vanavond. Slapen en morgen ben ik hier weer weg.
Alle rust en evenwicht die ik had opgebouwd na 2 weekjes Indonesie is plots zoek.
Ik ben al ongeveer 1 uur in Kuta en ik ben nu al op de kaart aan het kijken waar ik naar toe kan om te vluchten. Het is hier druk druk druk! Je moet opletten waar je loopt want de auto`s en brommers rijden je weer van je sandalen...
En ik las ergens dat je om de 20 seconden wordt aangesproken (hotel?, motorbike?, sunglasses?, taxi?) Klopt hoor! Ik liep zelfs nog rond met m`n grote rugzak op m`n rug en m`n gewone op m`n buik en zelfs dan dachten ze dan ik een motorbike of massage kon gebruiken... Het hotel waar ik naar toe wou zat al vol, dus heb ik me in een hotel/winkeltjes-straat laten afzetten en ben ik wat hotels afgegaan. Het 3e leek wel ok. De mensen die er buiten kwamen en die ik het vroeg waren ook tevreden.
Er is airco en een zwembad en ik betaal 250.000 per nacht. Dat is op Yogya na het goedkoopst. De kamer is niet super super, maar ook niet slecht. Ik ben eigenlijk de naam vergeten van het hotel. En met `tegenover massage en internet en naast een restaurant` ga ik het wsl niet terugvinden, want de straat is er vol mee. Nu, ik veronderstel dat ik het straks wel zal herkennen.
Ik ben maar meteen een restaurantje binnen gevlucht, dan laten ze je ook even gerust.
Ik ga maar eens naar de shopping mal wandelen. Hopelijk daar wat minder opdringerig. En ben hier ook voorbij de Camper (schoenen) winkel gereden toen ik toekwam, dus daar ga ik ook naar toe.
Ik zal hier wel een nachtje slapen (de hotel-kamer-toner zei al dat als er te veel kabaal wordt gemaakt in het hotel, dat ik het dan moet komen zeggen. Dus zo zit dat hier.) Het zit hier vol met drukke Australiers, surfers vooral denk ik. Een heel ander soort volk dan op alle vorige plaatsen waar ik ben geweest.
Maar ik denk dat ik morgen al wegvlucht naar ergens anders. De rust en het wauw gevoel terugvinden voor ik naar huis ga. Ofwel ga ik wat noordelijker naar semyniac, ofwel gewoon naar de andere kant, naar Sanur. Er werd in een van de boekskes geschreven dat er daar niet zo veel te doen is en dat je je wel snel zou kunnen gaan vervelen, maar momenteel lijkt me dat veel aanlokkelijker dan dit drukke, overvolle, opdringerige Kuta waar ik me niet thuisvoel.
Het is denk ik zoals plannen om een rustig restaurantje te doen `s avonds en te merken dat je per ongeluk in een megavolle discotheek vol 18 jarigen terecht bent gekomen.
Dus... snel even kijken naar wat souvenirs, en vooral naar de Camper winkel. Misschien een massage om de dag wat voorbij te laten gaan. Nog eens wat eten vanavond. Slapen en morgen ben ik hier weer weg.
Mad Making Mosquitos
Na 2 weken is het er dan toch van gekomen... De muggen hebben me te stekken gehad.
Het is hier pas in dit hotel begonnen, gisterenochtend plots verschillende muggebeten op mn benen.
Ik reageer daar tamelijk alergisch op, dus dat worden meteen gigantische dikke rode opgezwollen plekken waardoor de mensen me vol medelijden aankijken als ze het zien.
Maar het ergste is de jeuk. Je wordt er knettergek van. En de kunst is er dan af te blijven, maar het enige waar je nog aan kan denken is `krabben!`.
Maar goed. Lange leve de Mindfulness... Concentratie op de ademhaling... In... en uit...
Ik had nochthans speciaal deze nacht mijn soupulleke aan gedaan. Lange mouwen, kraag, zit wat strakker aan je lijf. Ik had nog overwogen on m`n soupul in mn broek te steken, maar ach, dat zou toch al te gek zijn. Nu ja... Beter toch wel gedaan, want deze ochtend had ik er bij op mn buik en zij. Zelfs van het kleine beetje dat mijn mouwen naar boven kunnen schuiven hebben ze gebruik gemaakt. Nu heb ik er op m`n onderarmen ook. Oh ja en op mn voeten... Leuk, want bij elke stap schuren die sandalen er een beetje tegen. Aaarrrgghhh!
Maar... In.... en uit....
Het is hier pas in dit hotel begonnen, gisterenochtend plots verschillende muggebeten op mn benen.
Ik reageer daar tamelijk alergisch op, dus dat worden meteen gigantische dikke rode opgezwollen plekken waardoor de mensen me vol medelijden aankijken als ze het zien.
Maar het ergste is de jeuk. Je wordt er knettergek van. En de kunst is er dan af te blijven, maar het enige waar je nog aan kan denken is `krabben!`.
Maar goed. Lange leve de Mindfulness... Concentratie op de ademhaling... In... en uit...
Ik had nochthans speciaal deze nacht mijn soupulleke aan gedaan. Lange mouwen, kraag, zit wat strakker aan je lijf. Ik had nog overwogen on m`n soupul in mn broek te steken, maar ach, dat zou toch al te gek zijn. Nu ja... Beter toch wel gedaan, want deze ochtend had ik er bij op mn buik en zij. Zelfs van het kleine beetje dat mijn mouwen naar boven kunnen schuiven hebben ze gebruik gemaakt. Nu heb ik er op m`n onderarmen ook. Oh ja en op mn voeten... Leuk, want bij elke stap schuren die sandalen er een beetje tegen. Aaarrrgghhh!
Maar... In.... en uit....
donderdag 20 mei 2010
De vogel
Merlijn de grote tovenaar
Zag op een dag langst de boulevard
Een kleine jongen zeer bedaard
Met wipneus en weerspannig haar
Merlijn zei:
"Jongen kom eens hier
Met wat doe ik je nou plezier
Je moet het even overwegen
Al wat je wil zal ik je geven"
Maar de knaap zei onbevreesd:
"Meneer, meneer, ach meneer,
Ach meneer, een mooie vogel wil ik zijn
Met sterke vleugels alstublieft meneer Merlijn
Een mooie vogel in de lucht
met pluimen, poten en een vlucht
En alle kleuren van de regenboog
Ach meneer een mooie vogel wil ik zijn
Met sterke vleugels alstublieft meneer Merlijn
Dan kan ik slapen op een wolk,
de lucht doorklieven als een dolk
En het zonlicht vangen met een boog
Ach meneer een mooie vogel wil ik zijn"
Merlijn zei:
"Jongen luister even.
Als je dat wil zal ik het geven.
Bedenk alvorens uit te kiezen,
je zou een mooie kans verliezen
Wil je dan liever niet wat kracht,
en heel de wereld in je macht
Of wil je rijk zijn en heel wijs,
of koning in een groot paleis?"
Maar de knaap zei onbevreesd:
"Meneer, meneer, ach meneer,
Ach meneer, een mooie vogel wil ik zijn
Met sterke vleugels alstublieft meneer Merlijn
Een mooie vogel in de lucht
met pluimen, poten en een vlucht
En alle kleuren van de regenboog
Ach meneer een mooie vogel wil ik zijn"
En sindsdien zit er boven in de lucht
een nieuwe vogel in z'n dolle vlucht
U zeggen waar hij ergens hangt
Het zonlicht in z'n wolken vangt
Of hij Merlijn nog heeft bedankt heeft dat belang
Al wat ik weet, al wat ie weet,
is wat hij deed is wat ie deed
Hij maakt plezier, hij maakt plezier als een mooi dier
Ergens ver van hier
http://www.youtube.com/watch?v=tzBWDl6gmI0
Zag op een dag langst de boulevard
Een kleine jongen zeer bedaard
Met wipneus en weerspannig haar
Merlijn zei:
"Jongen kom eens hier
Met wat doe ik je nou plezier
Je moet het even overwegen
Al wat je wil zal ik je geven"
Maar de knaap zei onbevreesd:
"Meneer, meneer, ach meneer,
Ach meneer, een mooie vogel wil ik zijn
Met sterke vleugels alstublieft meneer Merlijn
Een mooie vogel in de lucht
met pluimen, poten en een vlucht
En alle kleuren van de regenboog
Ach meneer een mooie vogel wil ik zijn
Met sterke vleugels alstublieft meneer Merlijn
Dan kan ik slapen op een wolk,
de lucht doorklieven als een dolk
En het zonlicht vangen met een boog
Ach meneer een mooie vogel wil ik zijn"
Merlijn zei:
"Jongen luister even.
Als je dat wil zal ik het geven.
Bedenk alvorens uit te kiezen,
je zou een mooie kans verliezen
Wil je dan liever niet wat kracht,
en heel de wereld in je macht
Of wil je rijk zijn en heel wijs,
of koning in een groot paleis?"
Maar de knaap zei onbevreesd:
"Meneer, meneer, ach meneer,
Ach meneer, een mooie vogel wil ik zijn
Met sterke vleugels alstublieft meneer Merlijn
Een mooie vogel in de lucht
met pluimen, poten en een vlucht
En alle kleuren van de regenboog
Ach meneer een mooie vogel wil ik zijn"
En sindsdien zit er boven in de lucht
een nieuwe vogel in z'n dolle vlucht
U zeggen waar hij ergens hangt
Het zonlicht in z'n wolken vangt
Of hij Merlijn nog heeft bedankt heeft dat belang
Al wat ik weet, al wat ie weet,
is wat hij deed is wat ie deed
Hij maakt plezier, hij maakt plezier als een mooi dier
Ergens ver van hier
http://www.youtube.com/watch?v=tzBWDl6gmI0
Cat and body repair
Toen ik na het vliegen terug naar het hotel gereden werd, zag ik een bordje ~Cat and body repair~
Ik heb er lang over nagedacht wat dat kon zijn.
Even ervoor had ik een bordje `veterinarian` gezien, dus dat kon het niet zijn.
Mijn enige verklaring is dat het een soort kapper moet zijn ofzo? Zoals van `Do you want hair cat?`
Sommige dingen begrijp je wel zoals bensin en knalpot. Praktek dokter is ook duidelijk en notaris ook.
Dokter gigi is dan weer tandarts. Misschien gebruiken ze hier wel speciale verdovende middelen...
Wat langer geleden dacht ik ook een een bord `authorized monkey changer` gezien te hebben. Daar heb ik ook lang over moeten nadenken. Ok er zijn hier wel aapjes. Hebben mensen dat dan als huisdier? En waaron zou je die willen inruilen voor een ander? Maar na een tijdje viel mijn 10.000 Roepia. Het zal wel `Money changer` geweest zijn.
Je ziet hier soms rare dingen. Alles kan.
Ik heb er lang over nagedacht wat dat kon zijn.
Even ervoor had ik een bordje `veterinarian` gezien, dus dat kon het niet zijn.
Mijn enige verklaring is dat het een soort kapper moet zijn ofzo? Zoals van `Do you want hair cat?`
Sommige dingen begrijp je wel zoals bensin en knalpot. Praktek dokter is ook duidelijk en notaris ook.
Dokter gigi is dan weer tandarts. Misschien gebruiken ze hier wel speciale verdovende middelen...
Wat langer geleden dacht ik ook een een bord `authorized monkey changer` gezien te hebben. Daar heb ik ook lang over moeten nadenken. Ok er zijn hier wel aapjes. Hebben mensen dat dan als huisdier? En waaron zou je die willen inruilen voor een ander? Maar na een tijdje viel mijn 10.000 Roepia. Het zal wel `Money changer` geweest zijn.
Je ziet hier soms rare dingen. Alles kan.
Life coaching
Verder is het hier lekker rustig. Er is niet echt veel op wandelafstand van het hotel, maar het is dan ook zo`n mooi hotel dat ik hier wel graag wat zit. Ben beginnen lezen in m`n boek over life coaching.
En weet je wat? Als het boek uit is, en ik heb m`n plan klaar, dan laat ik hier alles achter en reis ik naar de andere kant van de wereld. Nem.
Ah ja, naar huis he :-)
En weet je wat? Als het boek uit is, en ik heb m`n plan klaar, dan laat ik hier alles achter en reis ik naar de andere kant van de wereld. Nem.
Ah ja, naar huis he :-)
Absoluut hoogtepunt vakantie
Wist je dat mensen kunnen vliegen?
Ik heb net gevlogen en het was FANTASTISCH!!!
Ik heb een tandem parapente-vlucht gemaakt en het was zo zo zo zo tof!!!
Ook nog een super mooie locatie, over de zee, over het strand, langs de bomen op de bergen ervoor.
Zalig!
We moesten eerst een tijdje wachten omdat er genoeg strand moest vrij zijn on te kunnen landen (vloed), maar na een tijdje konden we gaan en toen ging het innens heel snel. Ik kreeg mijn harnas aan, hij deed zijn harnas aan, hij zei dat ik mn armen eerst buiten de touwen en nadien binnen de touwen moest houden, dat als we in de lucht waren dat ik het zitje (een soort hangmatje) onder me moest trekken, hij haalde de parapente (of hoe heet dat zeil boven je hoofd?) een paar keer naar omhoog, ze klikten ons vast, hij zei en nu een paar stappen richting afgrond lopen en weg waren we.
Ik was niks zenuwachtig op voorhand, ik keek er alleen maar naar uit dat we er zo snel mogelijk aan konden beginnen. En het was zo de moeite... We gingen naar links en dan draaiden we en kwamen we bijna weer op het punt waar we vertrokken waren, en zo een paar keer over en weer... Ik voelde me net een vogel in de lucht. Het was zo ontspannend en wauw.
Helaas komt aan alle mooie liedjes een einde... Ik heb foto`s kunnen trekken en was op het einde aan het filmen en heb dus de landing kunnen filmen. Ook zeer gemakkelijk. Zacht en snel.
Een echte aanrader... Dit wil ik nog doen!
Ik heb net gevlogen en het was FANTASTISCH!!!
Ik heb een tandem parapente-vlucht gemaakt en het was zo zo zo zo tof!!!
Ook nog een super mooie locatie, over de zee, over het strand, langs de bomen op de bergen ervoor.
Zalig!
We moesten eerst een tijdje wachten omdat er genoeg strand moest vrij zijn on te kunnen landen (vloed), maar na een tijdje konden we gaan en toen ging het innens heel snel. Ik kreeg mijn harnas aan, hij deed zijn harnas aan, hij zei dat ik mn armen eerst buiten de touwen en nadien binnen de touwen moest houden, dat als we in de lucht waren dat ik het zitje (een soort hangmatje) onder me moest trekken, hij haalde de parapente (of hoe heet dat zeil boven je hoofd?) een paar keer naar omhoog, ze klikten ons vast, hij zei en nu een paar stappen richting afgrond lopen en weg waren we.
Ik was niks zenuwachtig op voorhand, ik keek er alleen maar naar uit dat we er zo snel mogelijk aan konden beginnen. En het was zo de moeite... We gingen naar links en dan draaiden we en kwamen we bijna weer op het punt waar we vertrokken waren, en zo een paar keer over en weer... Ik voelde me net een vogel in de lucht. Het was zo ontspannend en wauw.
Helaas komt aan alle mooie liedjes een einde... Ik heb foto`s kunnen trekken en was op het einde aan het filmen en heb dus de landing kunnen filmen. Ook zeer gemakkelijk. Zacht en snel.
Een echte aanrader... Dit wil ik nog doen!
woensdag 19 mei 2010
Allemaal beestjes
Het gaat hier eigenlijk best wel goed met mijn insectofobie.
Ik ben niet meer bang van vlinders em libellen. Ze vliegen tamelijk voorspelbaar en ze zijn blijkbaar echt niet van plan om tegen me aan te vliegen of op me te komen zitten.
In Ubud had ik de eerste dag de airco uitgezet en toen ik s avonds terug op mn kamer kwam zater en wel veel mieren (en een gekko) binnen. Maar ik heb de remedie gevonden: airco op, en ze zijn allenaal weg, Die beestjes zijn echt niet zo gek van airco Ik zet hem nochthans op 28 graden (en dat is echt een heel stuk frisser dan buiten!).
Dus daarom wil ik nu altijd liefst kamer met airco.
Ik ben niet meer bang van vlinders em libellen. Ze vliegen tamelijk voorspelbaar en ze zijn blijkbaar echt niet van plan om tegen me aan te vliegen of op me te komen zitten.
In Ubud had ik de eerste dag de airco uitgezet en toen ik s avonds terug op mn kamer kwam zater en wel veel mieren (en een gekko) binnen. Maar ik heb de remedie gevonden: airco op, en ze zijn allenaal weg, Die beestjes zijn echt niet zo gek van airco Ik zet hem nochthans op 28 graden (en dat is echt een heel stuk frisser dan buiten!).
Dus daarom wil ik nu altijd liefst kamer met airco.
Klavieren
Op dit ogenblik zit ik aan een pc in het hotel. Op dit klavier zijn veel lettertjes afgesleten en ik kan niet blind typen, dus soms is het wel een beetje gokken of zoeken. Aan het qwerty toetsenbord was ik wel snel gewend.
Maar zoals je in vorige berichtjes al gezien hebt heb ik nog nooit deeltekens of accenten gebruikt als het moest. Dat komt omdat dat er hier gewoon nooit opstaat. Maar jullie begrijpen wel altijd wat ik bedoel he? Ook zijn het soms zo`n ongemakkelijke situaties, te warm, te veel volk, stroompannes of insecten op mijn lijf dat ik liefst zo snel mogelijk mijn berichten typ en niet meer nalees of verbeter. Ik heb ook een paar keer gehad dat een bepaalde letter niet goed werkte of zoals gisteren de spatiebar...
Hier is het wel wat beter. Alleen is er maar 1 pc. Hoop dat er even niemand anders op moet.
Maar zoals je in vorige berichtjes al gezien hebt heb ik nog nooit deeltekens of accenten gebruikt als het moest. Dat komt omdat dat er hier gewoon nooit opstaat. Maar jullie begrijpen wel altijd wat ik bedoel he? Ook zijn het soms zo`n ongemakkelijke situaties, te warm, te veel volk, stroompannes of insecten op mijn lijf dat ik liefst zo snel mogelijk mijn berichten typ en niet meer nalees of verbeter. Ik heb ook een paar keer gehad dat een bepaalde letter niet goed werkte of zoals gisteren de spatiebar...
Hier is het wel wat beter. Alleen is er maar 1 pc. Hoop dat er even niemand anders op moet.
Nusa Dua
Vandaag vooral onderweg geweest.
Deze ochtend bij het ontbijt nog 2 meisjes leren kennen (NL en UK). Veel mensen zijn echt voor maanden op rondreis, en de meesten hebben ook al heel veel gereisd. Ik vroeg eens aan iemand waar ze al was geweest in centraal en zuid amerika en ze vond het gemakkelijker om er de landen op te noemen waar ze nog niet was geweest (korter lijstje).
Uurtje op de boot.
Toen ze afstapten was er een meisje met haar been tussen de houten balken van de vloer geraakt en daar bleken nog ijzeren pinnen in te zitten. Ze was aan het wenen van de pijn. Het moet echt erg geweest zijn, Ze reisde blijkbaar alleen. De mannen van de boot trip hebben haar neergelegd en ijs op haar been gedaan, maar ze bleef maar wenen.
Ik zag ondertussen Jorinde zitten die aan het wachten was op de boot. Even dag gaan zeggen.
Er stonden wel wat mensen rondom het gewonde meisje dus wou ik er niet echt naar toe gaan. Dat is zo ramptoerist-achtig he. Op medisch vlak kan ik toch niet helpen. Uiteindelijk hebben ze haar in een minibusje gestoken en wsl naar het ziekenhuis gegaan. Ik was nog even aan het denken of ik zou vragen om met haar mee te gaan, maar bedacht dat ik mijn vervoer naar nusa dua dan zou missen, dat mijn hotel al was vastgelegd en mijn donderdagactiviteit ook, dus dat het wat moeilijk was, maar toen ik in onderweg was naar nusa dua begon ik te denken dat dat eigenlijk allemaal kon herregeld worden en dat ik anders ook wel later op een andere manier in nusa dua zou geraakt zijn en dat ik toch beter was mee gegaan. Ik denk dat mocht ik het tegenkomen dat ik ook liefst iemand bij me zou gehad hebben. Al was het maar iemand die er voor zorgt dat mijn rugzak meegaat een bemoedigend woordje toespreken enzo... Ik had echt spijt dat ik niet was meegegaan... Maar te laat. Dat is dat het minder leuke als je alleen reist...
Mijn minibusje moest eerst nog wat mensen in Kuta afzetten. Dat ziet er daar niet zo slecht uit hoor... Veel winkeltjes, massage, restaurantjes. Gaat nog wel leuk zijn om af te sluiten.
Onderweg iPod geluisterd. Was lang geleden dat ik nog toffe muziek had gehoord. Deed deugd. Dat geeft me echt zoveel inspiratie, nuziek luisteren. Ik had gisteren wel zitten lezen op een terras op het strand van `mijn` duikclub. Ze hadden toen een cd van Chris Isaak opstaan die ik ook heb (met Blue Hotel op). Dat was wel een heel leuk sfeertje.
De minibusdriver heeft me voor 30.000 IDR extra aan mn hotel afgezet. Ellie`s in Nusa Dua. Oooh wat een hotel!! Echt prachtig. Zo mooi ingericht, mooie kamer, alles er op en eraan. Hele toffe uitbater. Is een UK koppel dat hier al een paar jaar is. Ze zijn rond de 40 en hebben al kinderen van bijna 20. Leuke sfeer.
Omdat ik alleen nog maar ontbeten had, ben ik rond 16u dan Italiaans gaan eten in een aangeraden restaurantje in de buurt.
Nusa Dua zat even zonder stroom, maar dat is net opgelost.
Deze ochtend bij het ontbijt nog 2 meisjes leren kennen (NL en UK). Veel mensen zijn echt voor maanden op rondreis, en de meesten hebben ook al heel veel gereisd. Ik vroeg eens aan iemand waar ze al was geweest in centraal en zuid amerika en ze vond het gemakkelijker om er de landen op te noemen waar ze nog niet was geweest (korter lijstje).
Uurtje op de boot.
Toen ze afstapten was er een meisje met haar been tussen de houten balken van de vloer geraakt en daar bleken nog ijzeren pinnen in te zitten. Ze was aan het wenen van de pijn. Het moet echt erg geweest zijn, Ze reisde blijkbaar alleen. De mannen van de boot trip hebben haar neergelegd en ijs op haar been gedaan, maar ze bleef maar wenen.
Ik zag ondertussen Jorinde zitten die aan het wachten was op de boot. Even dag gaan zeggen.
Er stonden wel wat mensen rondom het gewonde meisje dus wou ik er niet echt naar toe gaan. Dat is zo ramptoerist-achtig he. Op medisch vlak kan ik toch niet helpen. Uiteindelijk hebben ze haar in een minibusje gestoken en wsl naar het ziekenhuis gegaan. Ik was nog even aan het denken of ik zou vragen om met haar mee te gaan, maar bedacht dat ik mijn vervoer naar nusa dua dan zou missen, dat mijn hotel al was vastgelegd en mijn donderdagactiviteit ook, dus dat het wat moeilijk was, maar toen ik in onderweg was naar nusa dua begon ik te denken dat dat eigenlijk allemaal kon herregeld worden en dat ik anders ook wel later op een andere manier in nusa dua zou geraakt zijn en dat ik toch beter was mee gegaan. Ik denk dat mocht ik het tegenkomen dat ik ook liefst iemand bij me zou gehad hebben. Al was het maar iemand die er voor zorgt dat mijn rugzak meegaat een bemoedigend woordje toespreken enzo... Ik had echt spijt dat ik niet was meegegaan... Maar te laat. Dat is dat het minder leuke als je alleen reist...
Mijn minibusje moest eerst nog wat mensen in Kuta afzetten. Dat ziet er daar niet zo slecht uit hoor... Veel winkeltjes, massage, restaurantjes. Gaat nog wel leuk zijn om af te sluiten.
Onderweg iPod geluisterd. Was lang geleden dat ik nog toffe muziek had gehoord. Deed deugd. Dat geeft me echt zoveel inspiratie, nuziek luisteren. Ik had gisteren wel zitten lezen op een terras op het strand van `mijn` duikclub. Ze hadden toen een cd van Chris Isaak opstaan die ik ook heb (met Blue Hotel op). Dat was wel een heel leuk sfeertje.
De minibusdriver heeft me voor 30.000 IDR extra aan mn hotel afgezet. Ellie`s in Nusa Dua. Oooh wat een hotel!! Echt prachtig. Zo mooi ingericht, mooie kamer, alles er op en eraan. Hele toffe uitbater. Is een UK koppel dat hier al een paar jaar is. Ze zijn rond de 40 en hebben al kinderen van bijna 20. Leuke sfeer.
Omdat ik alleen nog maar ontbeten had, ben ik rond 16u dan Italiaans gaan eten in een aangeraden restaurantje in de buurt.
Nusa Dua zat even zonder stroom, maar dat is net opgelost.
dinsdag 18 mei 2010
Gili Trawangan
Nu alles gestopt is met golven ziet het eiland er een stuk beter uit.
Echt prachtig blauw water, open hemel, de bergen van Lombok aan de overkant van het water, de bootjes, ...
Net weer 2 meisjes leren kennen. Werken allebei bij Nestle in Zwitserland. Eentje is van Duitsland, de andere vn Italie. Nog wat tips kunnen geven over Ubud waar ze nu naar toe gaan.
Mijn 2e Nicky Frenck boek is ondertussen ook uit. Nog maar een te gaan.
Echt prachtig blauw water, open hemel, de bergen van Lombok aan de overkant van het water, de bootjes, ...
Net weer 2 meisjes leren kennen. Werken allebei bij Nestle in Zwitserland. Eentje is van Duitsland, de andere vn Italie. Nog wat tips kunnen geven over Ubud waar ze nu naar toe gaan.
Mijn 2e Nicky Frenck boek is ondertussen ook uit. Nog maar een te gaan.
Zonsopgang
Deze ochtend werd ik wakker door het moslim gebed om 4u. Ik was toch vroeg gaan slapen dus dacht eens om 5u op te staan, me op het strand te zetten en naar de zonsopgang te kijken. Mijn strand ligft hier in het oosten.
En het was mooi en de moeite. Daarna ben ik eens over het eiland (een straat) gewandeld en het was heerlijk zo rustig zonder dat ze je overal lastig vallen.
Slaapplaats heb je zeker en vast niet nodig als je om 7u s ochtends rondwandelt, eten ook niet, de winkels zijn nog toe en de excursie kraampjes ook. Heerlijk...
En het was mooi en de moeite. Daarna ben ik eens over het eiland (een straat) gewandeld en het was heerlijk zo rustig zonder dat ze je overal lastig vallen.
Slaapplaats heb je zeker en vast niet nodig als je om 7u s ochtends rondwandelt, eten ook niet, de winkels zijn nog toe en de excursie kraampjes ook. Heerlijk...
maandag 17 mei 2010
Gili future
Ik weet nog niet hoelang ik ga blijven.Morgen eens op t gemakske op het eiland rondwandelen (als je helemaal rond wil is het 3u wandelen). Verder zijn hier geen auto`s of brommertjes,alleen paard met karretjes.Niet zo idylisch als in Brugge natuurlijk.Beetje Indonesian style.
Ik denk niet dat ik meteen nog iets op een boot ga doen. Alhoewel ik die wel moet nemen om terug naar Bali te gaan.Ofwel vertrek ik morgen terug naar Bali (als de boot in de namiddag gaat) ofwel overmorgen. Er zitten hier nogal veel insectjes. Is hier supertropisch.
Maar wel ok.Moet gewoon nog even op m`n effen komen na deze `intense` ervaring... En het internet cafe moet stoppen met heen en weer wiegen :-)
Ik denk niet dat ik meteen nog iets op een boot ga doen. Alhoewel ik die wel moet nemen om terug naar Bali te gaan.Ofwel vertrek ik morgen terug naar Bali (als de boot in de namiddag gaat) ofwel overmorgen. Er zitten hier nogal veel insectjes. Is hier supertropisch.
Maar wel ok.Moet gewoon nog even op m`n effen komen na deze `intense` ervaring... En het internet cafe moet stoppen met heen en weer wiegen :-)
Met prinses Leiah tussen de waterschildpadden
Dus ik kom het hotel uit, stap naar rechts en zie een duikschool (de buren). Ik ging even informeren of je eigenlijk kon duiken als je het nog nooit gedaan had, en dat kon blijkbaar. Het was dePADI school. Moet iets officieels en internationaal zijn.
Ik moest een medische vragenlijst ivullen, tekenen dat als ik zou doodgaan dat het hun fout niet was en dan op naar de theorie. Die was heel sumier. Beetje uitleg over het drukverschil en wat er met je luchtholtes gebeurt (sinussen, oren, longen), hoe je daarmee moet omgaan en welke uitrusting je meekrijgt en hoe het allemaal werkt.Ook even oefenen om je oren te `klikken` voor de druk.
Dan het zwembad in.Eerst even ademen via die gasfles, dan wat noodgevallen oefeningen, als je fles leeg zou zijn (bij iemand anders gaan ademen) als je je mondstuk kwijt geraakt, als er water inzit, hoe je je duikbril kan laten leeglopen en de onder water tekens voor communicatie. Het ging allemaal heel snel en ik had echt graag wat meer door dat ding geademd. Je bent dat niet gewoon, de lucht is heel droog, je mond wordt droog, je wil af en toe nog eens door je neus ademen, maar dat kan niet meer,en als je in paniek bent wil je dat ding gewoon uit je mond halen (maar dat mag niet) en zo snel mogelijk terug naar boven komen (maar dat mag niet). Maar goed. De instructor vond het goed genoeg,dus iets later stapten we op de boot (wij waren met een groepje van 5 (2 die het ook voor het eerst deden, de instructor, en iemand die in opleiding was (ver gevorderd) ik noem haar vanaf nu prinses leiah (ze heette Lea ook al is dat meer typwerk en typt het niet zo gemakkelijk in dit armzalig internet cafe waar bovendien vieze beesten rondvliegen).
Maar goed. Ik hoopte dat dat als ik in het water zou zijn dat dat wiegen dan voorbij zou zijn en dat de zeeziekte dan zou weggaan (ik voel het wiegen nu eigenlijk nog). We moesten met heel onze uitrusting op de rand van de boot gaan zitten, zoals je dat wel eens op tv ziet en ons dan achterover laten vallen.So far so good.
Via een touw daalden we eerst af tot 6 meter diepte. Ik bleef maar denken in- en uitademen... rustig... Niet panikeren.
Toen ik daar onder water was besefte ikplots waarom mensen duiken.Ik had ernooit echt bij stil gestaan.Ik dacht aan zwemmen onder water met gasfles en flippers aan. Ik had er niet echt bij stilgestaa dat er daar beneden een totaal andere wereld te zien is. Dit kun je je alleen voorstellen als je er bent geweest. Het woord dat in me opkwam was `amazing`. Princes Leiah heeft de hele duik(of hoe noem je dat?) mijn hand vastgehouden en maar goed,want ik had het gevoel steeds de verkeerde kant op gedreven te worden, naar boven te gaan als we naar onder moesten,...
Het is eigenlijk zoals een seightseeing tour,maar dan onder water.Ze tonen je speciale vissen en boven en onder en voor en achter je allemaal heel kleurijke speciale vissen die je nog nooit eerder gezien hebt.Echt wel wauw (en ondertussen rustig en en uitademen). We hebben ook grote waterschildpadden gezien.Achteraf zeiden ze van ons groepje dat er een grote waterschildpad bijna tegen ons op was gezwommen, maar is dan onder ons gedoken.
Voor de eventuele kenners: we zijn 12 m diep gegaan in de Indische Oceaan en hebben clownfish (jaja nemo),mimic fish, trigger fish,angel fish,sweetlips,surgeons, tilefish,batfish,butterfly fish, bannerfish en zoveel meer gezien. Ik had zoeits van `O, hier wonen jullie dus!`.
We kregen 200 something (bar of kilo?) lucht mee en als iemand aan 50 zat moesten we op t gemak terug naar boven.Nu ik voelde me al even niet zo goed (blijven rustig en en uitademen en genieten), en door den duur moest ik ook boerkes laten.Dat wil zeggen dat het niet zo goed met mn maag is. Maar blijkbaar is het niet echt een probleem om te boeren in zo`n gasfles.
Maar hoe langer hoe meer voelde ik me misselijk worden. Ondertussen zat ik wel al aan 50 (en dan moet je naar boven komen) dus waren we al langzaam aan naar boven aan het gaan. De instructor deed teken dat ik naar boven moest kijken en daar zag ik inderdaad het wateroppervlak boven me.Wat een opluchting. Toen deed ik teken dat het heleaal niet meer ging, ogen toe, stoppen met ademen, snel naar boven en toen heb ikmoeten overgeven. Echt niet leuk. Ik voeldeme een beetje miserabel. Mondstuk had ik al snel uitgedaan, dus dan krijg je er nog een portietje zout water bovenop... Een geluk dat ik niet diep onder watermoest overgeven, want zonder mondstuk...
In ieder geval... het was voorbij...
Even wachten op de boot, er op klimmen en dan op het dek wat bekomen. Instructor Kile vroeg of het ging en ik schudde voorzichtig van ja,maar even later lag ik weer over de rand van de boot over te geven. Nu, niet zo erg. Ik had nog bijna niks gegeten. De rest van de boottocht was ik vooral seasick,en ik wasblij dat we terug aan land waren.
Ondaks de schrik en het ziek voelen was het wel een fantastische eravring. Je weet pas wat het is als je het gedaan hebt. Maar ik zou toch eerst iets meer en langer les volgen en meer oefenen in het zwembad voor je begint aan het echte werk.
Maar dit kan dus bij op mnlijstje: ik heb gedoken, 55 min. Wauw :-)
Gili
Dik uurtje op de bus (weer vol vrouwen van rond de 30) 1 uurtje op de fast boat en we waren er.
Ik had nog geen idee (wel een paar hotels overgeschreven uit deLonley Planet (het stuk dat ik niet mee had omdat ik niet van plan was om naar hier te komen) waar ik zou overnachten. Dus uit de boat gekomen,alle aanbiedingen van `leurders` in de wind geslaan en beginnen stappen.Maar met een grote zware rugzak op m`n rug en een andere op m`n buik en m`n Nikon over m`n schouder aan m`n zij,was dat geen lachertje.Ik wou eerst liefst met airco, hot shower en zwembad. Maar de eisen zwakten hoe langer hoe meer af. Airco wou ik welgraag omdat dat de vieze beesten buiten houdt. Dus is het alleen airco geworden voor 400.000 (het wordt steeds duurder).
Mijn badkamer is een beetje buiten. Wel speciaal. Als ik op de wc zit en naar boven kijk zie ik de lucht.
Zenoemen het een bungalow. Dat betekent dat het een alleen staand smal huisje is met een hoog puntdak waar vooaraan een 2 pers bed staat en achteraan de badkamer is. Ik heb wel zicht op het strand.
Er is heelweinig licht binnen. Dus ik hoop dat ik straks terug vind wat ik nodig heb.
Ik had nog geen idee (wel een paar hotels overgeschreven uit deLonley Planet (het stuk dat ik niet mee had omdat ik niet van plan was om naar hier te komen) waar ik zou overnachten. Dus uit de boat gekomen,alle aanbiedingen van `leurders` in de wind geslaan en beginnen stappen.Maar met een grote zware rugzak op m`n rug en een andere op m`n buik en m`n Nikon over m`n schouder aan m`n zij,was dat geen lachertje.Ik wou eerst liefst met airco, hot shower en zwembad. Maar de eisen zwakten hoe langer hoe meer af. Airco wou ik welgraag omdat dat de vieze beesten buiten houdt. Dus is het alleen airco geworden voor 400.000 (het wordt steeds duurder).
Mijn badkamer is een beetje buiten. Wel speciaal. Als ik op de wc zit en naar boven kijk zie ik de lucht.
Zenoemen het een bungalow. Dat betekent dat het een alleen staand smal huisje is met een hoog puntdak waar vooaraan een 2 pers bed staat en achteraan de badkamer is. Ik heb wel zicht op het strand.
Er is heelweinig licht binnen. Dus ik hoop dat ik straks terug vind wat ik nodig heb.
Nare droom
Deze nacht had ik een nare droom. Net voor ik ging slapen had ik nog gehoord dat het Belgische luchtruim mss weer gesloten zou worden. Mss heeft het daar iets mee te maken.
Ik droomde dat ik even het vliegtuig terug had genomen,omdat ik thuis wou zijn voor er problemen waren en ik was van plan omdan na 2dagen terug te gaan voor de rest van mn vakantie.
Maar toen was ik thuis en besefte ik plots dat 1) mn ticket nu was opgebruikt 2) dat je niet even 30u over en weer gaat.
Ik was plots zo triestig dat ik gili, nusa dua en kuta niet meer had kunnen doen. Toen werd ik wakker en hoopte ik vurig dat als ik mn ogen zou open doen dat ik nog in Bali was... Gelukkig maar...
Ik droomde dat ik even het vliegtuig terug had genomen,omdat ik thuis wou zijn voor er problemen waren en ik was van plan omdan na 2dagen terug te gaan voor de rest van mn vakantie.
Maar toen was ik thuis en besefte ik plots dat 1) mn ticket nu was opgebruikt 2) dat je niet even 30u over en weer gaat.
Ik was plots zo triestig dat ik gili, nusa dua en kuta niet meer had kunnen doen. Toen werd ik wakker en hoopte ik vurig dat als ik mn ogen zou open doen dat ik nog in Bali was... Gelukkig maar...
Noors meisje
Gisteren toen ik ging eten zat ik naast een meisje dat ook alleen zat.We hebben ons dat samen aan tafel gezet en leuke babbel gehad.Ze reist een jaar alleen, is van Noorwegen en is 30. We hadden het erover dat het vooral vrouwen zijn die alleen reizen en ook allemaal rond de 30.En zij zei ook dat iedereen er ook steeds jonger uitziet dan ze in werkelijkheid zijn.
zondag 16 mei 2010
Ubud dag 5
Vandaag een nog lekkerder ontbijt ontdekt: de pannenkoekjes met kokos... en nu is het net gedaan.
Ik had al pancakes in Yogya gegeten, maar daar waren ze heel erg dik, hier waren we zo dus als bij ons (en groen) en lekker.
Ik had gisteren mijn schilderles verzet naar 10u. Vandaag hebben we met structuur gewerkt: zand en lijm en daarover schilderen. Ik ben best wel tevreden over het resultaat. Vanaf nu moet ik wel met 2 canvassen de reis verder zetten.
Oh ja... gisterenavond nog iets gaan eten, nek-hoofd-schouder massage laten doen en dan maar gaan slapen.
Het is hier zo leuk om allemaal dingen te doen die je graag doet voor heel weinig geld.
Na de schilderles iets gaan eten, nog eens wat rondgewandeld op de markt. Ik was nog eens naar ooringen gaan kijken. Ze waren niet zo super speciaal, en ze vroeg eerst 180.000, maar zoveel geef ik er in Belgie gewoon niet aan. Ik bedacht dat je bij ons wel voor een 3 EUR aan een paar moet geraken. Ik had eerst 10.000 gezegd maar ze zei op een vriendelije manier dat ik gek was. Dan wou ze afbieden, maar ik zie dat het niet echt hoefde. Ik zei dat ik ze in Begie voor 30.000 kon kopen. Ik wou dus weggaan, maar die pakte mij hard bij mijn arm vast en bleef maar volhouden, maar ik zei dat ik niet wou. Uiteindelijk zei ze ok 30.000, maar ik wou echt niet. Niet echt ontspannend om even naar de markt te gaan...
Dan voor een uurtje Zweedse massage gegaan. Het meisje had niet zo heel goed opgelet tijdens haar cursus, maar kom, slecht was het niet. Dan nog wat gaan lezen (en banana milkshake en Greensand drinken) in wat ondertussen mijn stamrestaurant is geworden en nu nog wat internetten.
Mijn 2e boek geraakt straks ook nog wel uit, dus dat is een beetje gewicht minder. Alleen is de 2e hands boekenwinkel nu net dicht op zondag, dus laat ik ze hier maar gewoon achter. Zo veel zou ik er wsl toch niet voor gekregen hebben, en het is me wel wat waard om een lichtere rugzak te hebben.
Het is goed dat ik morgen verder reis. Ik ben niet te lang en niet te kort in Ubud gebleven, maar net genoeg. Nu is het weer tijd voor iets nieuws.
Morgen vertrek ik om 7u met bus en speedboat naar de Gilli eilanden. De rest van de vakantie zit ik dus aan het water (Nusa Dua en Kuta zijn ook aan de zee).
Het plan voorlopig is:
Ik had al pancakes in Yogya gegeten, maar daar waren ze heel erg dik, hier waren we zo dus als bij ons (en groen) en lekker.
Ik had gisteren mijn schilderles verzet naar 10u. Vandaag hebben we met structuur gewerkt: zand en lijm en daarover schilderen. Ik ben best wel tevreden over het resultaat. Vanaf nu moet ik wel met 2 canvassen de reis verder zetten.
Oh ja... gisterenavond nog iets gaan eten, nek-hoofd-schouder massage laten doen en dan maar gaan slapen.
Het is hier zo leuk om allemaal dingen te doen die je graag doet voor heel weinig geld.
Na de schilderles iets gaan eten, nog eens wat rondgewandeld op de markt. Ik was nog eens naar ooringen gaan kijken. Ze waren niet zo super speciaal, en ze vroeg eerst 180.000, maar zoveel geef ik er in Belgie gewoon niet aan. Ik bedacht dat je bij ons wel voor een 3 EUR aan een paar moet geraken. Ik had eerst 10.000 gezegd maar ze zei op een vriendelije manier dat ik gek was. Dan wou ze afbieden, maar ik zie dat het niet echt hoefde. Ik zei dat ik ze in Begie voor 30.000 kon kopen. Ik wou dus weggaan, maar die pakte mij hard bij mijn arm vast en bleef maar volhouden, maar ik zei dat ik niet wou. Uiteindelijk zei ze ok 30.000, maar ik wou echt niet. Niet echt ontspannend om even naar de markt te gaan...
Dan voor een uurtje Zweedse massage gegaan. Het meisje had niet zo heel goed opgelet tijdens haar cursus, maar kom, slecht was het niet. Dan nog wat gaan lezen (en banana milkshake en Greensand drinken) in wat ondertussen mijn stamrestaurant is geworden en nu nog wat internetten.
Mijn 2e boek geraakt straks ook nog wel uit, dus dat is een beetje gewicht minder. Alleen is de 2e hands boekenwinkel nu net dicht op zondag, dus laat ik ze hier maar gewoon achter. Zo veel zou ik er wsl toch niet voor gekregen hebben, en het is me wel wat waard om een lichtere rugzak te hebben.
Het is goed dat ik morgen verder reis. Ik ben niet te lang en niet te kort in Ubud gebleven, maar net genoeg. Nu is het weer tijd voor iets nieuws.
Morgen vertrek ik om 7u met bus en speedboat naar de Gilli eilanden. De rest van de vakantie zit ik dus aan het water (Nusa Dua en Kuta zijn ook aan de zee).
Het plan voorlopig is:
- 2 nachten Gilli
- 2 nachten Nusa Dua
- 4 nachten Kuta
zaterdag 15 mei 2010
Reacties
Even laten weten dat ik het altijd heel leuk vind om mailtjes en reacties te krijgen.
Dus als je eens niet weet wat doen, stuur me `ns `n mailtje ilselathouwers@hotmail.com.
Ik lees ook graag wat nieuws van het thuisfront.
Dus als je eens niet weet wat doen, stuur me `ns `n mailtje ilselathouwers@hotmail.com.
Ik lees ook graag wat nieuws van het thuisfront.
Schilder(l)es
Ik had het adres (alhoewel... adres) uit de Lonley Planet. Intensive painting and drawing classes are run by abstract artist I Wayan Karja, who`s studio is on site. Classes per hour 100.000 IDR.
Ik had nog nooit van hem gehoord, maar blijkbaar doet hij het wel goed en exposeert hij ook regelmatig in Europa. Aan zijn domein te zien zou je inderdaad wel kunnen zeggen dat hij goed boert.
Het was een heel vriendelijke man (en zijn vrouw had lekkere koekjes gebakken). Ik mocht eerst wat van zijn werken bekijken als ik wou en door zijn studio gaan.
Daarna mocht ik een canvas kiezen, maar aangezien die nog mee naar de Gili Islands, naar Nusa Dua, naar Kuta en nadien het vliegtuig op moet, heb ik maar de kleinste gekozen. Ik mocht eerst kiezen of ik figuratief (extern) of abstract (intern) wou schilderen. Ik koos voor abstract.
Het was eigenlijk een hele mooie ervaring. Hij had daar natuurlijk een schitterend domein. We zaten daar in een apart open hutje naast een vijvertje (wat de creativiteit ten goede komt). We hebben interessante gesprekken gehad over linken tussen poezie en schilderen, spelen met woorden en kleuren. Fotografie en muziek. En ondertussen zette ik mijn eerste vegen op het doek. Ik dacht dat ik er niks van zou bakken, maar kijk, het ging wonderbaarlijk goed. En het was leuk. Ik weet heel weinig van kleuren mengen, dus ik had geen idee hoe ik aan kleuren zou komen die ik mooi vond, maar ook dat bleek aardig te lukken. Hij had zich er naast gezet en werkte zelf ook verder aan een werk. Ik mocht vragen stellen en hij leerde me een aantal technieken.
En nu wat gestoef :-) Hij zei dat ik hele mooie en goed bij elkaar passende kleuren koos. Dat ik er echt oog een aanleg voor had. Dat ik a very sensitive person ben en dat ik talent heb. Hij zei dat als ik elke dag zou oefenen dat ik a great artist zou worden. Dat als ik ook nog poezie en fotografie en muziek zou combineren dat ik contemporary art zou kunnen maken en dat daar veel inzit. ~glunder glunder~
Dus wie weet heb ik een nieuwe roeping gevonden...
Ik word contemporary artist :-D
Contemporesli ofzo :-)
In ieder geval... Heb daar veel complimenten gekregen. Dat geeft natuurlijk wel een goed gevoel he... Maar alles bij elkaar was het echt een super evraring. De omgeving, de gesprekken, het schilderen, het zoeken en ontdekken,... Wauw.
Even zijn site opgezocht: http://www.wayankarja.com/
Ik had nog nooit van hem gehoord, maar blijkbaar doet hij het wel goed en exposeert hij ook regelmatig in Europa. Aan zijn domein te zien zou je inderdaad wel kunnen zeggen dat hij goed boert.
Het was een heel vriendelijke man (en zijn vrouw had lekkere koekjes gebakken). Ik mocht eerst wat van zijn werken bekijken als ik wou en door zijn studio gaan.
Daarna mocht ik een canvas kiezen, maar aangezien die nog mee naar de Gili Islands, naar Nusa Dua, naar Kuta en nadien het vliegtuig op moet, heb ik maar de kleinste gekozen. Ik mocht eerst kiezen of ik figuratief (extern) of abstract (intern) wou schilderen. Ik koos voor abstract.
Het was eigenlijk een hele mooie ervaring. Hij had daar natuurlijk een schitterend domein. We zaten daar in een apart open hutje naast een vijvertje (wat de creativiteit ten goede komt). We hebben interessante gesprekken gehad over linken tussen poezie en schilderen, spelen met woorden en kleuren. Fotografie en muziek. En ondertussen zette ik mijn eerste vegen op het doek. Ik dacht dat ik er niks van zou bakken, maar kijk, het ging wonderbaarlijk goed. En het was leuk. Ik weet heel weinig van kleuren mengen, dus ik had geen idee hoe ik aan kleuren zou komen die ik mooi vond, maar ook dat bleek aardig te lukken. Hij had zich er naast gezet en werkte zelf ook verder aan een werk. Ik mocht vragen stellen en hij leerde me een aantal technieken.
En nu wat gestoef :-) Hij zei dat ik hele mooie en goed bij elkaar passende kleuren koos. Dat ik er echt oog een aanleg voor had. Dat ik a very sensitive person ben en dat ik talent heb. Hij zei dat als ik elke dag zou oefenen dat ik a great artist zou worden. Dat als ik ook nog poezie en fotografie en muziek zou combineren dat ik contemporary art zou kunnen maken en dat daar veel inzit. ~glunder glunder~
Dus wie weet heb ik een nieuwe roeping gevonden...
Ik word contemporary artist :-D
Contemporesli ofzo :-)
In ieder geval... Heb daar veel complimenten gekregen. Dat geeft natuurlijk wel een goed gevoel he... Maar alles bij elkaar was het echt een super evraring. De omgeving, de gesprekken, het schilderen, het zoeken en ontdekken,... Wauw.
Even zijn site opgezocht: http://www.wayankarja.com/
Schilderles: how to get there
En dan de schilderles...
Het was er bijna niet van gekomen... Na het eten was ik terug naar het centrum gewandeld, in de gietende regen, nu met een paraplu die ik kon lenen van het restaurant waar ik had gegeten. Ik moest eerst nog geld afhalen, want mijn laatste miljoen was er weeral door.
Voor een keer kon ik `yes` zeggen als ze vroegen `Transport? Taxi?` De eerste tegen wie ik `ja` zei was er wel eentje met een brommertje. Het was aan het gieten dus dat leek me toch niet zo aangenaam. Zijn buurman kon me wel met een auto brengen. Ik denk dat ik veel te veel betaald heb (25.000 one way), maar het regende en ik wou er snel geraken.
Ik zei dat ik in Santra Putra moest zijn, en ik moest het zelfs niet op mijn plannetje tonen, hij wist het zijn zei hij. Hij kende de schilder ook en zei dat hij bekend was en goede dingen maakte, maar wel duur was.
Na even rijden kwamen we op een soort woonerf waar hij niet verder door geraakte omdat er een hek stond (van een ander huis) op het einde. Dus zei hij: hier links en dan door de paadjes...
Maar je had dat moeten zien... Dat was niet eens een paadje, ik wist niet eens waar ik moest zijn, dus zei ik dat hij maar moest meekomen. Het ging door mini graspaadjes, langs huizen, door diepe niet te ontwijken plassen, naar rechts, even vasthouden tegen de huizen wegens nogal smal, dan weer naar rechts...?
Maar toen inderdaad stond daar een huis met Santra Putra op. Dus toch? Ik kon het nauwelijks geloven dat mensen dit konden vinden. Bovendien was er ook een guesthouse aan. Het kon toch niet dat mensen met pak en zag door die waterplassen - en pas op voor het gat in het wegje - moesten. Maar goed. Het stond er op. Dus driver weer weg. Hij ging me daar ook terug komen ophalen om iets na 18.
Ik ga daar dus binnen en ik zeg dat het voor de painting class is. Maar de meneer zei: ah dat zal bij mijn broer zijn, in de andere Santra Putra... Ok...
Ik moest via kleine -nu wel stenen- paadjes nog een heel eind verder lopen zei hij en aan de brommertjes rechtsaf. Ik bleef en bleef maar lopen. In de regen, gelukkig met paraplu, op die smalle gladde wegeltjes. Ik dacht dat ik er misschien al voorbij zou zijn omdat de brommertjes misschien toevallig allemaal weg waren, maar bleef toch maar volgen en uiteindelijk waren ze er toch.
Dus ik sla af naar rechts. Weer mini mini gladde paadjes, en uiteindelijk is er in een doorgang op de rechterkant gegraveerd Santra Putra. De eerstvolgende ingang aan de rechterkant ga ik binnen, maar daar lijkt het niet te zijn. Het is precies een gewoon huis van een familie en er is niks aangeduid, dus loop ik maar weer verder op het paadje. Nog even denk ik. Maar het kwam niet. Dan terug, en aan dat doorgangetje eens aan de linkerkant naar boven, ik ga daar ergens binnen, leek ook weer op een huis, verder doorlopen, andere guesthouse... Pfff. Ik was zo bijna van plan om het op te geven en een andere driver terug naar huis te zoeken toen ik toch nog een laatste keer zou proberen aan dat eerste er-gewoon-uitziend-huis. Ik liep verder door en daar zaten wat toeristen onder een afdak. Het was dus toch daar. Eindelijk gevonden. Achteraf gezien bleek dat de driver me gewoon verkeerd had afgezet. Een beetje verder waren wat trappen en daar kon hij blijkbaar gewoon met de auto aan...
Het was er bijna niet van gekomen... Na het eten was ik terug naar het centrum gewandeld, in de gietende regen, nu met een paraplu die ik kon lenen van het restaurant waar ik had gegeten. Ik moest eerst nog geld afhalen, want mijn laatste miljoen was er weeral door.
Voor een keer kon ik `yes` zeggen als ze vroegen `Transport? Taxi?` De eerste tegen wie ik `ja` zei was er wel eentje met een brommertje. Het was aan het gieten dus dat leek me toch niet zo aangenaam. Zijn buurman kon me wel met een auto brengen. Ik denk dat ik veel te veel betaald heb (25.000 one way), maar het regende en ik wou er snel geraken.
Ik zei dat ik in Santra Putra moest zijn, en ik moest het zelfs niet op mijn plannetje tonen, hij wist het zijn zei hij. Hij kende de schilder ook en zei dat hij bekend was en goede dingen maakte, maar wel duur was.
Na even rijden kwamen we op een soort woonerf waar hij niet verder door geraakte omdat er een hek stond (van een ander huis) op het einde. Dus zei hij: hier links en dan door de paadjes...
Maar je had dat moeten zien... Dat was niet eens een paadje, ik wist niet eens waar ik moest zijn, dus zei ik dat hij maar moest meekomen. Het ging door mini graspaadjes, langs huizen, door diepe niet te ontwijken plassen, naar rechts, even vasthouden tegen de huizen wegens nogal smal, dan weer naar rechts...?
Maar toen inderdaad stond daar een huis met Santra Putra op. Dus toch? Ik kon het nauwelijks geloven dat mensen dit konden vinden. Bovendien was er ook een guesthouse aan. Het kon toch niet dat mensen met pak en zag door die waterplassen - en pas op voor het gat in het wegje - moesten. Maar goed. Het stond er op. Dus driver weer weg. Hij ging me daar ook terug komen ophalen om iets na 18.
Ik ga daar dus binnen en ik zeg dat het voor de painting class is. Maar de meneer zei: ah dat zal bij mijn broer zijn, in de andere Santra Putra... Ok...
Ik moest via kleine -nu wel stenen- paadjes nog een heel eind verder lopen zei hij en aan de brommertjes rechtsaf. Ik bleef en bleef maar lopen. In de regen, gelukkig met paraplu, op die smalle gladde wegeltjes. Ik dacht dat ik er misschien al voorbij zou zijn omdat de brommertjes misschien toevallig allemaal weg waren, maar bleef toch maar volgen en uiteindelijk waren ze er toch.
Dus ik sla af naar rechts. Weer mini mini gladde paadjes, en uiteindelijk is er in een doorgang op de rechterkant gegraveerd Santra Putra. De eerstvolgende ingang aan de rechterkant ga ik binnen, maar daar lijkt het niet te zijn. Het is precies een gewoon huis van een familie en er is niks aangeduid, dus loop ik maar weer verder op het paadje. Nog even denk ik. Maar het kwam niet. Dan terug, en aan dat doorgangetje eens aan de linkerkant naar boven, ik ga daar ergens binnen, leek ook weer op een huis, verder doorlopen, andere guesthouse... Pfff. Ik was zo bijna van plan om het op te geven en een andere driver terug naar huis te zoeken toen ik toch nog een laatste keer zou proberen aan dat eerste er-gewoon-uitziend-huis. Ik liep verder door en daar zaten wat toeristen onder een afdak. Het was dus toch daar. Eindelijk gevonden. Achteraf gezien bleek dat de driver me gewoon verkeerd had afgezet. Een beetje verder waren wat trappen en daar kon hij blijkbaar gewoon met de auto aan...
Trip achterop de moto
Om iets voor 8 stond Oli klaar met de Yamaha 225 something. Hij was een beetje teleurgesteld dat ik mijn kleedje niet meer aanhad, maar ik ben niet gek. Op de moto ga je alleen met lange broek en lange mouwen, dus had ik voor de gelegenheid mijn soupulleke nog eens bovengehaald. En maar goed ook, want het heeft eigenlijk de hele tijd (lichtjes) geregend. Het deed wel deugd hoor nog eens wat frisse lucht.
We zijn aan een eerste tempel gestopt, maar die was niet zo speciaal, dus niet binnen gegaan. Ook de botanische tuin heb ik aan me laten voorbij gaan. Bomen hebben we in Belgie ook. Aan de floating tempel ben ik wel afgestapt. Paar foto`s getrokken. Daar was het wel mooi. Ook naar de warmwaterbronnen. Even binnen gaan kijken, maar ook niet zo superwauw.
Het was wel supertof om nog eens op een moto te zitten. Het was al zeker 10 jaar geleden, maar zo tof. Voor mijn part konden gewoon de hele dag gaan rijden zonder ergens af te stappen.
Normaal zouden we tegen 16u terug zijn, maar aangezien ik toch op niet zoveel plaatsen binnenging, waren we al terug om 14u.
In ieder geval... ik heb de smaak nu (terug) te pakken van het motorijden en wil even een oproep lanceren: wie wil me nog eens meepakken voor 1 (of 1/2) day tour on motorbike? Ik vond het zo tof dat ik het vaker wil doen.
We zijn aan een eerste tempel gestopt, maar die was niet zo speciaal, dus niet binnen gegaan. Ook de botanische tuin heb ik aan me laten voorbij gaan. Bomen hebben we in Belgie ook. Aan de floating tempel ben ik wel afgestapt. Paar foto`s getrokken. Daar was het wel mooi. Ook naar de warmwaterbronnen. Even binnen gaan kijken, maar ook niet zo superwauw.
Het was wel supertof om nog eens op een moto te zitten. Het was al zeker 10 jaar geleden, maar zo tof. Voor mijn part konden gewoon de hele dag gaan rijden zonder ergens af te stappen.
Normaal zouden we tegen 16u terug zijn, maar aangezien ik toch op niet zoveel plaatsen binnenging, waren we al terug om 14u.
In ieder geval... ik heb de smaak nu (terug) te pakken van het motorijden en wil even een oproep lanceren: wie wil me nog eens meepakken voor 1 (of 1/2) day tour on motorbike? Ik vond het zo tof dat ik het vaker wil doen.
Ubud dag 4: overview
Eerst nog over gisteren:
Mijn vrienden zijn in Ubud. Hoi hoi! Gisteren sms gekregen dat Bart en Tine ook zijn toegekomen in Ubud en we zijn `s avonds iets gaan eten.
Dus... deze ochtend vroeg ontbeten en dan klaar voor de 1 day trip on motorcycle.
En nu net terug van 2h painting class.
Meer in de volgende berichtjes.
Mijn vrienden zijn in Ubud. Hoi hoi! Gisteren sms gekregen dat Bart en Tine ook zijn toegekomen in Ubud en we zijn `s avonds iets gaan eten.
Dus... deze ochtend vroeg ontbeten en dan klaar voor de 1 day trip on motorcycle.
En nu net terug van 2h painting class.
Meer in de volgende berichtjes.
vrijdag 14 mei 2010
Umbrella
Liedje van de dag
Voor de zon of voor de regen (nog eens, regen is hier echt geen ramp, eerder een welgekome afkoeling)
http://www.youtube.com/watch?v=_iQRXuAo6Eg
Net voor ik vertrok was er op Nostalgie vaak een andere versie van het nummer, super tof.
Ik heb hier weer geen geluid, dus ik doe een gok, het zou dit kunnen zijn:
http://www.youtube.com/watch?v=DM2177pHMT0
Als het niet klopt mag je de juiste link plaatsen.
Het is zeer swingend, beetje Elvis presley stijl gezongen.
De regen is weer voorbij.
Ik ga eens terug naar het hotel en een 2e boek gaan halen.
cu later gecko (geen aligators hier)
Voor de zon of voor de regen (nog eens, regen is hier echt geen ramp, eerder een welgekome afkoeling)
http://www.youtube.com/watch?v=_iQRXuAo6Eg
Net voor ik vertrok was er op Nostalgie vaak een andere versie van het nummer, super tof.
Ik heb hier weer geen geluid, dus ik doe een gok, het zou dit kunnen zijn:
http://www.youtube.com/watch?v=DM2177pHMT0
Als het niet klopt mag je de juiste link plaatsen.
Het is zeer swingend, beetje Elvis presley stijl gezongen.
De regen is weer voorbij.
Ik ga eens terug naar het hotel en een 2e boek gaan halen.
cu later gecko (geen aligators hier)
De grenzen van de anatomie
Toch een nadeel gevonden van alleen reizen: het is blijkbaar fysiek onmogelijk om zelf je rug helemaal in te smeren met zonnebrandcreme. Ik heb me in alle mogelijke bochten gewrongen (goede lenigheidsoefening), maar helemaal insmeren lukt me niet.
Nu ja niet zo erg. Het meeste lukt wel.
Nu ja niet zo erg. Het meeste lukt wel.
Gilli
De Gilli eilanden stonden oorspronkelijk niet op mijn planning, maar het is blijkbaar heel gemakkelijk te bereiken van hier en veel reizigers die ik onderweg ben tegengekomen vinden het daar heel mooi, dus heb ik het ook ingepland. Ik denk dat ik er 2 nachtjes blijf.
Ben even gaan informeren bij de dienst voor toerisme en het kost me 1.100.000 IDR voor heen en terug met de fast boat. Die vaart er 1u over. De `slow boat` (maar zo noemen ze die wsl commercieel gezien niet) doet er 8u over. In het terug komen kan ik me laten afzetten aan Nusa Dua en dat was mijn volgende bestemming, dus dat komt goed uit.
De Gilli eilanden? Dat zijn witte perfecte `bounty` stranden, met palmbomen enzo op, waar je kan watersporten. Helaas heb ik m`n kaartjes al verstuurd, dus kan ik niemand meer verlekkeren met zo`n mooi beach plaatje :-)
Ik wil misschien wel eens proberen te snorkelen. Voor duiken heb je denk ik een brevet nodig, maar dat is me nog niet helemaal duidelijk. Ik zie nog wel.
Ben even gaan informeren bij de dienst voor toerisme en het kost me 1.100.000 IDR voor heen en terug met de fast boat. Die vaart er 1u over. De `slow boat` (maar zo noemen ze die wsl commercieel gezien niet) doet er 8u over. In het terug komen kan ik me laten afzetten aan Nusa Dua en dat was mijn volgende bestemming, dus dat komt goed uit.
De Gilli eilanden? Dat zijn witte perfecte `bounty` stranden, met palmbomen enzo op, waar je kan watersporten. Helaas heb ik m`n kaartjes al verstuurd, dus kan ik niemand meer verlekkeren met zo`n mooi beach plaatje :-)
Ik wil misschien wel eens proberen te snorkelen. Voor duiken heb je denk ik een brevet nodig, maar dat is me nog niet helemaal duidelijk. Ik zie nog wel.
Kikkers op mijn pad
Ik had al verschillende keren, als ik in de donker naar m`n hotel liep een akelig geluid gehoord.
Met mijn insectofobie probeerde ik te negeren dat het misschien verschrikkelijk grote vieze insecten zouden zijn en probeerde ik mezelf wijs te maken dat het eendjes waren ofzo.
Maar gisteren werd het me duidelijk: het zijn gewoon allemaal kwakende kikkertjes. Mijn hotel ligt te midden van rijstvelden en na zonsondergang is het daar blijkbaar kikkerparty.
Ik moest zelfs erg opletten want ook het pad naar m`n kamer is niet verlicht. Ik had bijna op een kikker gestapt. Daarom dus altijd pillamp mee nu.
Met mijn insectofobie probeerde ik te negeren dat het misschien verschrikkelijk grote vieze insecten zouden zijn en probeerde ik mezelf wijs te maken dat het eendjes waren ofzo.
Maar gisteren werd het me duidelijk: het zijn gewoon allemaal kwakende kikkertjes. Mijn hotel ligt te midden van rijstvelden en na zonsondergang is het daar blijkbaar kikkerparty.
Ik moest zelfs erg opletten want ook het pad naar m`n kamer is niet verlicht. Ik had bijna op een kikker gestapt. Daarom dus altijd pillamp mee nu.
Ubud dag 3: overview
Aha... ik heb eindelijk door wat ik als ontbijt kan nemen dat wel lekker is: toast met omelet.
Vandaag stond er op het programma: Monkey Forest, het huis van Antonio Blanco en het spa/massage kuuroord dat wordt aangeraden in de Trotter/Lonley Planet hier niet zo ver vandaan.
Omdat het hier in de namiddag vaak een uurtje regent dacht ik goed vroeg naar Monkey Forest te gaan. Dat is een soort bos waar het vol aapjes zit, die er gewoon vrij leven. Goed voor leuke foto`s dacht ik. Dus rond 9u30 was ik al op pad. Ik heb eens een kortere weg geprobeerd. Niet langs de Monkey Forest Road met alle winkeltjes, waar ik nu wel al een stuk of 4 keer ben doorgegaan. Er was een klein baantje dat achter het hotel begon en dat meteen aan het Monkey Forest uitkomt. Onderweg nog eens een nieuwe omgeving gezien en ik was met de Nikon op weg (die neem ik alleen mee als ik echt op fotoshoot ga, wegens te zwaar om altijd aan m`n nek te hangen) dus heb ik nog wat leuke foto`s kunnen trekken. Het baantje werd wel hoe langer hoe slechter en hoe smaller, en doordenduur kon ik alleen nog maar verder als ik door grote plassen water ging. Maar ja, met sandalen is dat allemaal niet zo erg. Aan het `apenbos` moest je inkom betalen, ik geloof 30.000 IDR. Van zodra je 5 m binnen was kon je ze eigenlijk al zien. Vele vele aapjes, kleine en grote, die aten, speelden en vochten. Het was leuk om foto`s van te nemen om nadien het spelletje mee te spelen hoeveel-aapjes-staan-er-op-deze-foto? Maar na die 5 meter had je het eigenlijk ook wel gezien. Het werd er niet beter of anders op. Er bleven gewoon aapjes zijn, kleine en grote, die aten, speelden en vochten. En on de hoek zaten er eigenlijk al geen meer. Ik heb dus wel wat leuke foto`s, maar heel lang ben ik niet gebleven.
In Thailand had ik ook al eens aapjes van dichtbij gezien. Die kropen toen zelfs op m`n schouder (en hadden bijna een oorring uitgetrokken, dus had ik ze hier maar uitgedaan voor ik binnenging).
Dus, dan naar deel 2 van het dagprogramma: het huis van Antonio Blanco. In `de boekskes` wordt hij omschreven als een soort Dali figuur. Daarom wou ik zijn huis en werk wel zien, maar ze bedoelden blijkbaar vooral zijn uitstraling en temperament. Ik ben naar het huis gewandeld - onderweg nog praatje gemaakt met (oudere) Australier die op vakantie was met z`n hond - maar toen ik aan de inkomhal zijn schilderijen (en het toegangsgeld) zag ben ik toch niet binnen gegaan. Eigenlijk is zijn werk niet echt wauw, of toch niet echt mijn ding. Ik ben al niet zo`n museum fan dus ging ik er geen 50.000 IDR aan uitgeven.
Dan naar die spa met goede naam. Maar de prijzen liggen er ongeveer zoals in Belgie. Het kan dan wel goed zijn, maar in de straat van m`n hotel kan ik 1u massage hebben voor 60.000 IDR (4.8 EUR), en daar was het rond de 50 USD.
Ok. Het was 11u en m`n dagprogramma zat er al op...
Ik wou ook nog eens iets gaan drinken in cafe Lotus, dat uitzicht gaf op een deel van een grote tempel daar. Goed. Een gemakkelijke manier om iets van tempel gezien te hebben zonder er te moeten tussen lopen.
Even over de tempels: ik heb een beetje een overdosis tempels gehad in India, daarom heb ik er nu niet echt behoefte aan er nog te bezoeken.
Had ook al gedacht dat ik nog eens een georganiseerde tour moest gaan doen ofzo om weer nieuwe mensen te leren kennen, maar in al die tours zitten tempels.
Dus terug naar het dagprogramma.
Ik ben al een tijdje op zoek naar Greensand. Een drankje dat op mijn lijstje `te proberen` stond en waar ik al heel vaak naar gevraagd had, maar het was nog nooit gelukt. Ook in het Lotus cafe hadden ze het niet, dus werd het een lekkere banana milkshake.
Het was nog eens een blauwe hemel, dus... zwembad tijd (gisteren geen blauwe hemel gehad). Nu erg vind ik dat niet hoor. Het is hier zowiezo altijd snikheet en met een beetje bewolking valt het nog wel mee. Dan stroomt het zweet al van je af als je 10 m gewandeld hebt. In de zon... kan je beter niet wandelen.
Dus insmeren - bikini aan - zwembad in - zwemdad uit - in - uit - ...
Op een gegeven moment besefte ik hoe een pizza zich moet voelen in de oven.
Gelukkig begon het na een tijdje te overtrekken en kon ik weer m`n kleren aan en gaan eten.
Alleen... heb ik nu de indruk dat ik misschien toch iets te lang in de oven heb gezeten, want mijn armen zijn wel wat rood. Dan maar geen massage vandaag.
Tijd om te eten. Heb nog eens post gevat in het Cafe des artistes hier in de straat van m`n hotel. Spaghetti`tje gegeten (nog een voordeel van alleen reizen: niemand om te zeggen dat je lokale dingen`moet`eten. Ik eet gewoon waar ik zin in heb). Ik had m`n eerste Nicky French boek mee en ben er blijven zitten tot daarstraks. Ze hadden er ook Greensand dus dat kon ook van m`n te-proberen-lijstje. Viel wel mee. Nog een banana milkshakeje en een orange juice gedronken en... mijn eerste boek is uit!
Ondertussen is het giet-uurtje begonnen. Deze keer mocht ik een paraplu van cafe des artistes lenen. Heb gezegd dat ik hem vanavond kom terugbrengen.
Nu dus blog tegenover cafe des artistes en nu moet ik wel naar m`n kamer voor m`n 2e boek.
Vandaag stond er op het programma: Monkey Forest, het huis van Antonio Blanco en het spa/massage kuuroord dat wordt aangeraden in de Trotter/Lonley Planet hier niet zo ver vandaan.
Omdat het hier in de namiddag vaak een uurtje regent dacht ik goed vroeg naar Monkey Forest te gaan. Dat is een soort bos waar het vol aapjes zit, die er gewoon vrij leven. Goed voor leuke foto`s dacht ik. Dus rond 9u30 was ik al op pad. Ik heb eens een kortere weg geprobeerd. Niet langs de Monkey Forest Road met alle winkeltjes, waar ik nu wel al een stuk of 4 keer ben doorgegaan. Er was een klein baantje dat achter het hotel begon en dat meteen aan het Monkey Forest uitkomt. Onderweg nog eens een nieuwe omgeving gezien en ik was met de Nikon op weg (die neem ik alleen mee als ik echt op fotoshoot ga, wegens te zwaar om altijd aan m`n nek te hangen) dus heb ik nog wat leuke foto`s kunnen trekken. Het baantje werd wel hoe langer hoe slechter en hoe smaller, en doordenduur kon ik alleen nog maar verder als ik door grote plassen water ging. Maar ja, met sandalen is dat allemaal niet zo erg. Aan het `apenbos` moest je inkom betalen, ik geloof 30.000 IDR. Van zodra je 5 m binnen was kon je ze eigenlijk al zien. Vele vele aapjes, kleine en grote, die aten, speelden en vochten. Het was leuk om foto`s van te nemen om nadien het spelletje mee te spelen hoeveel-aapjes-staan-er-op-deze-foto? Maar na die 5 meter had je het eigenlijk ook wel gezien. Het werd er niet beter of anders op. Er bleven gewoon aapjes zijn, kleine en grote, die aten, speelden en vochten. En on de hoek zaten er eigenlijk al geen meer. Ik heb dus wel wat leuke foto`s, maar heel lang ben ik niet gebleven.
In Thailand had ik ook al eens aapjes van dichtbij gezien. Die kropen toen zelfs op m`n schouder (en hadden bijna een oorring uitgetrokken, dus had ik ze hier maar uitgedaan voor ik binnenging).
Dus, dan naar deel 2 van het dagprogramma: het huis van Antonio Blanco. In `de boekskes` wordt hij omschreven als een soort Dali figuur. Daarom wou ik zijn huis en werk wel zien, maar ze bedoelden blijkbaar vooral zijn uitstraling en temperament. Ik ben naar het huis gewandeld - onderweg nog praatje gemaakt met (oudere) Australier die op vakantie was met z`n hond - maar toen ik aan de inkomhal zijn schilderijen (en het toegangsgeld) zag ben ik toch niet binnen gegaan. Eigenlijk is zijn werk niet echt wauw, of toch niet echt mijn ding. Ik ben al niet zo`n museum fan dus ging ik er geen 50.000 IDR aan uitgeven.
Dan naar die spa met goede naam. Maar de prijzen liggen er ongeveer zoals in Belgie. Het kan dan wel goed zijn, maar in de straat van m`n hotel kan ik 1u massage hebben voor 60.000 IDR (4.8 EUR), en daar was het rond de 50 USD.
Ok. Het was 11u en m`n dagprogramma zat er al op...
Ik wou ook nog eens iets gaan drinken in cafe Lotus, dat uitzicht gaf op een deel van een grote tempel daar. Goed. Een gemakkelijke manier om iets van tempel gezien te hebben zonder er te moeten tussen lopen.
Even over de tempels: ik heb een beetje een overdosis tempels gehad in India, daarom heb ik er nu niet echt behoefte aan er nog te bezoeken.
Had ook al gedacht dat ik nog eens een georganiseerde tour moest gaan doen ofzo om weer nieuwe mensen te leren kennen, maar in al die tours zitten tempels.
Dus terug naar het dagprogramma.
Ik ben al een tijdje op zoek naar Greensand. Een drankje dat op mijn lijstje `te proberen` stond en waar ik al heel vaak naar gevraagd had, maar het was nog nooit gelukt. Ook in het Lotus cafe hadden ze het niet, dus werd het een lekkere banana milkshake.
Het was nog eens een blauwe hemel, dus... zwembad tijd (gisteren geen blauwe hemel gehad). Nu erg vind ik dat niet hoor. Het is hier zowiezo altijd snikheet en met een beetje bewolking valt het nog wel mee. Dan stroomt het zweet al van je af als je 10 m gewandeld hebt. In de zon... kan je beter niet wandelen.
Dus insmeren - bikini aan - zwembad in - zwemdad uit - in - uit - ...
Op een gegeven moment besefte ik hoe een pizza zich moet voelen in de oven.
Gelukkig begon het na een tijdje te overtrekken en kon ik weer m`n kleren aan en gaan eten.
Alleen... heb ik nu de indruk dat ik misschien toch iets te lang in de oven heb gezeten, want mijn armen zijn wel wat rood. Dan maar geen massage vandaag.
Tijd om te eten. Heb nog eens post gevat in het Cafe des artistes hier in de straat van m`n hotel. Spaghetti`tje gegeten (nog een voordeel van alleen reizen: niemand om te zeggen dat je lokale dingen`moet`eten. Ik eet gewoon waar ik zin in heb). Ik had m`n eerste Nicky French boek mee en ben er blijven zitten tot daarstraks. Ze hadden er ook Greensand dus dat kon ook van m`n te-proberen-lijstje. Viel wel mee. Nog een banana milkshakeje en een orange juice gedronken en... mijn eerste boek is uit!
Ondertussen is het giet-uurtje begonnen. Deze keer mocht ik een paraplu van cafe des artistes lenen. Heb gezegd dat ik hem vanavond kom terugbrengen.
Nu dus blog tegenover cafe des artistes en nu moet ik wel naar m`n kamer voor m`n 2e boek.
donderdag 13 mei 2010
What a beautiful day
Liedje van de dag;
deze ochtend zat ik met het zinnetje in mn hoofd:
What a beautiful day
And nothing is impossible
...
Dus hier is ie:
http://www.youtube.com/watch?v=36gW-IPV0aA
deze ochtend zat ik met het zinnetje in mn hoofd:
What a beautiful day
And nothing is impossible
...
Dus hier is ie:
http://www.youtube.com/watch?v=36gW-IPV0aA
Touroperator
Dus... de touropertor.
Het bungee jumpen is blijkbaar is in de buurt van Kuta. Aangezien ik daar toch nog naartoe ga, kan ik het evengoed van daar regelen. Dus eigenlijk had ik daar niks meer nodig, maar je kent dat he... verkopers. Dus de meneer, Oli (zoals olifant voegde hij er aan toe), vroeg wat ik nog wou doen, dus ik zei dat ik gewoon wat rondwandelde en niks nodig had. Hij zei dat hij me mooie dingen in de buurt kon laten zien. Hij bood me een trip aan achter op de moto, naar mooie plaatsen in Bali (hotsprings, rijstvelden, bergen, meren, tempels,...). Een hele dag voor 150.000 IDR. Ok. Kon wel interessant zijn. Ik zei dat ik graag mooie foto`s trok en hij zei dat hij dat ook graag deed en mooie plekjes wist zijn. Hij haalde zijn Canon boven en liet wat foto`s zien.
Ik wou ook nog wel schilder- en tekenlessen volgen in Ubud en had nog geen data, dus moest ik dat eerst even regelen. Hij wou me er met de moto naar toe brengen om afspraak te maken, maar ik bedacht dat ik evengoed even kon bellen. Dus mocht ik de telefoon van zijn kantoortje gebruiken.
Ik had een adres uit de Lonley Planet van een abstract kunstenaar, niet zo heel ver van m`n hotel, 100.000 IDR (8 EUR) per uur. Tekenen of schilderen. Hij zei dat je best min 2u neemt, maar ook best de 2 cursussen niet na elkaar (concentration). Dus heb ik zaterdag en zondag van 16 tot 18 les, tekenen en schilderen. Tof he?
Ik heb ook nog gebeld naar een plaats waar ze tai chi geven, maar dat is blijkbaar alleen op woensdag, dus dat heb ik net gemist. Tenzij ik hier nog een tijdje blijf.
Dus heb ik de tour met Oli vastgelegd voor zaterdag van 8 tot 16 en hij zet me dan ook af aan m`n les.
Toen ik aan het bellen was (even aan het wachten) was hij buiten zijn `shop` gegaan. Toen hij terug kwam (en ik dus aan de andere kant van de balie stond zei ik `hello sir, where you going? You want trip? I give you very good price.
`You are funny` zei hij en hij wou me prompt meenemen naar de beach, maar ik heb er vriendelijk voor bedankt. Ik ga nooit meer grappig zijn :-)
Het bungee jumpen is blijkbaar is in de buurt van Kuta. Aangezien ik daar toch nog naartoe ga, kan ik het evengoed van daar regelen. Dus eigenlijk had ik daar niks meer nodig, maar je kent dat he... verkopers. Dus de meneer, Oli (zoals olifant voegde hij er aan toe), vroeg wat ik nog wou doen, dus ik zei dat ik gewoon wat rondwandelde en niks nodig had. Hij zei dat hij me mooie dingen in de buurt kon laten zien. Hij bood me een trip aan achter op de moto, naar mooie plaatsen in Bali (hotsprings, rijstvelden, bergen, meren, tempels,...). Een hele dag voor 150.000 IDR. Ok. Kon wel interessant zijn. Ik zei dat ik graag mooie foto`s trok en hij zei dat hij dat ook graag deed en mooie plekjes wist zijn. Hij haalde zijn Canon boven en liet wat foto`s zien.
Ik wou ook nog wel schilder- en tekenlessen volgen in Ubud en had nog geen data, dus moest ik dat eerst even regelen. Hij wou me er met de moto naar toe brengen om afspraak te maken, maar ik bedacht dat ik evengoed even kon bellen. Dus mocht ik de telefoon van zijn kantoortje gebruiken.
Ik had een adres uit de Lonley Planet van een abstract kunstenaar, niet zo heel ver van m`n hotel, 100.000 IDR (8 EUR) per uur. Tekenen of schilderen. Hij zei dat je best min 2u neemt, maar ook best de 2 cursussen niet na elkaar (concentration). Dus heb ik zaterdag en zondag van 16 tot 18 les, tekenen en schilderen. Tof he?
Ik heb ook nog gebeld naar een plaats waar ze tai chi geven, maar dat is blijkbaar alleen op woensdag, dus dat heb ik net gemist. Tenzij ik hier nog een tijdje blijf.
Dus heb ik de tour met Oli vastgelegd voor zaterdag van 8 tot 16 en hij zet me dan ook af aan m`n les.
Toen ik aan het bellen was (even aan het wachten) was hij buiten zijn `shop` gegaan. Toen hij terug kwam (en ik dus aan de andere kant van de balie stond zei ik `hello sir, where you going? You want trip? I give you very good price.
`You are funny` zei hij en hij wou me prompt meenemen naar de beach, maar ik heb er vriendelijk voor bedankt. Ik ga nooit meer grappig zijn :-)
Ubud dag 2: overview
Ontbijt: deze keer soort croque met banaan in genomen, maar banaan was overrijp, dus weer niet zo wauw.
Dan leuke kaartjes en postzegels gekocht.
Naar de markt.
Dan naar het touropertor kraampje waar ik gisteren had gezien dat ze bungee jumpen aanboden. Zie volgende bericht.
Terug naar het hotel. Even aan zwembad gelegen, maar was nogal bewolkt.
Dan op m`n terras kaartjes geschreven.
Daarna wou ik iets gaan eten en terug stad in.
Toen ik net wou vertrekken begon het een beetje te regenen. De hotel receptie bood me een paraplu aan, maar ik zie dat dat niet hoefde. Het was maar een beetje aan het miezeren, meestal duurt het niet lang en dan moet je die de hele dag dragen.
Dus vertrok ik zonder. Maar... even later begon het te gieten. Het water viel met bakken uit de lucht. Een halve minuut daardoor en je bent kletsnat. Het was te ver terug naar het hotel en te ver naar het eerste restaurant. Omdat het gisteren maar 15 min heeft geregend, dacht ik even te schuilen onder een afdak en te wachten tot het over was.
Onder dat afdak zat trouwens ook een reuzesprinkhaan. Hij zat heel stil, dus zag ik het wel zitten om me er naast te zetten, op 2m afstand. Ik dacht `De reuzesprinkhaan en ik... we kijken naar de regen` (voor de Jan De wilde fans). Ik had de iPod mee en met wat zonnige muziek is het echt wel leuk om naar de regen te zitten kijken. Na een half uurtje - en het bleef maar gieten - dacht ik aan wat Jorinde (NL meisje) had gezegd, dat het na de middag soms 2u regent. Dus besloot ik er toch maar door te gaan. Het eerste volgende restaurant (cafe des artistes van een Belg trouwens) bleek uiteindelijk toch niet zo ver te zijn.
En... ze hadden er ballekes in tomatensaus met puree!! (my favorite) En lekker zelfs... Dat samen met een watermeloensapje in een mooi stijlvol (open) restaurantje... Nu het bleef maar regenen... dus kon ik niet anders dan ook eens naar de dessertenkaart kijken. En... ze hadden warme appeltaart met ijs!! Man man man. Wat een dag :-)
Na het dessertje was de regen voorbij en kon ik verder `t stad in.
Ik wou op zoek naar een massageplaats dat vermeld wordt in het boek `Eat, Pray, Love` maar ik vond het niet in die straat op dat adres. Nu ja, genoeg alternatieven.
Ben eens heel de hanomanstraat afgelopen. 1 van de 2 belangrijste straten in Ubud. Ze zeggen dat hier alles veraf is en dat je zonder vervoer niks bent, maar dat is buiten mijn voeten gerekend. Beetje winkelkes gekeken, banana mikshake gedronken in het Trotters cafe `Kafe`. Duur en niet zo speciaal.
Toen kwam ik esoterische massage tegen. Aha. Nieuw. Met wat reiki enzo. Ik ging een heel klein straatje in, liep langs kippen en rijstvelden en op het einde stonden wat huisjes. Het was bij een in het wit geklede meneer te doen. Hij helemaal in het wit, ik in het zwart. Ik dacht een Ying en Yang grapje te maken, maar heb het maar gelaten aangezien hij daar waarschijnlijk veel meer van afweet dan ik.
Ik dacht eerst een arrangement van 2u te nemen: natural healing. Met `scan etheric body charkras from negatives, oriental massage bla bla, balines herbal treatment bla bla, head massage, reiki` en nog vanalles voor 200.000 IDR. Maar dacht, laat ik toch maar met iets korters beginnen... als ik het dan niet leuk vind, dan lig ik hier wel 2u. Dus is het een Multi dimensional healing on massage geworden (150.000 IDR). Ik ben eerst gebeamd en gescand, dan intuitieve massage, transfert the energy of shamballa and psychic surgery (if need it) - ik schrijf even over van `t foldertje - en closing.
Dus als jullie je afvragen hoe het nu met me is: ik ben weer helemaal in balans :-D
Dan leuke kaartjes en postzegels gekocht.
Naar de markt.
Dan naar het touropertor kraampje waar ik gisteren had gezien dat ze bungee jumpen aanboden. Zie volgende bericht.
Terug naar het hotel. Even aan zwembad gelegen, maar was nogal bewolkt.
Dan op m`n terras kaartjes geschreven.
Daarna wou ik iets gaan eten en terug stad in.
Toen ik net wou vertrekken begon het een beetje te regenen. De hotel receptie bood me een paraplu aan, maar ik zie dat dat niet hoefde. Het was maar een beetje aan het miezeren, meestal duurt het niet lang en dan moet je die de hele dag dragen.
Dus vertrok ik zonder. Maar... even later begon het te gieten. Het water viel met bakken uit de lucht. Een halve minuut daardoor en je bent kletsnat. Het was te ver terug naar het hotel en te ver naar het eerste restaurant. Omdat het gisteren maar 15 min heeft geregend, dacht ik even te schuilen onder een afdak en te wachten tot het over was.
Onder dat afdak zat trouwens ook een reuzesprinkhaan. Hij zat heel stil, dus zag ik het wel zitten om me er naast te zetten, op 2m afstand. Ik dacht `De reuzesprinkhaan en ik... we kijken naar de regen` (voor de Jan De wilde fans). Ik had de iPod mee en met wat zonnige muziek is het echt wel leuk om naar de regen te zitten kijken. Na een half uurtje - en het bleef maar gieten - dacht ik aan wat Jorinde (NL meisje) had gezegd, dat het na de middag soms 2u regent. Dus besloot ik er toch maar door te gaan. Het eerste volgende restaurant (cafe des artistes van een Belg trouwens) bleek uiteindelijk toch niet zo ver te zijn.
En... ze hadden er ballekes in tomatensaus met puree!! (my favorite) En lekker zelfs... Dat samen met een watermeloensapje in een mooi stijlvol (open) restaurantje... Nu het bleef maar regenen... dus kon ik niet anders dan ook eens naar de dessertenkaart kijken. En... ze hadden warme appeltaart met ijs!! Man man man. Wat een dag :-)
Na het dessertje was de regen voorbij en kon ik verder `t stad in.
Ik wou op zoek naar een massageplaats dat vermeld wordt in het boek `Eat, Pray, Love` maar ik vond het niet in die straat op dat adres. Nu ja, genoeg alternatieven.
Ben eens heel de hanomanstraat afgelopen. 1 van de 2 belangrijste straten in Ubud. Ze zeggen dat hier alles veraf is en dat je zonder vervoer niks bent, maar dat is buiten mijn voeten gerekend. Beetje winkelkes gekeken, banana mikshake gedronken in het Trotters cafe `Kafe`. Duur en niet zo speciaal.
Toen kwam ik esoterische massage tegen. Aha. Nieuw. Met wat reiki enzo. Ik ging een heel klein straatje in, liep langs kippen en rijstvelden en op het einde stonden wat huisjes. Het was bij een in het wit geklede meneer te doen. Hij helemaal in het wit, ik in het zwart. Ik dacht een Ying en Yang grapje te maken, maar heb het maar gelaten aangezien hij daar waarschijnlijk veel meer van afweet dan ik.
Ik dacht eerst een arrangement van 2u te nemen: natural healing. Met `scan etheric body charkras from negatives, oriental massage bla bla, balines herbal treatment bla bla, head massage, reiki` en nog vanalles voor 200.000 IDR. Maar dacht, laat ik toch maar met iets korters beginnen... als ik het dan niet leuk vind, dan lig ik hier wel 2u. Dus is het een Multi dimensional healing on massage geworden (150.000 IDR). Ik ben eerst gebeamd en gescand, dan intuitieve massage, transfert the energy of shamballa and psychic surgery (if need it) - ik schrijf even over van `t foldertje - en closing.
Dus als jullie je afvragen hoe het nu met me is: ik ben weer helemaal in balans :-D
Ubud: dag 2: shopping
Vandaag was er markt en ze zeiden dat die al vroeg begon.
Dus stond ik er rond 9u, maar ze waren nog aan het opstellen en de meeste kraampjes waren nog niet open.
In de namiddag ben ik nog eens teruggegaan, en dat was er al wat meer te doen.
Ik heb vandaag op de markt oorringen van 10.000 IDR (0.8 EUR) gekocht en later deze namiddag in ee winkeltje 2 paar voor 170.000 IDR (13.6 EUR), maar die kwamen wel van 150.000 per paar.
Heb ook een kleedje gekocht. Wit met groen. Echt waar :-D. Kwam van 150.000 en voor 55.000 gekregen. `t Begint me te lukken he ;-)
Ik had gisteren ook al een kleedje gekocht voor 220.000 IDR (toen was `t m`n onderhandeldag nog niet blijkbaar).
Dus stond ik er rond 9u, maar ze waren nog aan het opstellen en de meeste kraampjes waren nog niet open.
In de namiddag ben ik nog eens teruggegaan, en dat was er al wat meer te doen.
Ik heb vandaag op de markt oorringen van 10.000 IDR (0.8 EUR) gekocht en later deze namiddag in ee winkeltje 2 paar voor 170.000 IDR (13.6 EUR), maar die kwamen wel van 150.000 per paar.
Heb ook een kleedje gekocht. Wit met groen. Echt waar :-D. Kwam van 150.000 en voor 55.000 gekregen. `t Begint me te lukken he ;-)
Ik had gisteren ook al een kleedje gekocht voor 220.000 IDR (toen was `t m`n onderhandeldag nog niet blijkbaar).
woensdag 12 mei 2010
Ubud - Dag 1
Wat hebben we vandaag gedaan?
Ontbeten in het hotel. Was wel ok. Ze hebben hier altijd lekkere ananas, dus heb ik me daar aan te goed gedaan.
Dan een soort croque (wist het niet op voorhand) met ananas tussen. Dat was iets minder.
Dan gaan internetten -blog schrijven.
Daarna wat rondgewandeld. De meeste winkels waren toe vandaag omdat het vandaag feestdag is. Een soort offerfeest voor de tempels. Overal werden kleine offertjes neergelegd. Ook voor mijn hotelkamer. En bloemetjes op het pad er naar toe. Schattig. Zelfs de auto`s en brommers waren vandaag versierd met offer euh pakketjes. Ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven.
Daarna begon het even heel hard te regenen, dus dacht ik dat het tijd was om iets te eten. Ik heb een lekkere rissoto gegeten en een aardbeien sapje gedronken. Toen ik de rekening kreeg (70.000 IDR) dacht ik weer, damn... ik had goedkoper moeten gaan eten. In het hotel lijkt het bijvoorbeeld veel goedkoper te zijn. Maar toen ik het weer aan het uitrekenen was (5.6 EUR) vond ik het toch weer niet zo erg.
Risotto is niet echt Indonesisch eten, maar ik heb even genoeg van de nasi goreng. Ik heb er in het begin een beetje te veel van gegeten, ook soms 2 keer per dag en ik ben die smaak (kruiden) een beetje beu. Het is echt wel lekker hoor, maar ik heb even nood aan wat gewoon eten. Toen deze ochtend een tafel in het hotel nasi goreng voor ontbijt bestelde werd ik toch even niet goed. Je kan het hier dus ook nog eens als ontbijt eten.
Het eten is hier super lekker, maar meestal krijg je zo goed als geen groenten. Veel rijst, wat ei er door en soms stukjes kip erbij.
By the way, het heeft maar 15 min geregend.
Dan terug naar het hotel. Beetje aan zwembad liggen, beetje in zwembad om af te koelen, beetje aan zwembad liggen, in zwembad om af te koelen,...
Dan dacht ik eens een leuk cafetje op te zoeken dat aangeraden werd in de Trotter. Ale cafetje. Dat is hier allemaal open natuurlijk he. Je zit wel onder een afdak, iets binnenachtig, maar toch ook weer wat buiten. Het eerste was toe, dus ging ik weer wat in de hoofdstraat op zoek naar drankgelegenheid. Ik wou eigenlijk eens de drankjes van hier die worden aangeraden in `de boekskes` uitproberen. Advocadosap had ik al geprobeerd in Yogya en was tegen gevallen. Nu wou ik de Greensand eens proberen.
Eerst kwam ik nog een ijsjes kraam tegen. Njam. Hoorntje van vanille en chocolade. 35.000 IDR. Lijkt me best wel duur (2.8 EUR, is dat ook niet ongeveer de prijs bij ons?). Hoe warmer het is, hoe meer zin je er in hebt, maar hoer rapper je het moet op hebben of het is gesmolten.
Ik kwam bij een leuke drankgelegenheid waar een bord buiten stond Mojito 35.000. Hoeveel kost dat in Belgie? Ik dacht, dat wil ik wel eens doen. Maar ervoor stond een bord, `welness centre 10 m ->`. Mmmm.
Mijn vingernagels moesten eigenlijk wel eens geknipt worden, dus dacht ik, laat ik eens even een manicure doen. Het was daar wel aangenaam, en terwijl ze m`n handen en armen aan het masseren was dacht ik, och, waarom neem ik er niet meteen een pedicure en massage van een uurtje bij... Alles bijeen was het 200.000 IDR (16 EUR) dus why not.
Ik heb dus lekker gerelaxed en genoten en heb nu nette handjes en voetjes.
Ik had wel niet gedacht dat ik zo lang op stap zou zijn en heb m`n deet (muggenspray) dus niet mee en ben ook niet ingespoten. Ook geen zaklamp mee, wat wel handig is voor de straat van m`n hotel waar geen verlichting is.
Nu ja, niet zo erg.
Denk dat ik nog iets kleins ga eten in het hotel en dan eens zien wat ik hier nog ga doen de komende dagen. Ik zeg dat al een hele dag, maar het komt er maar niet van.
Iemand in het hotel in Yogya raadde me het boek aan Eat Pray Love van Elizabeth Gilbert. Het speelt zich voor een deel in Bali af. Ik ben het net gaan kopen. Misschien daar ook in lezen. Eigenlijk was het de bedoeling dat ik snel m`n eigen boeken uitlas zodat ik ze kon achterlaten. Maar zo binnen zitten terwijl er buiten zoveel te beleven valt... Ah oei.. nu heb ik er net weer een gekocht.
Ok. Dat was het voor vandaag.
Niet slecht...
God in Frankrijk is er niks tegen ;-)
Ontbeten in het hotel. Was wel ok. Ze hebben hier altijd lekkere ananas, dus heb ik me daar aan te goed gedaan.
Dan een soort croque (wist het niet op voorhand) met ananas tussen. Dat was iets minder.
Dan gaan internetten -blog schrijven.
Daarna wat rondgewandeld. De meeste winkels waren toe vandaag omdat het vandaag feestdag is. Een soort offerfeest voor de tempels. Overal werden kleine offertjes neergelegd. Ook voor mijn hotelkamer. En bloemetjes op het pad er naar toe. Schattig. Zelfs de auto`s en brommers waren vandaag versierd met offer euh pakketjes. Ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven.
Daarna begon het even heel hard te regenen, dus dacht ik dat het tijd was om iets te eten. Ik heb een lekkere rissoto gegeten en een aardbeien sapje gedronken. Toen ik de rekening kreeg (70.000 IDR) dacht ik weer, damn... ik had goedkoper moeten gaan eten. In het hotel lijkt het bijvoorbeeld veel goedkoper te zijn. Maar toen ik het weer aan het uitrekenen was (5.6 EUR) vond ik het toch weer niet zo erg.
Risotto is niet echt Indonesisch eten, maar ik heb even genoeg van de nasi goreng. Ik heb er in het begin een beetje te veel van gegeten, ook soms 2 keer per dag en ik ben die smaak (kruiden) een beetje beu. Het is echt wel lekker hoor, maar ik heb even nood aan wat gewoon eten. Toen deze ochtend een tafel in het hotel nasi goreng voor ontbijt bestelde werd ik toch even niet goed. Je kan het hier dus ook nog eens als ontbijt eten.
Het eten is hier super lekker, maar meestal krijg je zo goed als geen groenten. Veel rijst, wat ei er door en soms stukjes kip erbij.
By the way, het heeft maar 15 min geregend.
Dan terug naar het hotel. Beetje aan zwembad liggen, beetje in zwembad om af te koelen, beetje aan zwembad liggen, in zwembad om af te koelen,...
Dan dacht ik eens een leuk cafetje op te zoeken dat aangeraden werd in de Trotter. Ale cafetje. Dat is hier allemaal open natuurlijk he. Je zit wel onder een afdak, iets binnenachtig, maar toch ook weer wat buiten. Het eerste was toe, dus ging ik weer wat in de hoofdstraat op zoek naar drankgelegenheid. Ik wou eigenlijk eens de drankjes van hier die worden aangeraden in `de boekskes` uitproberen. Advocadosap had ik al geprobeerd in Yogya en was tegen gevallen. Nu wou ik de Greensand eens proberen.
Eerst kwam ik nog een ijsjes kraam tegen. Njam. Hoorntje van vanille en chocolade. 35.000 IDR. Lijkt me best wel duur (2.8 EUR, is dat ook niet ongeveer de prijs bij ons?). Hoe warmer het is, hoe meer zin je er in hebt, maar hoer rapper je het moet op hebben of het is gesmolten.
Ik kwam bij een leuke drankgelegenheid waar een bord buiten stond Mojito 35.000. Hoeveel kost dat in Belgie? Ik dacht, dat wil ik wel eens doen. Maar ervoor stond een bord, `welness centre 10 m ->`. Mmmm.
Mijn vingernagels moesten eigenlijk wel eens geknipt worden, dus dacht ik, laat ik eens even een manicure doen. Het was daar wel aangenaam, en terwijl ze m`n handen en armen aan het masseren was dacht ik, och, waarom neem ik er niet meteen een pedicure en massage van een uurtje bij... Alles bijeen was het 200.000 IDR (16 EUR) dus why not.
Ik heb dus lekker gerelaxed en genoten en heb nu nette handjes en voetjes.
Ik had wel niet gedacht dat ik zo lang op stap zou zijn en heb m`n deet (muggenspray) dus niet mee en ben ook niet ingespoten. Ook geen zaklamp mee, wat wel handig is voor de straat van m`n hotel waar geen verlichting is.
Nu ja, niet zo erg.
Denk dat ik nog iets kleins ga eten in het hotel en dan eens zien wat ik hier nog ga doen de komende dagen. Ik zeg dat al een hele dag, maar het komt er maar niet van.
Iemand in het hotel in Yogya raadde me het boek aan Eat Pray Love van Elizabeth Gilbert. Het speelt zich voor een deel in Bali af. Ik ben het net gaan kopen. Misschien daar ook in lezen. Eigenlijk was het de bedoeling dat ik snel m`n eigen boeken uitlas zodat ik ze kon achterlaten. Maar zo binnen zitten terwijl er buiten zoveel te beleven valt... Ah oei.. nu heb ik er net weer een gekocht.
Ok. Dat was het voor vandaag.
Niet slecht...
God in Frankrijk is er niks tegen ;-)
Weer up to date
Ziezo... we zijn weer mee.
Ik ga hier eens wat rondwandelen in `t stadje.
Jalan jalan...
Tot later voor meer avonturen :-)
Ik ga hier eens wat rondwandelen in `t stadje.
Jalan jalan...
Tot later voor meer avonturen :-)
Liedjes van de afgelopen dagen
Het is al even geleden, maar hier de liedjes van de afgelopen dagen:
Eerst zondag: we reden voorbij een winkeltje waar Aquarius op een reclame bord stond en toen heb ik heel lang met het nummer Aqarius uit de musical Hair in mn hoofd gezeten. Ondat mama dat ook graag hoort en het net moederdag was, wou ik dat nummer nemen. Een beetje later, maar hier is het dan:
http://www.youtube.com/watch?v=N9oq_IskRIg
Ik kan het hier niet beluisteren, dus als het niet het goede zou zijn, kan iemand anders dan als reactie de juiste link geven?
Ik heb ook nog zo`n gelukzalig gevoel gehad toen we eens met een busje van A naar B reden. Toen moest ik denken aan het liedje `ik voel me goed ik voel me goed` van Johan Verminnen. Kan iemand de link vinden en in reactie plaatsen?
Eerst zondag: we reden voorbij een winkeltje waar Aquarius op een reclame bord stond en toen heb ik heel lang met het nummer Aqarius uit de musical Hair in mn hoofd gezeten. Ondat mama dat ook graag hoort en het net moederdag was, wou ik dat nummer nemen. Een beetje later, maar hier is het dan:
http://www.youtube.com/watch?v=N9oq_IskRIg
Ik kan het hier niet beluisteren, dus als het niet het goede zou zijn, kan iemand anders dan als reactie de juiste link geven?
Ik heb ook nog zo`n gelukzalig gevoel gehad toen we eens met een busje van A naar B reden. Toen moest ik denken aan het liedje `ik voel me goed ik voel me goed` van Johan Verminnen. Kan iemand de link vinden en in reactie plaatsen?
Age Of Aquarius
When the moon is in the Seventh House And Jupiter aligns with Mars Then peace will guide the planets And love will steer the stars
Zanger
Gisteren ging ik iets eten in een restaurantje en er was een zanger met gitaar die optrad. Hij bracht covers op die grappige Aziatische manier. In Thailand had ik dat ook al eens meegemaakt.
Gisteren stond bijvoorbeeld op de playlist:
I suck the sherif, but I didn`t suck the deputee.
Gewoon grappig alle fouten.
Gisteren stond bijvoorbeeld op de playlist:
I suck the sherif, but I didn`t suck the deputee.
Gewoon grappig alle fouten.
Rijbewijs
In Indonesie moet je blijkbaar geen rijexamen afleggen hebben we hier gehoord. Je leert het van je familie, dan moet je naar `de gemeente` voor een papier, en dan mag je rijden.
Nu dat is hier eigenlijk heel normaal.
Theoretisch examen heeft geen zin, want regels zijn hier niet.
Je mag doorrijden als het licht op groen, oranje en rood staat.
Er zijn geen verkeersborden en een dubbele witte lijn is ook gewoon overrijden als je iemand moet voorbijsteken.
Voorbijsteken gebeurt links of rechts, hoe het het beste uitkomt.
Praktisch examen is eigenlijk ook niet nodig. Het is hier zo gevaarlijk om te rijden dat je het beter goed kunt voor je je op straat begeeft.
En bovendien hebben de Indonesiers telepatische gaven.
Toeteren betekent soms `kom maar, ik laat je door` en soms `pas op, ik laat je niet door`
Als je toetert ondat je iemand voorbij steekt en die pinkt recht (ze rijden links) wil dat soms zeggen, `gevaar, nu niet` en soms `ok doe maar`.
Door den duur is het best wel grappig. Het komt toch altijd goed.
Nu dat is hier eigenlijk heel normaal.
Theoretisch examen heeft geen zin, want regels zijn hier niet.
Je mag doorrijden als het licht op groen, oranje en rood staat.
Er zijn geen verkeersborden en een dubbele witte lijn is ook gewoon overrijden als je iemand moet voorbijsteken.
Voorbijsteken gebeurt links of rechts, hoe het het beste uitkomt.
Praktisch examen is eigenlijk ook niet nodig. Het is hier zo gevaarlijk om te rijden dat je het beter goed kunt voor je je op straat begeeft.
En bovendien hebben de Indonesiers telepatische gaven.
Toeteren betekent soms `kom maar, ik laat je door` en soms `pas op, ik laat je niet door`
Als je toetert ondat je iemand voorbij steekt en die pinkt recht (ze rijden links) wil dat soms zeggen, `gevaar, nu niet` en soms `ok doe maar`.
Door den duur is het best wel grappig. Het komt toch altijd goed.
Van de haven naar Ubud
Het was allemaal een beetje verwarrend.
We hadden van die mannen van het busje een arrangement gekocht, ik ferry + transport met public bus tot Denpasar en de rest naar Lovina.
Ik moest eerst alleen op een grote bus en het Lovina groepje niet, maar op het laatse ongenblik kwamen ze toch bij op de bus. Niemand begreep echt wat en hoe het nu juist ging, want die mannen van de minibus ging hen normaal met de minibus naar Lovina brengen.
We stapten op die bus en reden 100 m verder de boot in.
Na de oversteek op de boot terug de bus in, en dan reden we de boot uit.
We stopten meteen na de boot en de meesten stapten uit.
We vroegen Lovina? Denpasar? Iedereen moest uitstappen. Maar we vroegen dan om onze bagage uit de koffer te halen, want die zat nog achterin, maar dat mocht niet. Ze wezen ergens, maar wij bleven bij onze bagage. Uiteindelijk mochten we toch allemaal terug instappen.
Er kwam een man in uniform kaartjes (of paspoorten) controleren van locals, maar bij ons kwam hij niet. Wat verder stapten al die mensen weer in.
Het Lovina groepje maakte zich wat zorgen dat ze ook op de bus moesten blijven, want Lovina is helemaal de andere kant op. Na een paar minuten moesten zij dan uitstappen en verder richting Lovina met ander vervoer. De bus reed door naar Denpasar (3u). Achteraf heb ik gehoord dat ze hen nog eens opnieuw hebben laten betalen. Er zat daar dan toch iets scheef met de organisatie.
Ik was heel erg moe en wou niet echt slapen op de bus, maar als ik mijn ogen toe deed, begon ik meteen te dromen. Ik heb dus toch wel heel even geslapen op de bus.
Wel raar. Dat is zo`n grote public bus die mensen van de haven naar Denpasar brengt (waar een luchthaven is en vanwaar je overal gemakkelijk kunt raken) er zitten alleen maar locals op (buiten wij 3: het Frans koppel en ik). Er zaten jonge en oude mensen op en ook een moeder met kleine kindjes. Er werd daar een cd`tje opgezet en ze zetten dat kweetniet hoe luid en niemand die het erg bleek te vinden. Bovendien rookten ze ook op de bus. Dat was echt wel niet zo gezellig. Ik zat gelukkig dicht bij een open raampje. Er was geen airco trouwens.
Het Ubud hotel had gezegd dat een Taxi van Depasar naar Ubud 200.000 IDR was. Ik dacht als ik het vraag gaan ze toch meer zeggen, dus kwamen we toe en vroeg ik taxi to Ubud, how much? 150.000?
Een taxichauffeur zei `ok to Ubud` Dus ik drong aan om eerst de prijs te weten. 150.000 ok?
Toen kwam er een `officiele man` naar me toe met een lijst van prijzen. Daarop stond dat het idd 150.000 tot Ubud is. Haha... Een geluk dat ik niet meteen 200.000 had gezegd. We hebben gedeeld door 3 dus was het nog maar 50.000 per persoon.
In het hotel heb ik ook nog deal kunnen doen. De kamer was 350.000 normaal. Ik zei, jamaar ik breng hier nog 2 vrienden mee, kunnen we dan discount hebben? Ik heb m`n kamer aan 300.000 gekregen (24 eur) en de Fransen moesten een kamer hoger niveau nemen omdat mijn niveau op was. Voor hen was het 400.000 ipv 450.000.
We hadden van die mannen van het busje een arrangement gekocht, ik ferry + transport met public bus tot Denpasar en de rest naar Lovina.
Ik moest eerst alleen op een grote bus en het Lovina groepje niet, maar op het laatse ongenblik kwamen ze toch bij op de bus. Niemand begreep echt wat en hoe het nu juist ging, want die mannen van de minibus ging hen normaal met de minibus naar Lovina brengen.
We stapten op die bus en reden 100 m verder de boot in.
Na de oversteek op de boot terug de bus in, en dan reden we de boot uit.
We stopten meteen na de boot en de meesten stapten uit.
We vroegen Lovina? Denpasar? Iedereen moest uitstappen. Maar we vroegen dan om onze bagage uit de koffer te halen, want die zat nog achterin, maar dat mocht niet. Ze wezen ergens, maar wij bleven bij onze bagage. Uiteindelijk mochten we toch allemaal terug instappen.
Er kwam een man in uniform kaartjes (of paspoorten) controleren van locals, maar bij ons kwam hij niet. Wat verder stapten al die mensen weer in.
Het Lovina groepje maakte zich wat zorgen dat ze ook op de bus moesten blijven, want Lovina is helemaal de andere kant op. Na een paar minuten moesten zij dan uitstappen en verder richting Lovina met ander vervoer. De bus reed door naar Denpasar (3u). Achteraf heb ik gehoord dat ze hen nog eens opnieuw hebben laten betalen. Er zat daar dan toch iets scheef met de organisatie.
Ik was heel erg moe en wou niet echt slapen op de bus, maar als ik mijn ogen toe deed, begon ik meteen te dromen. Ik heb dus toch wel heel even geslapen op de bus.
Wel raar. Dat is zo`n grote public bus die mensen van de haven naar Denpasar brengt (waar een luchthaven is en vanwaar je overal gemakkelijk kunt raken) er zitten alleen maar locals op (buiten wij 3: het Frans koppel en ik). Er zaten jonge en oude mensen op en ook een moeder met kleine kindjes. Er werd daar een cd`tje opgezet en ze zetten dat kweetniet hoe luid en niemand die het erg bleek te vinden. Bovendien rookten ze ook op de bus. Dat was echt wel niet zo gezellig. Ik zat gelukkig dicht bij een open raampje. Er was geen airco trouwens.
Het Ubud hotel had gezegd dat een Taxi van Depasar naar Ubud 200.000 IDR was. Ik dacht als ik het vraag gaan ze toch meer zeggen, dus kwamen we toe en vroeg ik taxi to Ubud, how much? 150.000?
Een taxichauffeur zei `ok to Ubud` Dus ik drong aan om eerst de prijs te weten. 150.000 ok?
Toen kwam er een `officiele man` naar me toe met een lijst van prijzen. Daarop stond dat het idd 150.000 tot Ubud is. Haha... Een geluk dat ik niet meteen 200.000 had gezegd. We hebben gedeeld door 3 dus was het nog maar 50.000 per persoon.
In het hotel heb ik ook nog deal kunnen doen. De kamer was 350.000 normaal. Ik zei, jamaar ik breng hier nog 2 vrienden mee, kunnen we dan discount hebben? Ik heb m`n kamer aan 300.000 gekregen (24 eur) en de Fransen moesten een kamer hoger niveau nemen omdat mijn niveau op was. Voor hen was het 400.000 ipv 450.000.
Afscheid van mijn vrienden
Het hele Ijen groepje had besloten om eerst naar Lovina beach te gaan.
Ik had mijn hotel in Ubud al geregeld vanuit Yogya en het noorden en dus Lovina stond ook niet op mijn planning, dus was ik de enige (met nog een Frans koppel waar ik nog geen contact mee had gehad) die naar Ubud gingen.
Ik had het zoals altijd weer heel moeilijk met afscheid nemen. We hadden zo`n toffe dingen samen gedaan, ik had zo`n leuke mensen leren kennen. Ik heb wel wat traantjes gelaten, maar achter een zonnebril kan je veel verstoppen en wat Mindfulnes oefeningen hebben ook geholpen.
Op naar het volgende avontuur.
Ik had mijn hotel in Ubud al geregeld vanuit Yogya en het noorden en dus Lovina stond ook niet op mijn planning, dus was ik de enige (met nog een Frans koppel waar ik nog geen contact mee had gehad) die naar Ubud gingen.
Ik had het zoals altijd weer heel moeilijk met afscheid nemen. We hadden zo`n toffe dingen samen gedaan, ik had zo`n leuke mensen leren kennen. Ik heb wel wat traantjes gelaten, maar achter een zonnebril kan je veel verstoppen en wat Mindfulnes oefeningen hebben ook geholpen.
Op naar het volgende avontuur.
Ferry naar Bali
En dan was het Java avontuur achter de rug. Op naar Bali.
Java is vooral Moslim, Bali vooral Hindu.
Op de boot was het wel speciaal. We zaten met ons Ijen groepje op het dek en er speelde typische muziek van daar in karaoke vorm op een tv scherm. De wind in onze haren en je ziet Java steeds verder weg gaan. Allemaal wat moe en stil. Ik had weer zo`n ongelooflijk wauw gevoel... Van zie ons hier nu zitten. Dit is toch fantastisch. Dat we hier nu zijn, dit kunnen meemaken, die sfeer, alles,... Echt zalig...
Java is vooral Moslim, Bali vooral Hindu.
Op de boot was het wel speciaal. We zaten met ons Ijen groepje op het dek en er speelde typische muziek van daar in karaoke vorm op een tv scherm. De wind in onze haren en je ziet Java steeds verder weg gaan. Allemaal wat moe en stil. Ik had weer zo`n ongelooflijk wauw gevoel... Van zie ons hier nu zitten. Dit is toch fantastisch. Dat we hier nu zijn, dit kunnen meemaken, die sfeer, alles,... Echt zalig...
Ijen vulkaan
De beklimming van de Bromo was een hele zware fysieke inspanning, maar bij de Ijen was dat blijkbaar nog zwaarder...
We moesten 1u30 stappen voor we aan dat kratermeer waren en het ging continu stijl naar omhoog. Echt super super zwaar. We waren er met Bart (NL) en Tine (BE), Judi en Jan (NL), Jorinde (NL) en de Zwitsers. We waren weer heel vroeg (4u30 vertrokken) dus er waren nog niet veel andere toeristen.
In de lonley planet en de trotter hadden we gelezen dat je een sjaal en water moest meenemen. Als er een zwaveldamp naar boven komt en de wind blaast hem jouw richting uit moet je je sjaal nat maken en daardoor ademen. Toen we naar boven aan het gaan waren voelde we het soms al. Heel prikkend in de keel en de geur van rotte eieren. Toen we helemaal boven waren was er heel veel mist waardoor we het meer beneden niet konden zien. Onze gids zei dus dat we moesten afdalen. Nu in sommige boeken staat dat je er toch wel voorzichtig mee moet zijn. Het zijn hele smalle paadjes op losliggende stenen en het gaat daar stijl naar beneden, dus als je uitglijdt... Ook mensen met ademhalingsproblemen maakten de afdaling beter niet omwille van de zwaveldampen en bovendien is er een paar jaar geleden een Franse toerist in de krater gevallen. Het was ook 300 meter naar beneden en daarna moet je weer eens 300 meter naar boven...
Maar de gids zei dat we maar mee moesten gaan, dus volgeden we hem. Op een gegeven moment ging alle rook weg en konden we het helder blauwe meer en de gele zwavel dampen heel goed zien. Op een bepaald punt begonnen we met de vrouwen toch te twijfelen of we nog wel verder zouden gaan. We besloten om op `t gemakske terug te gaan en de mannen zouden verder gaan en foto`s trekken. Onderweg terug naar boven kwam er inderdaad zo`n nieuwe zwaveldamp onze richting uit en gingen we met zn allen gehurkt in een inhammetje zitten en ademen door onze natte sjaal. Wel stoer he :-) Leuke foto`s van trouwens.
In de boeken stond geschreven dat we een luchtzak moesten zoeken tussen bergen om daarin te ademen.
Wij zijn dan op te gemakske teruggekeerd en hebben gewacht op de mannen. Die waren razend enthousiast over wat ze beneden hadden gezien en ze hadden ook veel foto`s gemaakt (die ik nog ga krijgen) beneden.
We hebben ook de zwaveldragers gezien. Die mannen brengen 110 kilo zwavel van beneden in de krater naar boven en dan helemaal naar beneden naar de voet van de berg (20 km). Dit is zo`n verschrikkelijk zware job. Hun schouders zijn helemaal vergroeid en hun ligamenten kapot. Hun levensverwachting ligt rond de 40 jaar (ook door de inademing van die zwaveldampen). Het is wel een goed betaalde job, maar ja...
De mannen hebben eens geprobeerd om zo n mand met zwavel op hun schouders te leggen. Ze kregen dat ding gewoon niet in beweging en zelfs met behulp van 2 van die mannen, kreeg hij dat niet op zn schouders gehouden...
Het was er weer lekker fris aan de vulkaan. We beseften dat dit zowat het laatste beetje friste (10-14 graden?) zou zijn van onze vakantie, dus genoten we ervan met volle teugen...
Onderzeg naar de ferry zijn we nog gestopt aan een koffie en tabaksplantage.
We moesten 1u30 stappen voor we aan dat kratermeer waren en het ging continu stijl naar omhoog. Echt super super zwaar. We waren er met Bart (NL) en Tine (BE), Judi en Jan (NL), Jorinde (NL) en de Zwitsers. We waren weer heel vroeg (4u30 vertrokken) dus er waren nog niet veel andere toeristen.
In de lonley planet en de trotter hadden we gelezen dat je een sjaal en water moest meenemen. Als er een zwaveldamp naar boven komt en de wind blaast hem jouw richting uit moet je je sjaal nat maken en daardoor ademen. Toen we naar boven aan het gaan waren voelde we het soms al. Heel prikkend in de keel en de geur van rotte eieren. Toen we helemaal boven waren was er heel veel mist waardoor we het meer beneden niet konden zien. Onze gids zei dus dat we moesten afdalen. Nu in sommige boeken staat dat je er toch wel voorzichtig mee moet zijn. Het zijn hele smalle paadjes op losliggende stenen en het gaat daar stijl naar beneden, dus als je uitglijdt... Ook mensen met ademhalingsproblemen maakten de afdaling beter niet omwille van de zwaveldampen en bovendien is er een paar jaar geleden een Franse toerist in de krater gevallen. Het was ook 300 meter naar beneden en daarna moet je weer eens 300 meter naar boven...
Maar de gids zei dat we maar mee moesten gaan, dus volgeden we hem. Op een gegeven moment ging alle rook weg en konden we het helder blauwe meer en de gele zwavel dampen heel goed zien. Op een bepaald punt begonnen we met de vrouwen toch te twijfelen of we nog wel verder zouden gaan. We besloten om op `t gemakske terug te gaan en de mannen zouden verder gaan en foto`s trekken. Onderweg terug naar boven kwam er inderdaad zo`n nieuwe zwaveldamp onze richting uit en gingen we met zn allen gehurkt in een inhammetje zitten en ademen door onze natte sjaal. Wel stoer he :-) Leuke foto`s van trouwens.
In de boeken stond geschreven dat we een luchtzak moesten zoeken tussen bergen om daarin te ademen.
Wij zijn dan op te gemakske teruggekeerd en hebben gewacht op de mannen. Die waren razend enthousiast over wat ze beneden hadden gezien en ze hadden ook veel foto`s gemaakt (die ik nog ga krijgen) beneden.
We hebben ook de zwaveldragers gezien. Die mannen brengen 110 kilo zwavel van beneden in de krater naar boven en dan helemaal naar beneden naar de voet van de berg (20 km). Dit is zo`n verschrikkelijk zware job. Hun schouders zijn helemaal vergroeid en hun ligamenten kapot. Hun levensverwachting ligt rond de 40 jaar (ook door de inademing van die zwaveldampen). Het is wel een goed betaalde job, maar ja...
De mannen hebben eens geprobeerd om zo n mand met zwavel op hun schouders te leggen. Ze kregen dat ding gewoon niet in beweging en zelfs met behulp van 2 van die mannen, kreeg hij dat niet op zn schouders gehouden...
Het was er weer lekker fris aan de vulkaan. We beseften dat dit zowat het laatste beetje friste (10-14 graden?) zou zijn van onze vakantie, dus genoten we ervan met volle teugen...
Onderzeg naar de ferry zijn we nog gestopt aan een koffie en tabaksplantage.
Actie tussen de lakens
Aha... nu zijn jullie benieuwd he :-)
Wel... Ik was wat spullen uit mijn rugzak aan het klaar nemen op het bed en plots...
komt er vanonder het deken een vieze dikke spin mijn bed over gelopen.
Urg!
Ik heb heel snel de Trotter gepakt en hem een harde mep gegeven en dood was ie.
Nem. De Trotter is zonder twijfel een fantastisch boek.
Wel... Ik was wat spullen uit mijn rugzak aan het klaar nemen op het bed en plots...
komt er vanonder het deken een vieze dikke spin mijn bed over gelopen.
Urg!
Ik heb heel snel de Trotter gepakt en hem een harde mep gegeven en dood was ie.
Nem. De Trotter is zonder twijfel een fantastisch boek.
Horror kamer Ijen
Zoals gezegd kan je bij de vulkanen tours geen hotel kiezen of de kamer op voorhand zien.
De kamer die bij de Ijen vulkaan hoorde was nog veel veel erger dan die van de nacht ervoor.
Het was er degoutant vies. Er stond gewoon schimmel op de muren en de verf/muren barsten langs alle kanten open. Ik had het gevoel dat er elk moment 1000 kakkerlakken van onder het zouden kruipen. De badkamer? Je zou er nooit een blote voet op de grond durven zetten en ik was er vies van om aan de kraan te komen, of zelfs maar met een stuk vel tegen de muur te komen. Yak. Oh ja en het deken was ook vies en de lakens stonken naar overgeefsel. Slaapwel :-)
Maar goed... Onze nieuwe attitude vanaf nu is: ~schouderophalend~ c`est une chambre.
De kamer die bij de Ijen vulkaan hoorde was nog veel veel erger dan die van de nacht ervoor.
Het was er degoutant vies. Er stond gewoon schimmel op de muren en de verf/muren barsten langs alle kanten open. Ik had het gevoel dat er elk moment 1000 kakkerlakken van onder het zouden kruipen. De badkamer? Je zou er nooit een blote voet op de grond durven zetten en ik was er vies van om aan de kraan te komen, of zelfs maar met een stuk vel tegen de muur te komen. Yak. Oh ja en het deken was ook vies en de lakens stonken naar overgeefsel. Slaapwel :-)
Maar goed... Onze nieuwe attitude vanaf nu is: ~schouderophalend~ c`est une chambre.
Ubud
Ik heb net mijn eerste nacht in Ubud achter de rug.
Het is echt een heel tof hotel. Hele mooie omgeving, kamer die proper is en de eerste keer airco. Doet deugd. Propere badkamer en lakens. Alles ok dus.
Het licht in de badkamer deed het eerst niet. Ze zijn het snel komen maken. Maar als het 1 min brandde was het weer kapot. In de donker douchen ging ook wel. Toen ik naar `t stad ging voor eten en internet had ik de receptie gevraagd om het weer te maken en weer hetzelfde: het brandt 1 min en dan is het weer gedaan. `s Nachts heeft de wc de hele nacht gelopen, maar al bij al was het toch het beste hotel so far.
Deze ochtend zijn ze de lamp weer komen maken. Ik zei tegen de reparateur dat hij nog wat moest wachten want dat het zodadelijk weer kapot zou gaan, maar deze keer was het ok.
De wc liep deze ochtend ook niet meer.
Ik ga het wat op t gemakske aan doen. Mijn planning voorlopig is:
Het is echt een heel tof hotel. Hele mooie omgeving, kamer die proper is en de eerste keer airco. Doet deugd. Propere badkamer en lakens. Alles ok dus.
Het licht in de badkamer deed het eerst niet. Ze zijn het snel komen maken. Maar als het 1 min brandde was het weer kapot. In de donker douchen ging ook wel. Toen ik naar `t stad ging voor eten en internet had ik de receptie gevraagd om het weer te maken en weer hetzelfde: het brandt 1 min en dan is het weer gedaan. `s Nachts heeft de wc de hele nacht gelopen, maar al bij al was het toch het beste hotel so far.
Deze ochtend zijn ze de lamp weer komen maken. Ik zei tegen de reparateur dat hij nog wat moest wachten want dat het zodadelijk weer kapot zou gaan, maar deze keer was het ok.
De wc liep deze ochtend ook niet meer.
Ik ga het wat op t gemakske aan doen. Mijn planning voorlopig is:
- 7 dagen Ubud (als ik het zolang uithoud, want meestal ben ik nogal snel iets beu > daarom ga ik het op t gemakske aan doen)
- 2 dagen Gilli islands
- 2 dagen Nusa Dua
- 3 dagen Kuta - Jimbaran
dinsdag 11 mei 2010
Internetcafe gaat toe
Damn...
Internet cafe gaat toe binnen 5 min en nog zoveel te vertrellen:
Internet cafe gaat toe binnen 5 min en nog zoveel te vertrellen:
- horror kamer 2 in Ijen - c`est une chambre
- beklimming ijen + zwavel
- boot
- afscheid vrienden
- onderhandelen
- rijbewijs
- de bus
Talen
Na mijn Asia-English heb ik nog heel wat andere talen in m`n hoofd tegenwoordig.
De afgelopen 3 jaar had ik bijna nooit Frans gesproken. Alleen een paar keer per jaar:
- bonjour Nicolas
- tres bien et toi?
De eerste momenten met de Zwitsers gingen wat moeizaam, maar gek hoe snel het plots allemaal terugkwam. Ik heb daar echt de meest uiteenlopende comversaties mee gehad in het Frans zonder naar m`n woorden te moeten zoeken. Doordenduur begin je zelfs in `t Frans te denken. Daarnet aan m`n htel heb ik nog tolk gespeeld tss een Franse hotelgaste en de receptiemedewerker.
Verder, na 3 dagen op de bus met Tine (van Limburg) begon ook m`n Limburgs zelfs een beetje terug te komen. Maar nadien breidde de groep zicht uit met nog een NL koppel en een NL meisje en sinds dien denk ik in het Nederlands :-)
De afgelopen 3 jaar had ik bijna nooit Frans gesproken. Alleen een paar keer per jaar:
- bonjour Nicolas
- tres bien et toi?
De eerste momenten met de Zwitsers gingen wat moeizaam, maar gek hoe snel het plots allemaal terugkwam. Ik heb daar echt de meest uiteenlopende comversaties mee gehad in het Frans zonder naar m`n woorden te moeten zoeken. Doordenduur begin je zelfs in `t Frans te denken. Daarnet aan m`n htel heb ik nog tolk gespeeld tss een Franse hotelgaste en de receptiemedewerker.
Verder, na 3 dagen op de bus met Tine (van Limburg) begon ook m`n Limburgs zelfs een beetje terug te komen. Maar nadien breidde de groep zicht uit met nog een NL koppel en een NL meisje en sinds dien denk ik in het Nederlands :-)
Bromo
Net op tijd dus om de zonsopgang te zien aan de Bromovulkaan. Heel mooi.
Echt zoals op de foto die ik in het begin op de blog had gezet. Vulkaan, mist slierten, wolkes, mooie kleuren.
Hier heb ik wel toffe foto`s kunnen trekken.
Er was ook een meisje van Oostende die reisleidster was bij een groep. Ze vonde het zo ongelooflijk dat ik die reis alleen deed en zij zou dat nooit durven en doen... Gek... Het is echt zo super gemakkelijk en leuk... Ik zou niet graag in zo`n groep die reis maken. Het waren allemaal wat oudere mensen.
Toen ik uit de jeep kwam dacht ik, ik ga hier snel doorstappen dat ik er niks van mis, maar amai... Een paar stappen en ik was compleet buiten adem. Blijkbaar zaten we op ongeveer 3000 m hoogte. Is de eerste keer dat ik dit ervaar.
Nadien gingen we met de jeeps naar de Bromo. We moesten nog een heel stuk te voet doen. Je kon wel een paarde huren (50.000 - no - 40.000 - no - 30.000 - no - 20.000 - no). Ze waren echt helemaal niet lief voor de paardjes en ik wou het echt wel te voet doen, maar amai... Zo verschikkelijk zwaar. Het was door die vulkanische as, bergop, een heel lang stuk, en daarna no eens 250 trappen naar boven. Iedereen onderweg was pompaf. En hijgen. Ongelooflijk. Maar ik heb het gedaan ~fier~.
Bovenaan wel een mooi zicht in de krater.
Je zou denken dat naar beneden een stuk gemakkelijker gaat en dat is wel, maar het is steeds naar beneden en tegenhouden. Tegen dat ik terug aan de jeep was stond ik te beven op mijn benen. En iedereen blijkbaar...
Echt zoals op de foto die ik in het begin op de blog had gezet. Vulkaan, mist slierten, wolkes, mooie kleuren.
Hier heb ik wel toffe foto`s kunnen trekken.
Er was ook een meisje van Oostende die reisleidster was bij een groep. Ze vonde het zo ongelooflijk dat ik die reis alleen deed en zij zou dat nooit durven en doen... Gek... Het is echt zo super gemakkelijk en leuk... Ik zou niet graag in zo`n groep die reis maken. Het waren allemaal wat oudere mensen.
Toen ik uit de jeep kwam dacht ik, ik ga hier snel doorstappen dat ik er niks van mis, maar amai... Een paar stappen en ik was compleet buiten adem. Blijkbaar zaten we op ongeveer 3000 m hoogte. Is de eerste keer dat ik dit ervaar.
Nadien gingen we met de jeeps naar de Bromo. We moesten nog een heel stuk te voet doen. Je kon wel een paarde huren (50.000 - no - 40.000 - no - 30.000 - no - 20.000 - no). Ze waren echt helemaal niet lief voor de paardjes en ik wou het echt wel te voet doen, maar amai... Zo verschikkelijk zwaar. Het was door die vulkanische as, bergop, een heel lang stuk, en daarna no eens 250 trappen naar boven. Iedereen onderweg was pompaf. En hijgen. Ongelooflijk. Maar ik heb het gedaan ~fier~.
Bovenaan wel een mooi zicht in de krater.
Je zou denken dat naar beneden een stuk gemakkelijker gaat en dat is wel, maar het is steeds naar beneden en tegenhouden. Tegen dat ik terug aan de jeep was stond ik te beven op mijn benen. En iedereen blijkbaar...
Abonneren op:
Posts (Atom)