Dus ik kom het hotel uit, stap naar rechts en zie een duikschool (de buren). Ik ging even informeren of je eigenlijk kon duiken als je het nog nooit gedaan had, en dat kon blijkbaar. Het was dePADI school. Moet iets officieels en internationaal zijn.
Ik moest een medische vragenlijst ivullen, tekenen dat als ik zou doodgaan dat het hun fout niet was en dan op naar de theorie. Die was heel sumier. Beetje uitleg over het drukverschil en wat er met je luchtholtes gebeurt (sinussen, oren, longen), hoe je daarmee moet omgaan en welke uitrusting je meekrijgt en hoe het allemaal werkt.Ook even oefenen om je oren te `klikken` voor de druk.
Dan het zwembad in.Eerst even ademen via die gasfles, dan wat noodgevallen oefeningen, als je fles leeg zou zijn (bij iemand anders gaan ademen) als je je mondstuk kwijt geraakt, als er water inzit, hoe je je duikbril kan laten leeglopen en de onder water tekens voor communicatie. Het ging allemaal heel snel en ik had echt graag wat meer door dat ding geademd. Je bent dat niet gewoon, de lucht is heel droog, je mond wordt droog, je wil af en toe nog eens door je neus ademen, maar dat kan niet meer,en als je in paniek bent wil je dat ding gewoon uit je mond halen (maar dat mag niet) en zo snel mogelijk terug naar boven komen (maar dat mag niet). Maar goed. De instructor vond het goed genoeg,dus iets later stapten we op de boot (wij waren met een groepje van 5 (2 die het ook voor het eerst deden, de instructor, en iemand die in opleiding was (ver gevorderd) ik noem haar vanaf nu prinses leiah (ze heette Lea ook al is dat meer typwerk en typt het niet zo gemakkelijk in dit armzalig internet cafe waar bovendien vieze beesten rondvliegen).
Maar goed. Ik hoopte dat dat als ik in het water zou zijn dat dat wiegen dan voorbij zou zijn en dat de zeeziekte dan zou weggaan (ik voel het wiegen nu eigenlijk nog). We moesten met heel onze uitrusting op de rand van de boot gaan zitten, zoals je dat wel eens op tv ziet en ons dan achterover laten vallen.So far so good.
Via een touw daalden we eerst af tot 6 meter diepte. Ik bleef maar denken in- en uitademen... rustig... Niet panikeren.
Toen ik daar onder water was besefte ikplots waarom mensen duiken.Ik had ernooit echt bij stil gestaan.Ik dacht aan zwemmen onder water met gasfles en flippers aan. Ik had er niet echt bij stilgestaa dat er daar beneden een totaal andere wereld te zien is. Dit kun je je alleen voorstellen als je er bent geweest. Het woord dat in me opkwam was `amazing`. Princes Leiah heeft de hele duik(of hoe noem je dat?) mijn hand vastgehouden en maar goed,want ik had het gevoel steeds de verkeerde kant op gedreven te worden, naar boven te gaan als we naar onder moesten,...
Het is eigenlijk zoals een seightseeing tour,maar dan onder water.Ze tonen je speciale vissen en boven en onder en voor en achter je allemaal heel kleurijke speciale vissen die je nog nooit eerder gezien hebt.Echt wel wauw (en ondertussen rustig en en uitademen). We hebben ook grote waterschildpadden gezien.Achteraf zeiden ze van ons groepje dat er een grote waterschildpad bijna tegen ons op was gezwommen, maar is dan onder ons gedoken.
Voor de eventuele kenners: we zijn 12 m diep gegaan in de Indische Oceaan en hebben clownfish (jaja nemo),mimic fish, trigger fish,angel fish,sweetlips,surgeons, tilefish,batfish,butterfly fish, bannerfish en zoveel meer gezien. Ik had zoeits van `O, hier wonen jullie dus!`.
We kregen 200 something (bar of kilo?) lucht mee en als iemand aan 50 zat moesten we op t gemak terug naar boven.Nu ik voelde me al even niet zo goed (blijven rustig en en uitademen en genieten), en door den duur moest ik ook boerkes laten.Dat wil zeggen dat het niet zo goed met mn maag is. Maar blijkbaar is het niet echt een probleem om te boeren in zo`n gasfles.
Maar hoe langer hoe meer voelde ik me misselijk worden. Ondertussen zat ik wel al aan 50 (en dan moet je naar boven komen) dus waren we al langzaam aan naar boven aan het gaan. De instructor deed teken dat ik naar boven moest kijken en daar zag ik inderdaad het wateroppervlak boven me.Wat een opluchting. Toen deed ik teken dat het heleaal niet meer ging, ogen toe, stoppen met ademen, snel naar boven en toen heb ikmoeten overgeven. Echt niet leuk. Ik voeldeme een beetje miserabel. Mondstuk had ik al snel uitgedaan, dus dan krijg je er nog een portietje zout water bovenop... Een geluk dat ik niet diep onder watermoest overgeven, want zonder mondstuk...
In ieder geval... het was voorbij...
Even wachten op de boot, er op klimmen en dan op het dek wat bekomen. Instructor Kile vroeg of het ging en ik schudde voorzichtig van ja,maar even later lag ik weer over de rand van de boot over te geven. Nu, niet zo erg. Ik had nog bijna niks gegeten. De rest van de boottocht was ik vooral seasick,en ik wasblij dat we terug aan land waren.
Ondaks de schrik en het ziek voelen was het wel een fantastische eravring. Je weet pas wat het is als je het gedaan hebt. Maar ik zou toch eerst iets meer en langer les volgen en meer oefenen in het zwembad voor je begint aan het echte werk.
Maar dit kan dus bij op mnlijstje: ik heb gedoken, 55 min. Wauw :-)
Allé, duiken staat ook ooit eens op men programma ... Snorkelen enzo al gedaan, en ik heb nogal een goede adem, dus kan vrij diep geraken, maar verder dan paar meter geraak je niet zonder fles natuurlijk ...
BeantwoordenVerwijderen