Laatste dag

Mijn laatste dag is aangebroken, maar ik ben nog niet bezig aan `de laatste keren`.
Bv: nog niet het laatste ontbijt, nog niet het laatste blog bericht,...
Dat begint straks bij het middageten. Dat zal hier wel het laatste zijn.

Gisteren heb ik mijn Life-coaching boek uitgelezen en mijn plannen voor `mijn nieuw leven` zijn klaar. :-)

Ben in de namiddag ook Tanah Lot gaan bezoeken. Het is een tempel in het water op een rots die vooral bekend is om zijn mooie zonsondergang. Maar ik had al van verschillende mensen gehoord dat het wat overroepen is en vooral over-betoerist bij zonsondergang.

`s Ochtends bij het ontbijt was ik aan de babbel geraakt met een oudere man uit Kualalumpur die er ook naar toe wou dus hebben we een taxi gedeeld.

Ik heb er wat foto`s getrokken, maar het was er heel heel druk. Enerzijds omdat het zondag was en er al meer locals waren, maar daarnaast was het ook nog eens een speciale ceremoniedag, waardoor er nog meer volk was.

`s Avonds nog eens een massageke laten doen, ah ja, `t is de moment he... En dan nog iets gaan eten. Ik heb hier superlekkere vegetarisch pasta (met lekkere groentjes) ontdekt. Njam. Ik had ook nog een banana milkshake gevraagd, maar die was eigenlijk niet lekker. Het leek alsof ze de bananen er vergeten in te doen waren en er zat een raar smaakje aan. Toen ik afrekende heb ik het (heel vriendelijk en met mijn brede-Indonesia-glimlach) gezegd.

Toen ik deze ochtend op mijn kamer op zoek ging naar mijn nieuw gekochte hele mooie lichtgroene schoudertas die ik in Kuta had gekocht, bleek ik die plots niet meer te vinden... Ik moet die waarschijnlijk in het restaurantje laten liggen hebben... Oh nee... Toch niet die mooie tas... Dat overkomt me eigenlijk bijna nooit dat ik ergens iets vergeet. Ik moet in de ban geweest zijn van het ongelooflijk leuk geschreven en grappige boek Eat, Pray, Love...

Dus deze ochtend terug naar het restaurantje, dat open was omdat ze ook breakfast geven. Ik had een beetje spijt van het feit dat ik had gezegd dat de milkshake niet goed was. Misschien dachten ze nu `die kan naar haar tas fluiten`. Maar gelukkig... Daar was ze dan. Mijn mooie mooie lichtgroene schoudertas. Nu hou ik er nog meer van :-)