Ubud dag 3: overview

Aha... ik heb eindelijk door wat ik als ontbijt kan nemen dat wel lekker is: toast met omelet.

Vandaag stond er op het programma: Monkey Forest, het huis van Antonio Blanco en het spa/massage kuuroord dat wordt aangeraden in de Trotter/Lonley Planet hier niet zo ver vandaan.

Omdat het hier in de namiddag vaak een uurtje regent dacht ik goed vroeg naar Monkey Forest te gaan. Dat is een soort bos waar het vol aapjes zit, die er gewoon vrij leven. Goed voor leuke foto`s dacht ik. Dus rond 9u30 was ik al op pad. Ik heb eens een kortere weg geprobeerd. Niet langs de Monkey Forest Road met alle winkeltjes, waar ik nu wel al een stuk of 4 keer ben doorgegaan. Er was een klein baantje dat achter het hotel begon en dat meteen aan het Monkey Forest uitkomt. Onderweg nog eens een nieuwe omgeving gezien en ik was met de Nikon op weg (die neem ik alleen mee als ik echt op fotoshoot ga, wegens te zwaar om altijd aan m`n nek te hangen) dus heb ik nog wat leuke foto`s kunnen trekken. Het baantje werd wel hoe langer hoe slechter en hoe smaller, en doordenduur kon ik alleen nog maar verder als ik door grote plassen water ging. Maar ja, met sandalen is dat allemaal niet zo erg. Aan het `apenbos` moest je inkom betalen, ik geloof 30.000 IDR. Van zodra je 5 m binnen was kon je ze eigenlijk al zien. Vele vele aapjes, kleine en grote, die aten, speelden en vochten. Het was leuk om foto`s van te nemen om nadien het spelletje mee te spelen hoeveel-aapjes-staan-er-op-deze-foto? Maar na die 5 meter had je het eigenlijk ook wel gezien. Het werd er niet beter of anders op. Er bleven gewoon aapjes zijn, kleine en grote, die aten, speelden en vochten. En on de hoek zaten er eigenlijk al geen meer. Ik heb dus wel wat leuke foto`s, maar heel lang ben ik niet gebleven.

In Thailand had ik ook al eens aapjes van dichtbij gezien. Die kropen toen zelfs op m`n schouder (en hadden bijna een oorring uitgetrokken, dus had ik ze hier maar uitgedaan voor ik binnenging).

Dus, dan naar deel 2 van het dagprogramma: het huis van Antonio Blanco. In `de boekskes` wordt hij omschreven als een soort Dali figuur. Daarom wou ik zijn huis en werk wel zien, maar ze bedoelden blijkbaar vooral zijn uitstraling en temperament. Ik ben naar het huis gewandeld - onderweg nog praatje gemaakt met (oudere) Australier die op vakantie was met z`n hond - maar toen ik aan de inkomhal zijn schilderijen (en het toegangsgeld) zag ben ik toch niet binnen gegaan. Eigenlijk is zijn werk niet echt wauw, of toch niet echt mijn ding. Ik ben al niet zo`n museum fan dus ging ik er geen 50.000 IDR aan uitgeven.

Dan naar die spa met goede naam. Maar de prijzen liggen er ongeveer zoals in Belgie. Het kan dan wel goed zijn, maar in de straat van m`n hotel kan ik 1u massage hebben voor 60.000 IDR (4.8 EUR), en daar was het rond de 50 USD.

Ok. Het was 11u en m`n dagprogramma zat er al op...

Ik wou ook nog eens iets gaan drinken in cafe Lotus, dat uitzicht gaf op een deel van een grote tempel daar. Goed. Een gemakkelijke manier om iets van tempel gezien te hebben zonder er te moeten tussen lopen.

Even over de tempels: ik heb een beetje een overdosis tempels gehad in India, daarom heb ik er nu niet echt behoefte aan er nog te bezoeken.

Had ook al gedacht dat ik nog eens een georganiseerde tour moest gaan doen ofzo om weer nieuwe mensen te leren kennen, maar in al die tours zitten tempels.

Dus terug naar het dagprogramma.

Ik ben al een tijdje op zoek naar Greensand. Een drankje dat op mijn lijstje `te proberen` stond en waar ik al heel vaak naar gevraagd had, maar het was nog nooit gelukt. Ook in het Lotus cafe hadden ze het niet, dus werd het een lekkere banana milkshake.

Het was nog eens een blauwe hemel, dus... zwembad tijd (gisteren geen blauwe hemel gehad). Nu erg vind ik dat niet hoor. Het is hier zowiezo altijd snikheet en met een beetje bewolking valt het nog wel mee. Dan stroomt het zweet al van je af als je 10 m gewandeld hebt. In de zon... kan je beter niet wandelen.

Dus insmeren - bikini aan - zwembad in - zwemdad uit - in - uit - ...
Op een gegeven moment besefte ik hoe een pizza zich moet voelen in de oven.
Gelukkig begon het na een tijdje te overtrekken en kon ik weer m`n kleren aan en gaan eten.

Alleen... heb ik nu de indruk dat ik misschien toch iets te lang in de oven heb gezeten, want mijn armen zijn wel wat rood. Dan maar geen massage vandaag.

Tijd om te eten. Heb nog eens post gevat in het Cafe des artistes hier in de straat van m`n hotel. Spaghetti`tje gegeten (nog een voordeel van alleen reizen: niemand om te zeggen dat je lokale dingen`moet`eten. Ik eet gewoon waar ik zin in heb). Ik had m`n eerste Nicky French boek mee en ben er blijven zitten tot daarstraks. Ze hadden er ook Greensand dus dat kon ook van m`n te-proberen-lijstje. Viel wel mee. Nog een banana milkshakeje en een orange juice gedronken en... mijn eerste boek is uit!

Ondertussen is het giet-uurtje begonnen. Deze keer mocht ik een paraplu van cafe des artistes lenen. Heb gezegd dat ik hem vanavond kom terugbrengen.

Nu dus blog tegenover cafe des artistes en nu moet ik wel naar m`n kamer voor m`n 2e boek.